Meer van Menno Oosterhoff

  • Ik had ook liever dat het anders was

    Toen ik jaren geleden besloot open te zijn over mijn eigen dwangstoornis en mijn eigen ervaringen ermee te gebruiken in mijn boek, had ik daarover één twijfel.

  • Menno Oosterhoff

    Menno Oosterhoff is (kinder- en jeugd)psychiater eninitiatiefnemer van www.ocdnet.nl en www.ocdcafe.nl. Hij maakt de podcast ‘God zegene de greep’ over de dwangstoornis. Daarover gaat ook zijn boek ‘Vals alarm´ waarin ook zijn eigen dwangstoornis aan de orde komt. Zijn boek ‘Ik zie anders niks aan je’ gaat over psychische aandoeningen in het algemeen. Tenslotte vindt u een bloemlezing van zijn blogs terug in het boek 'De psychiater en ik', een uitgave van Medisch Contact.

  • ‘Uw dagen zijn geteld’

    Als kind vond ik het een van de spannendste Bijbelverhalen. Wat er gebeurde op een feest van de Babylonische koning Belsazar. Als dat feest volop aan de gang is, verschijnt er opeens een hand die op de muur schrijft: ‘Mene mene tekel ufarsin.’

  • Huisartsen? Ik ben fan!

    Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: ik heb veel waardering voor huisartsen die bereid zijn mensen met een psychische aandoening euthanasie te verlenen, omdat ze het hun patiënt niet aan willen doen jaren te moeten wachten voordat ze terechtkunnen bij het Expertisecentrum Euthanasie

  • (Onder de witte vlag van) medemenselijkheid

    In een bevlogen betoog spreekt Esther van Fenema haar zorg uit over de toegenomen aandacht voor euthanasie bij mensen met een psychische aandoening. Ze koppelt dat aan de veronderstelling, dat de wachtlijsten voor behandeling mede bepalen of het lijden uitzichtloos is.

  • Mensen bijstaan, zelfs met lege handen

    Een beschouwelijk thema leek me in deze donkere dagen aan het eind van het jaar wel gepast. Aanvankelijk wilde ik het hebben over het doel van het leven, maar dat is wel erg hoog gegrepen, dus ik heb me begrensd: wat is het doel van ons werk binnen de gezondheidszorg?

  • Witte sneeuw, de warme bakker en psychisch lijden

    Spreken van nat water is, net als van witte sneeuw en van een oude bejaarde een pleonasme. Een pleonasme is een uitdrukking waarin een woord iets benoemt wat al in het andere woord besloten ligt. Water is immers altijd nat, sneeuw altijd wit en een bejaarde altijd oud. Geldt dit ook voor psychisch lijden? Net als water altijd nat is, is lijden altijd psychisch. Het gaat immers om een innerlijke beleving, ook al is de oorzaak dat je been eraf gerukt is.

  • Mijn dwangstoornis zit mijn werk als arts niet in de weg

    Ja, dit blog gaat wéér over euthanasie bij psychische aandoeningen. Het onderwerp laat me niet los. Op LinkedIn kreeg ik al de opmerking of ik wel de juiste persoon ben om euthanasie te verlenen gezien mijn dwangstoornis. Zeker, de manier waarop dit thema mij nu dag en nacht bezighoudt is niet gewoon. Zeker, dat heeft te maken met mijn dwangstoornis.

  • Klein gevecht tegen paarse krokodil

    Na een euthanasie merkte ik tot mijn schrik dat één formulier ontbrak. De schouwarts maalde er niet om. Formulier is overbodig. Deze actie is aan hem opgedragen

  • Even dimmen nou

    Het verschijnen van het boek Laat me gaan, euthanasie bij psychische aandoeningen heeft veel publiciteit over dit thema losgemaakt. Ik ben daardoor terechtgekomen in het spanningsveld tussen enerzijds wanhopige mensen die smeken om ergens gehoor te vinden in hun euthanasieverzoek, en anderzijds de grote moeite die mijn beroepsgroep heeft hoe hiermee om te gaan.

  • Overal drijfzand, nergens houvast

    In een uitstekende recensie van het boek Strijd om de ziel – Het leven van P.C. Kuiper (1919-2002) in de psychiatrie, geschreven door Koen Hilberdink betoogt Ruud Abma dat Kuiper tekort wordt gedaan. Het is eigenlijk niet zozeer een recensie van dat boek maar meer een invulling van dat tekort. Het is interessant om te lezen, omdat het een mooie inkijk geeft in het gedachtegoed van mijn vak in die tijd.

