Gefascineerd door bloed
Gefascineerd door bloed
Plaats een reactieDe aanblik van bloed dat uit de mond van een gevilde haas druppelde, die voor het kerstmaal in de kelder van zijn ouderlijk huis hing, bracht Jan Verplaetse – toen net begonnen met zijn studie filosofie – in een ‘bloedroes’. ‘Het zou mijn leven en mijn denken veranderen’, schrijft hij in de inleiding van Bloedroes. Bloedrituelen belichten hiervan de magische kant (contact met het bovennatuurlijke), bloeddorst – agressie die uit bloedroes kan voortkomen – brengt ons bij onze animale wortels, en het genieten van bloederige horrorscènes is gekoppeld aan de menselijke geest.
Langs deze drie wegen – waarbij al associërend huiveringwekkend veel zijpaadjes worden ingeslagen – voert de auteur, die zichzelf wat betreft het etaleren van zijn belezenheid weinig beperkingen heeft opgelegd, ons uiteindelijk mee naar een wat ontluisterende anticlimax: ‘In filosofisch opzicht heeft mijn bloedervaring geen enkele betekenis.’ De op het eerste oog wat cryptische ondertitel ‘Over onmodern geluk’ anticipeert hier al op: ‘Het filosofisch geluk’ dat bloed teweeg kon brengen, hoort vooral thuis in de romantiek: ‘Dat ik klaar inzicht kreeg in die intense ervaring maakt het afscheid van bloed hopelijk eenvoudiger.’ Kunst en geneeskunde komen er in dit boek wat bekaaid af. Medici vinden tegenwoordig bijvoorbeeld DNA veel interessanter dan bloed.
- Er zijn nog geen reacties
