Als het wetsvoorstel ‘Advies bedrijfsarts leidend bij de RIV-toets’ in beide Kamers wordt aangenomen zullen er structureel jaarlijks minimaal zeshonderd werknemers extra verloren gaan voor de toch al krappe arbeidsmarkt. Dat gaat minimaal 60 miljoen euro aan WIA-uitkeringen kosten en gezondheidsschade voor de werknemers die het betreft.
Als wetenschappelijke vereniging zijn wij uiteraard een groot voorstander van goed uitgevoerd onderzoek binnen het vakgebied van de verzekeringsgeneeskunde. Meten is weten, nietwaar? De NVVG stimuleert dit met de Talma-prijs. Afgelopen jaar waren er weer vele mooie inzendingen – de een nog beter dan de andere.
Als wetenschappelijke vereniging zijn wij uiteraard een groot voorstander van goed uitgevoerd onderzoek binnen het vakgebied van de verzekeringsgeneeskunde. Meten is weten, nietwaar? De NVVG stimuleert dit met de Talma-prijs. Afgelopen jaar waren er weer vele mooie inzendingen – de een nog beter dan de andere.
De patiënt mompelt iets over ‘vergeten’, als ze na gemiste afspraken op het spreekuur verschijnt. De medicatie neemt ze wel, zegt ze, maar afgaand op de bloedwaarden is het de vraag of ze die zelfs heeft opgehaald bij de apotheek. Ze maakt afwisselend een uitgebluste en een boze indruk. Werken lukt meestal wel. Nee, met de kinderen gaat het niet zo goed. Haar blik dwaalt af naar het plafond.
Vorige week vrijdag is de brief van minister van Gennip ‘Aanpak mismatch sociaal-medisch beoordelen en hardheden WIA’ naar de Kamer gegaan. Deze brief is de resultante van veel overleg tussen het ministerie van SZW, het UWV en anderen, waar ook de NVVG het afgelopen jaar veel tijd in heeft gestoken. Het accent daarbij lag en ligt op de zogenaamde ‘mismatch’ tussen gevraagde en beschikbare capaciteit aan beoordelingen door verzekeringsartsen.
Op 2 oktober 2020 luidden wij samen met de KOM, NVAB en OVAL de noodklok vanuit de kwaliteitstafel voor bedrijfs- en verzekeringsgeneeskunde. Immers het nijpende tekort aan bedrijfs- en verzekeringsartsen bracht de medische zorg voor werkenden toen al in gevaar.
Vorige week was na een coronapauze van twee jaar dan eindelijk het 18de TBV-congres. TBV staat voor Tijdschrift voor Bedrijfs- en Verzekeringsgeneeskunde. Het congres had de aansprekende titel ‘Te moe om te werken’ en was dan ook ruim voor aanvang volledig uitverkocht. In aanloop naar dit congres was er ook een speciaal themanummer verschenen met de nodige lezenswaardige artikelen. Een greep uit de diverse bijdragen.
Stel u bent internist, chirurg, kinderarts of huisarts en u leest de plannen van minister Kuipers voor de zorg, die hij naar de Kamer heeft gestuurd. Daarin staat dat uw werkzaamheden in de toekomst, gezien de tekorten in uw specialisme, mogelijk door anderen, zelfs niet medisch geschoolden, kunnen worden gedaan.
Het zijn heuglijke dagen privé en professioneel. Ruim vier weken geleden is mijn moeder overleden. Gelukkig is haar een naar ziekbed bespaard gebleven en ben ik daarom vooral dankbaar maar uiteraard ook verdrietig.
Afgelopen weken zijn er voor ons vak verzekeringsgeneeskunde een tweetal heuglijke feiten gepasseerd die ik hier wil noemen.
Op 2 oktober vorig jaar luidden wij samen met Kwaliteit op Maat, de Nederlandse Vereniging voor Arbeids- en Bedrijfsgeneeskunde (NVAB) en OVAL de noodklok vanuit de kwaliteitstafel voor bedrijfs- en verzekeringsgeneeskunde.
Kort geleden verscheen een belangwekkend dossier van C-support met de veelzeggende ondertitel ‘Eerste indrukken covid-19 patiënten met langdurige klachten’. In samenwerking met VWS is per 1 oktober 2020 gestart om volgens het Q-supportmodel C-support in te richten voor patiënten die langer dan drie maanden klachten houden, zo valt in de inleiding te lezen.