  • Liefde is te koop

    ‘Wat zegt hij nou?’ hoor ik je denken. ‘Verwart hij liefde niet met seks? Dat is te koop, maar liefde niet.’ Nee, ik ken het onderscheid tussen liefde en seks wel. Maar liefde is echt te koop en het heet hond. Toen ik vanochtend beneden kwam stonden ze, zoals altijd al druk kwispelend met hun staart, klaar achter de deur naar de keuken om me te verwelkomen.

  • Doodmaken of alleen laten: meer smaken zijn er niet

    Afgelopen woensdag mochten we ons boek Laat me gaan. Euthanasie bij psychische aandoeningen aanbieden aan minister Kuipers. Dat we daarvoor de gelegenheid kregen is een teken dat de minister (D66) het thema belangrijk vindt en daar zijn we blij mee.

  • Leven we niet op de Titanic?

    Toen al duidelijk was, dat het schip de Titanic zou vergaan, speelden op het dek nog de musici van het orkest. Dat hielp om te voorkomen dat er paniek uitbrak. Ze zijn alle acht verdronken. De vader van een van hen kreeg naderhand een brief van het agentschap waar ze in dienst waren met de vraag om een bedrag van 14 shilling en 7 cent terug te betalen, ter compensatie voor het verlies van het uniform van John bij de schipbreuk. Maar dit staaltje van menselijke gevoelloosheid terzijde.

  • Burn-out? Getver

    De term burn-out spreekt mij totaal niet aan. Het klinkt zo rauw en erg definitief. Uitgebrand, afgebrand, opgebrand doet toch tamelijk onomkeerbaar aan. Het oude ‘overspannen zijn’ is veel milder.

  • Wat een naar artikel!

    Een Engelse onderzoeker onderzocht de Nederlandse euthanasiepraktijk. Dit artikel vertelt daarover. Belangrijkste boodschap? Mensen met ‘alleen maar’ autisme worden geëuthanaseerd. Hoezo ‘alleen maar autisme’? Alsof dat geen aandoening is waarbij je ondraaglijk en uitzichtloos kunt lijden.

  • Wat 68 worden met Caring Doctors te maken heeft

    68, nooit gedacht dat ik dat zou halen. De levensverwachting voor een man is weliswaar 80,1 jaar, maar zo heb ik dat nooit kunnen voelen. Hypochondrie, het overlijden van mijn vader op zijn 60ste en dat van mijn oudste broer op 34-jarige leeftijd deden er ook geen goed aan.

  • Ik wil geen dingen meenemen in het graf

    Een tijdje terug schreef ik in een blog dat ik me na een depressie afvroeg of het schrijven van blogs niet ook dwangmatig was. Dat was begin juni en sindsdien schreef ik er twaalf. Passie of compulsie? Zeg het maar.

  • Je moet het zelf doen

    Kort geleden kreeg een zoon van een vriend na flinke fysieke inspanning een hartaanval. Gelukkig overleefde hij het, maar hij werd naar huis gestuurd zonder noemenswaardige behandeling. Absurd. Vóór het infarct was hij immers ook al bekend met hartproblematiek. Het risico op herhaling met dit keer wel een dodelijke afloop leek me levensgroot. Maar de huisarts had gezegd: ‘Je moet het toch zelf doen’.

  • Laatste blog over die euthanasietuchtzaak: wat de patiënt er zelf van vond

    Maar de patiënt is toch al overleden, zult u zeggen? Ja, maar de familie, die ook bij het proces was om de psychiater te steunen, benaderde mij om me erop te attenderen dat ik over haar eerder een blog schreef. Het is de moeite om die nog eens helemaal te lezen, zeker in het licht van het vervolg.

  • Deze psychiater verdient geen berisping, maar een standbeeld

    Een psychiater heeft van het regionale tuchtcollege een berisping gekregen. Als het een waarschuwing geweest was, had ik het erbij gelaten, maar een berisping vind ik een veel te strenge veroordeling. Deze psychiater is een pionier in het verlenen van euthanasie aan ondraaglijk lijdende mensen met een psychische aandoening waarvoor geen redelijke andere opties meer bestaan.

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.