Meten en weten
Plaats een reactieOnbehagen, Bas Heijne, Ambo|Anthos, 94 blz., 10 euro.
Vorige week in MC: toenemend verzet tegen ROM in de ggz en een artikel van Kremer en Koksma waarin wordt uitgelegd hoe ‘impliciete waardeoordelen’ het hebben afgelegd tegen de ‘expliciete kennisbron “evidence”’. Beide verhalen zijn uitdrukking van een breder ongenoegen: veel professionals willen af van al die (cijfermatige) verantwoording. In zijn briljante boekje Onbehagen verwoordt Bas Heijne het aldus: de burger ‘ziet zich steeds meer gereduceerd tot een te monitoren object, waarvan de toestand, het gedrag en de risico’s samengevat kunnen worden in tabellen’. Tegelijkertijd is het de prijs die wordt betaald voor wetenschappelijke vooruitgang, die gaat immers ‘onmiskenbaar hand in hand met een reductie van de mens zelf’. ‘We worden steeds meer gewaar hoezeer we door onze biologie gedetermineerd zijn.’
Weten vraagt meer dan meten, Christien Brinkgreve e.a., Amsterdam, University Press, 130 blz., 14,95 euro.
Het is deze onvrede die verder wordt uitgewerkt in een belangrijk boek: Weten vraagt meer dan weten, waarin een stoet van artsen, wetenschappers en denkers het ‘heersende regime van maat en getal’ grondig bekritiseert. Professionals die zich afgerekend voelen op de verkeerde dingen, patiënten die geen gehoor vinden omdat er geen ruimte voor is in de lijsten en protocollen – er moeten alternatieven voor komen, vinden zij. Die zijn er inmiddels, maar mondjesmaat en op kleine schaal. En niet iedereen ziet ze zitten, en dus worden nieuwe kennis en mensen met nieuwe ideeën buitengesloten: weer een probleem.
- Er zijn nog geen reacties