Aftersun

Aftersun, nu in de bioscoop. De trailer vindt u onderaan dit artikel.

Zonder dat de kijker dat heel bewust in de gaten heeft werkt Aftersun, het schitterende regiedebuut van Charlotte Wells, op verschillende niveaus. Het is een terugblik – in de vorm van oude video’s – op de vakantie die de nu 31-jarige Sophie twintig jaar eerder met haar vader, Calum, doorbracht in een Turks vakantieoord. Calum was destijds net zo oud als Sophie nu is.

Het grootste deel van deze film zijn we in dat resort en kijken met de ontwapenende ogen van de 11-jarige Sophie naar haar jeugdige vader. Sophie is een leuk kind, en gevoelig en opmerkzaam. Ze heeft een plezierige tijd, maar voelt ook aan dat haar vader iets verborgen houdt: zijn ongeluk, zijn verdriet, mogelijk zelfs een beginnende depressie en zorgelijke, existentiële onrust. Twintig jaar later probeert Sophie de donkere kant van haar liefdevolle vader te begrijpen. De herinneringen aan die vakantie krijgen daardoor niet alleen iets weemoedigs, maar ook iets tragisch, misschien zelfs dieptragisch. Want: is Calum nog in leven? Op een gegeven ogenblik laat hij zich tijdens die vakantie tegenover iemand ontvallen: ‘Ik kan me niet voorstellen dat ik veertig word. Ik vind het al heel wat dat ik de dertig heb gehaald.’ Hoe en wat een kind in haar ouders ziet, in dit geval haar vader, maar dat pas achteraf kan benoemen – daarover gaat Aftsersun. Nergens met ‘boem paukeslag’, steeds subtiel, in kleine dingen en voorvallen. Knap verteld: The Guardian vond het de beste film van 2022.