Dat spoedeisende geneeskunde in Nederland nog steeds niet erkend is als specialisme, lijkt vooral door de onterechte angst voor concurrentie op de bestaande geldstromen binnen de zorg te komen, stellen SEH-artsen Maarten Kok en Hester Ticheler. Terwijl volwaardige erkenning broodnodig is voor behoud van het vak.
De Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde stelt dat de kinderarts verantwoording moet nemen voor de organisatie en inrichting van de acute zorg voor alle kinderen.
Het artikel van Giesbers e.a. vind ik weinig wetenschappelijk en evenmin opiniërend.
Giesen, Thijssen en Voorn stellen: ‘De meeste zelfverwijzers kunnen worden behandeld door een huisarts’.
Lex Linsen omschrijft de beleving van een zorgvrager in het proces om een hulpvraag beantwoord te krijgen.
De wijze waarop het ziekenhuis de zorg op de SEH organiseert, is van grotere invloed op de zorgkwaliteit en de doorstroom dan het soort dokter dat er rondloopt, schrijven Rijk Gans c.s. in Medisch Contact (MC 12/2008: 510).
Met verbijstering las ik het artikel van collega Schilder (MC 50/2007: 2069). Wil hij opzettelijk een al langlopend onderwerp nieuw leven inblazen door te provoceren?
