‘Wilt u nog gereanimeerd worden?’ Die vraag is soms gepast maar soms ook niet. Op initiatief van de Nederlandse Internisten Vereniging (NIV) is uitgewerkt wanneer en hoe de wensen van de patiënt moeten worden besproken.
In april van dit jaar is de nieuwe multidisciplinaire richtlijn Cardiovasculair Risicomanagement gepubliceerd. Veel reacties op deze richtlijn gaan vrijwel alleen over de cholesterolstreefwaarde bij een beperkt deel van de statinegebruikers en worden gekenmerkt door cynisme, complottheorieën en uit de lucht gegrepen schattingen van de effecten van de aanbevelingen. Menig criticus verzuimt daarbij de onderbouwing voor de aanbevelingen goed te lezen. De kritiek van Luijendijk en De Haas vormt daarop een positieve uitzondering.
De benamingen die gaandeweg ontstaan zijn voor allerhande functies in de zorg, vormen een bron van misverstanden. Aan patiënten valt amper nog uit te leggen wat het verschil is tussen al die ‘assistenten’. Een pleidooi voor duidelijkere taal.
Onmiddellijke toegang tot ongefilterde digitale testuitslagen is eerder schadelijk dan nuttig voor een patiënt. Het is beter even de tijd te nemen om de informatie te checken en begrijpelijk te maken, zeggen internist Yvo Smulders en onderzoeker Suzanne Metselaar van het VUmc.
Voor moeilijk subsidiabel onderzoek van (jonge) medisch onderzoekers kan crowdfunding een alternatief zijn, stellen arts-onderzoeker Wessel Fuijkschot en collega’s. Het is lonend en leuk, maar tegelijkertijd ook lastig om een community om je onderzoek heen te creëren.
Wel of niet reanimeren, beademen, naar de intensive care? Lastige vragen, zeker in acute situaties. Volgens Yvo Smulders e.a. kunnen ze beter niet op deze zwart-witmanier worden gesteld, omdat dat geen rechtdoet aan de onvoorspelbaarheid van acute situaties, inclusief de prognose.
Sinds de invoering van de bachelor-masterstructuur, maar ook door de internationalisatie van de geneeskunde, heerst er verwarring over de titel of graad die een Nederlandse arts voor of achter zijn naam mag zetten.
Shared decision making heeft de patiënt terecht een volwaardige rol in de spreekkamer gegeven. Maar we moeten het natuurlijk niet overdrijven, vinden internisten Bosch en Smulders.
In plaats van duidelijkheid, creëert de niet-reanimeren-penning eerder verwarring, zeggen de internisten Bosch en Smulders. Zij kregen de nodige kritiek te verduren toen zij dit standpunt naar buiten brachten.
De nascholing voor internisten is nu te vrijblijvend. Als bepaalde – generalistische – onderwerpen verplicht worden gesteld, komt dat de beroepsgroep en de patiënten ten goede.
