Meer van Marcel Canoy

Marcel Canoy is hoogleraar gezondheidseconomie en dementie aan de VU in Amsterdam, adviseur van de Autoriteit Consument en Markt, lid van de Adviescommissie Pakket van het Zorginstituut.

Onlangs had ik het genoegen in gesprek te gaan met een aantal bevlogen SEH-artsen. Vele onderwerpen passeerden de revue en meningen liepen heerlijk uiteen. Over één onderwerp was opvallende eensgezindheid: er worden heel veel onzinnige CT-scans uitgevoerd in ons land. Het is boeiend om na te gaan hoe dat komt, want er zijn diverse redenen te benoemen.

Al eerder heb ik op deze plek iets gezegd over het magische getal 80 duizend. Het getal speelt een belangrijke rol in de onderhandelingen over dure geneesmiddelen. Veel te belangrijk, en dat kost ons klauwen vol met geld.

Ernst Kuipers zal niet de geschiedenis ingaan als de wonderdokter die de kinderhartchirurgie verbeterd heeft. Over de fratsen in dit dossier is inmiddels wel genoeg geschreven. Vermoedelijk zal zijn andere ‘pronkjuweel’, het Integraal Zorgakkoord, ook niet de geschiedenisboeken halen. Er zal heus wat bereikt zijn op de regiotafels, maar niet zelden ontaarden die in weinig verheffende Poolse landdagen waar clubs vooral druk zijn met het behartigen van hun eigenbelang.

In 1952 bedacht Virginia Apgar een uiterst eenvoudige en doeltreffende test bij pasgeborenen. Ik moest aan de test denken toen ik voorbeelden te lezen kreeg van passende zorg. Het blijkt helemaal niet zo makkelijk vast te stellen wat passende zorg is.

Afgelopen maandag ging de documentaire Human Forever van Teun Toebes en Jonathan de Jong in première. De pas 24-jarige Toebes heeft het toch maar mooi geflikt.

De uitdagingen van de zorg zijn in vele stukken uitvoerig beschreven. Maar zijn er ook oplossingen? Is er een wenkend perspectief? Ik ga het proberen middels een top tien; geen voorspelling, maar hoop.

We hebben een wonderlijk basispakket in Nederland. De meeste behandelingen in het pakket stromen automatisch in als de zorgpartijen het erover eens zijn dat de zorg effectief is: het voldoet aan de ‘stand van de wetenschap en praktijk’.

Om te bepalen of partijen (binnen of buiten de zorg) marktmacht hebben en of ze daar misbruik van maken hebben we in Nederland de Autoriteit Consument en Markt (ACM). En voor de transparantie: daar werk ik al vele jaren, twee dagen in de week.

Lees en huiver over dit menselijke-maat-ongeluk. We verhalen over een meneer Harko de Vries (niet zijn echte naam) die op 18 mei aanstaande de gezegende leeftijd van 105 jaar hoopt te bereiken. Hij zal daarmee de oudste inwoner van Groningen worden. Harko heeft geen kinderen of familie. Gelukkig heeft een goede kennis zich zijn lot aangetrokken. En een lot is het.

Of het nu om anderhalvelijnszorg gaat, om zbc’s of om technologie, in de zorg komen er altijd alleen maar dingen bij. We moeten het daarom hebben over waar we mee gaan stoppen. Niet alleen passende zorg, maar ook ongepaste zorg. Hierbij een top 5.

Rob heeft al meer dan dertig jaar een dwarslaesie. Nou, die gaat niet meer over dan, hoor. Koopt ook hulp in via pgb. Hij werkt met studenten, is hoogopgeleid, kent het systeem inside out en heeft een meer dan voortreffelijk sociaal netwerk. Wat kan er misgaan? Luister en huiver.

We moeten het even over artikel 13 hebben. Artikel 13 had als doel om ook partijen zonder contract een kans te geven actief te zijn, tegen een redelijke vergoeding. Op zichzelf een goed idee omdat het innovatie aanwakkert.

We houden niet van monopolies. De reden is dat monopolisten gedrag kunnen vertonen waar de consumenten de dupe van worden, bijvoorbeeld in de vorm van hoge prijzen. Daarom hebben we de Autoriteit Consument & Markt (ACM), die onder meer als taak heeft ongezonde marktconcentraties tegen te gaan.

Willem is dement. Hij wordt liefdevol verzorgd door zijn vrouw Jannie. Zij is nog tamelijk kwiek en heeft zich goed verdiept in de ziekte en wat dat voor Willem en voor haarzelf betekent. Als gevolg daarvan heeft het koppel weinig hulp nodig van zorgverleners.

Het meest in het oog springende punt uit het WRR-rapport is de notie dat om de zorgkosten beheersbaar te houden we scherpere keuzes moeten maken. We moeten volgens de wetenschappers vol inzetten op kosteneffectiviteit; niet alleen bij geneesmiddelen maar over de hele linie.

De optocht van mensen die beweren dat we onnodig veel geld besteden aan corona ten koste van de economie of de reguliere zorg wordt steeds langer. Het is alleen een beetje jammer dat zij de plank telkens zo pijnlijk misslaan.

Advertenties van de farmaceutische industrie bestaan bij de gratie van het effect dat ze bereiken: beïnvloeding van voorschrijvende artsen. Tijd dat aan deze praktijk een einde komt en de overheid haar portemonnee trekt.

Elk jaar is het weer zover in de maanden november en december. De zorgverzekeraars proberen consumenten te verleiden over te stappen.

Disclaimer! Ik ben lid van de raad van toezicht van een zelfstandige behandelcentrum (zbc) op het gebied van chronische pijnrevalidatie. In die hoedanigheid kijk ik wel eens naar het stelsel vanaf ‘de andere kant’ en als ik van die andere kant kijk, maak ik me zorgen.

De Zwolse huisarts Marco Blanker scoorde onlangs bonuspunten. Hij sierde een onzinbrief van een verzekeraar op met een stempeltje van een paarse krokodil. Het dier is bekend uit een hilarische oude Ohra-reclame.

Minister Hugo de Jonge wil iets doen aan niet-gecontracteerde zorg. Dat is een goede zaak, maar bij de manier waarop kun je kanttekeningen plaatsen. Met het verlagen van tarieven van niet-gecontracteerde zorg zullen de goeden onder de slechten gaan lijden. Het betrekken van patiëntenverenigingen en vooral aanbieders bij de betaalbaarheid van de zorg is een beter idee om ongebreidelde zorg te beteugelen.

Nu is het altijd verstandig lessen te trekken uit een voorval als dit, maar er zijn maar liefst vijf redenen waarom meer toezicht een slecht idee is.

Het failliet van de MC Groep en daarmee van zowel MC Slotervaart als de IJsselmeerziekenhuizen is een feit. De afgelopen week heb ik zoveel desinformatie zien langskomen dat ik in deze blog de vijf meestvoorkomende op een rijtje heb gezet.

Je moet oppassen persoonlijke ervaringen uit te vergroten tot iets algemeens. Voor je het weet verander je in de karikatuur die zegt dat zijn opa 100 geworden is met een bel cognac en een pakje sigaretten per dag.