Vrouwen hebben vaker dan mannen atypische klachten van hartischemie. Dat maakt het herkennen ervan lastig voor dokters. Het kan helpen om op andere klachten, zoals angst en vegetatieve verschijnselen te letten.
In verpleeghuizen moeten artsen en andere hulpverleners nogal eens rekening houden met ruziënde kinderen en partners. Onenigheid tussen familieleden van een wilsonbekwame patiënt maakt het werk soms ingewikkeld, want met wie moet je overleggen over wat?
Een vrouw van begin 70 overlijdt, bij obductie vindt de patholoog een dissectie van de aorta descendens, geruptureerd naar de pleuraholte. In de maand voorafgaand aan haar overlijden vonden zes consulten bij vier verschillende huisartsen plaats, die haar niet doorverwezen.
Een anesthesioloog dient bij een patiënt spinaalanesthesie toe. Hij checkt het etiket van de ampul niet, er vindt geen dubbelcheck plaats. Bij de ingreep heeft de man pijn, waarna de arts extra sedatie en pijnstilling laat toedienen.
De huisarts uit dit verhaal begrijpt zelf ook echt niet hoe dit kon gebeuren. De uitslag van de mammografie, bij een vrouw met in de voorgeschiedenis borstkanker, was helder. Een nieuwe laesie, sterk verdacht voor een maligniteit, snel naar de mammapoli dus.
Links-rechtsverwisselingen op de operatiekamer gebeuren helaas nog steeds. Zoals bij de 91-jarige dementerende man uit deze tuchtzaak, die tijdens de dienst onder het mes moet vanwege een heupfractuur.
Een longarts schrijft bij een patiënt met ernstige COPD en Pseudomonas in het sputum tobramycine voor. Eerst in de vorm van een inhalatiepoeder, maar dat lijkt de kortademigheid te verergeren. Daarna start de patiënt met vernevelen van tobramycine, met wederom dyspneu als gevolg. Uiteindelijk wordt de behandeling met tobramycine gestopt.
Een neuroloog stelde de diagnose multiple sclerose (MS) bij een vrouw. Jaren later werd bij een second opinion duidelijk dat dat niet klopte. De vrouw leed jaren onder de wetenschap dat zij een mogelijk invaliderende ziekte zou hebben.
De nicht en mentor van een inmiddels overleden vrouw klaagt over drie specialisten ouderengeneeskunde. Hieronder is de zaak afgedrukt tegen de zogenaamde ‘eerste arts’ van de instelling waar haar tante was opgenomen.
Maakt het voor de tuchtrechter uit of de aangeklaagde dokter weleens eerder voor het tuchtcollege is verschenen? Als blijkt dat diegene van een eerdere maatregel niets geleerd heeft en ook in deze zaak geen sprake is van enige reflectie op het eigen handelen: jazeker wel. Dat gold voor deze huisarts.
Een kind van 10 ondergaat een operatie waarbij een hersentumor uit de achterste schedelgroeve wordt verwijderd. Na tien uur opereren kan de neurochirurg de bovenste huidlaag sluiten, maar dan zegt een operatieassistent dat er toch een patty (een soort gaas) mist.
Het zal je maar gebeuren: je kijkt in het BIG-register om te checken wanneer je registratie verloopt, en ziet een berisping van het tuchtcollege bij je naam staan. Je weet van niets, bent je van geen tuchtzaak bewust, en je bent te laat om in beroep te gaan tegen de uitspraak.
Er gaat iets mis in een apotheek: bij een controle wordt iets gemist door de collega-apotheker van verweerster, waardoor een patiënte een verkeerde dosering nadroparine ontvangt. Uit de tekst wordt niet duidelijk of zij daar schade van heeft ondervonden.
