De coronacrisis laat zien dat de samenwerking tussen zorgverleners onderling en tussen zorg en openbaar bestuur in veel regio’s gebrekkig verloopt. Kennis en kunde worden onvoldoende benut, waardoor de gezondheid van verschillende kwetsbare groepen in het gedrang komt. Een gecoördineerde netwerkinspanning is nu hard nodig.
Natuurlijk moesten en moeten we onze kwetsbare mensen met corona-infectie redden, maar waarom zijn de deskundigen uit het sociaalgeneeskundige domein niet direct aangesloten, om onze landsbestuurders te adviseren over die aspecten die niet in ziekenhuizen en wel in allerlei, deels nieuwe, kwetsbare groepen speelden?
Werkers in de gezondheidszorg krijgen het voor de kiezen. Niet alleen zij die in ziekenhuizen, huisartspraktijken, wijkverpleging of verpleeghuizen werken.
Het pleidooi van de hoogleraren Reijneveld (sociale geneeskunde) en Van der Horst (huisartsgeneeskunde) in het laatste nummer van het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde (NTvG) kan niet misverstaan worden: de universitair medische centra (umc’s) moeten veel meer onderzoek doen naar veelvoorkomende ziekten, preventie en langdurige zorg.
Oog voor de levensstijl van de patiënt is mooi, maar moet wel hand in hand gaan met inzicht in diens sociaaleconomische omstandigheden. De sociaal geneeskundige heeft voor beide oogmerken instrumenten in de dokterstas.
Het Raamplan Artsopleiding 2019 is in voorbereiding. Dat horen we tenminste al een tijdje, maar de verantwoordelijke instantie (NFU) zwijgt over de precieze toedracht, de procedure en de betrokkenen bij de opstelling van het Raamplan. Dit ondanks herhaalde vragen aan het adres van de NFU.
In zijn MC-blog van 20 oktober jl. gaat André Weel in op de verhouding die dokters tot kernkoppen hebben. Ik had daar in maart al eens over geschreven op deze plek. Hij en ik zijn het erover eens dat artsen tegen kernwapens horen te zijn, want tegen het gebruik en de gevolgen ervan is geen medisch kruid gewassen. Jammer, André, dat je dan toch niet naar die manifestatie tegen kernwapens kwam.
Lode Wigersma is voorzitter van de Vereniging Artsen Volksgezondheid (VAV), de vereniging voor sociaal geneeskundigen die zich bezighouden met beleid, advies en indicatie.
Zijn artsen en hun organisaties zich bewust van hun maatschappelijke verantwoordelijkheid, als de samenleving oog in oog staat met grote bedreigingen van de volksgezondheid?
Klinkt somber, maar laten we de positieve keerzijde van deze medaille eens bekijken. Die is zichtbaar in de praktijk, in de wijk, opgezet door pioniers, gewone zorgverleners, burgers.
De sociale geneeskunde zit in lastig vaarwater. Werkgevers in de public health bezuinigen op dokters ...
Medisch leiderschap is een hot issue. Het wordt omarmd door velen, en het lijkt te gaan over iets dat ons artsen is afgenomen of ontglipt. Is dat zo?
Het beroepsgeheim van artsen en andere zorgverleners staat onder druk.
Je zou je eigenlijk je hele leven moeten herinneren wat je beloofd of gezworen hebt bij het afleggen van de artseneed, vindt Lode Wigersma, KNMG-directeur en voormalig huisarts.
Het houdt niet op: onthullingen over incidenten in ziekenhuizen, slecht functionerende dokters, ziekenhuizen die misstanden onder de pet houden, artsen die elkaar beschermen of de tent uitvechten, de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) die niet optreedt.
Lode Wigersma, directeur beleid & advies van de KNMG, reageert met drie ongefundeerde, incorrecte en onnavolgbare stellingen (MC 48/2012: 2738) op ons artikel over het verstrekken van medisch informatie van patiënten (MC 45/2012: 2523).
De kabinetsplannen koersen aan op ongekende verschraling en banenverlies in de zorgsector.
De psychiaters Jean-Paul Glaser en Chris Vleugels betogen dat de KNMG-richtlijnen voor het verstrekken van patiëntinformatie aan derden onhoudbaar zijn.
Het bericht over het verlies van accreditatiepunten voor het congres ‘Heel de Mens – Integrative Medicine in de praktijk’ klopt niet helemaal.
Het is vast nog niet iedereen opgevallen, maar in september 2011 is een Gedragscode Medische Hulpmiddelen verschenen. De Gedragscode is samengesteld door de Stichting Overleg Medische Technologie, een samenwerkingsverband van hulpmiddelenproducenten.
Transparantie van de kwaliteit van artsen en ziekenhuizen is het toverwoord binnen de gezondheidszorg. Toch is er in de praktijk nog weinig van te merken, volgens een onderzoek van de KNMG en het Nivel.
Nu ik dit schrijf is het 12 september, ruim een week voor Prinsjesdag. Vroeger waren we in deze periode altijd in gespannen verwachting van de Rijksbegroting en de voornemens van het kabinet.
Als voor een patiënt de dood onafwendbaar is, zit de taak van de dokter er niet op.
Academici die hun naam uitlenen aan farmaceutische bedrijven, zouden moeten worden vervolgd voor wangedrag en fraude. Dat zeggen…
Marcel Daniëls, voorzitter Raad Kwaliteit Orde van Medisch Specialisten, wil laten zien dat de kwaliteit van zorg de medisch specialisten ernst is.