Op verzoek van de beroepsverenigingen GAV en NVVG heeft de werkgroep ‘Toekomstige werkwijzen in de verzekeringsgeneeskunde’ een breed advies opgeleverd met oplossings- en ontwikkelingsrichtingen die de beroepsuitoefening van de verzekeringsarts kan versterken.
Wat is de primaire drijfveer voor Nederlandse artsen? Een net voor de zomer verschenen proefschrift van Myra van den Goor, gebaseerd op kwalitatief uitgevoerd onderzoek onder artsen zelf, geeft daar duidelijk antwoord op: voor artsen gaat het om in de eerste plaats toewijding aan de patiënt, de beste zorg willen leveren, ertoe doen voor de patiënt en zijn familie, én ten tweede om zorg leveren in teamverband, gebaseerd op vertrouwen, veiligheid en verantwoordelijkheid. Roeping en kameraadschap, dat stimuleert artsen tot optimaal presteren.
Begin dit jaar schreef ik dat de NVVG in gesprek is met het ministerie van Sociale Zaken over een oplossing voor de wachtrij voor arbeidsongeschiktheidsbeoordelingen, waarbij het vak van verzekeringsarts overeind blijft ten behoeve van werkenden die arbeidsongeschikt dreigen te raken. Dit traject heeft aanvankelijk door de corona-epidemie vertraging opgelopen, doordat fysieke bijeenkomsten niet mogelijk waren. Maar we hebben niet stilgezeten ondertussen.
Door de coronacrisis groeit het besef hoe ingrijpend een ic-opname kan zijn en hoe zwaar en langdurig het herstel, als er al sprake is van volledig herstel, zo schrijft Margreet Vermeulen in de Volkskrant van 8 mei.
Veel (verzekerings)artsen die lid zijn van onze beroepsvereniging en werken bij een grote werkgever zouden graag de ambtseed willen afleggen omdat zij als sociaal geneeskundigen overtuigd dienaar zijn van de publieke zaak. Toch is er veel twijfel en onrust bij deze leden om dit te doen. Hoe zit dit?
Net als mijn collega Gertjan Beens van de NVAB lees ik graag de columns van Frank Kalshoven in de Volkskrant. Eind vorig jaar schreef Kalshoven over het feit dat wachtrijen in de publieke sector vanzelfsprekend zijn omdat prijsaanpassingen niet kúnnen en capaciteitsaanpassingen lang duren. Hij noemde het voor mij meest aansprekende voorbeeld: de wachtrij voor arbeidsongeschiktheidsbeoordelingen.
In februari onthulde RTL-nieuws dat ‘uitkeringsinstantie UWV op een illegale manier zeker 1900 arbeidsongeschikten een levenslange uitkering had toegekend. Dossiers van deze mensen werden beoordeeld door verpleegkundigen, terwijl dit door een verzekeringsarts gedaan moet worden’.
In een recent pamflet pleiten huisartsen voor meer samenhang in de zorg. Mijn beroepsvereniging onderschrijft die boodschap nadrukkelijk.
Taakdelegatie is al een paar jaar gaande in de verzekeringsgeneeskunde. Het is ingegeven door het tekort aan artsencapaciteit in ons domein. Taakherschikking is (potentieel) de volgende loot aan de boom.
Stel u bent internist, chirurg, kinderarts of huisarts en u leest de plannen voor de zorg, die minister Bruins naar de Kamer heeft gestuurd. Daarin staat dat uw werkzaamheden in de toekomst, gezien de tekorten in uw specialisme, mogelijk door anderen, wellicht zelfs niet medisch geschoolden, kunnen worden gedaan.
Deze week mocht ik samen met mijn collega Feico Zwerver referent zijn bij een onderzoekssymposium van de NSPOH, een van de twee beroepsopleidingen voor de verzekeringsgeneeskunde.
Hoe vaak overkomt het je dat je als Nederlandse wetenschappelijke beroepsvereniging een Europees congres mag organiseren? Deze week is het zover.
Het Gezondheidsraadadvies ME/CVS dat 19 maart werd gepubliceerd is zeer omstreden, zo is de afgelopen weken wel gebleken.
