Meer van Pieter Barnhoorn

Als dokter is het altijd de vraag of je je wel met filosofie bezig moet of zelfs mag houden. En zeker met Emmanuel Levinas (1906-1995). Geen gemakkelijke filosoof.

Je kunt deze dagen geen degelijke krant openslaan, geen serieus interviewprogramma aanzetten of de bekendste psychiater van de Lage Landen glimlacht je toe: Dirk De Wachter heeft namelijk een woord voor de wereld.

Van SIRE moeten we over de dood praten. Niet eroverheen. Want het gesprek over de dood aangaan ‘verbindt en verrijkt, geeft rust, helpt bij rouw en verbetert de kwaliteit van ons leven’. Die dood is bij dokters nooit ver weg. Maar hebben wij geleerd over de dood te praten? Of over verlies? Of over rouw?

‘Nergens vind je zoveel loyale en dociele mensen met hart voor hun werk als in de zorg.’ Aan het woord is hoogleraar transitie­kunde en duurzaamheid Jan Rotmans in zijn boek Omarm de chaos.

Zingeving, betekenisverlening, doelen, waarden. Er is een tijd geweest dat je een heel eind voor je uit kon dokteren zonder dat je je hoefde te verhouden tot deze (lastige) woorden.

Frontberichten en ander strijdlustig taalgebruik vliegen ons dagelijks om de oren. Maar deze ‘vechtstand’ past artsen niet, vindt huisarts Pieter Barnhoorn. Dokters moeten, juist nu, tijd nemen voor ‘het goede gesprek’.

De medische wereld is te innig verstrengeld met de farmaceutische industrie, en een Transparantieregister verandert dit feit niet. We zijn het als artsen aan de samenleving verplicht om met die verstrengeling korte metten te maken, betoogt Pieter Barnhoorn.