Meer van Wim van Dijk

Mijn vrouw overleed op 21 maart 2019 smartelijk, ondanks haar euthanasieverklaring. Ik had de verpleeghuisarts gevraagd haar te euthanaseren, maar hij zei dan strafbaar te zijn. Ze kreeg vier etmalen palliatieve sedatie – feitelijk was het versterven met pijn- en onrustmedicatie: een onmenselijk traject. Ze was al mager en mijn liefde werd een skelet. Ik heb daarom de kist gesloten gelaten.

Patiënten worden ouder en kwetsbaarder; behandelingen zijn vaak ingewikkelder. De kans op vermijdbare schade door een behandeling neemt daardoor toe. In Maastricht ontwikkelde men een aanpak om het tij te keren.