Bacalaureat

Romeo Aldea (49) werkt als chirurg in een vaal ziekenhuis, ergens in Transsylvanië (Roemenië). Zijn huwelijk is slecht, maar zijn dochter is zijn oogappel. Hij heeft haar opgevoed met de verwachting dat zij, wanneer ze 18 wordt, in het buitenland kan gaan studeren. Het plan lijkt een succes te worden: Eliza heeft een beurs gekregen om in Engeland psychologie te gaan studeren. Ze moet alleen nog één laatste examen halen – niet meer dan een formaliteit, want ze is een voorbeeldige leerling. Maar de dag vóór haar examen wordt ze aangevallen en aangerand. Haar kwetsuren zetten de uitslag van dat cruciale examen op het spel. Romeo leeft in een corrupte maatschappij, maar wil dat zelf niet zijn. En toch, om zijn dochter een goede toekomst te gunnen besluit ook hij te sjoemelen, te wheelen en dealen: zo verhuist hij de burgemeester naar de top van de levertransplantatielijst, zodat deze functionaris het een en ander voor Eliza kan ‘regelen’.

In Bacalaureat schetst Cristian Mungiu – zoals hij dat eerder ook deed in het prachtige abortusdrama 4 maanden, 3 weken, 2 dagen – kalm observerend de naargeestige sfeer van paranoia en dreiging die samengaat met de corrupte en nepotistische nalatenschap van het vroegere communistische regime, dat Roemenië tot op de dag van vandaag in zijn greep heeft. Rechtschapenheid blijkt on­mogelijk; het gesjoemel is endemisch en besmet uit­eindelijk iedereen.

Bacalaureat, nu in de bioscoop.