Meer van Karen Keijsers

Over de ernst van long covid is nog niet zo veel bekend. Praktijkervaringen in twee ziekenhuizen stellen enigszins gerust.

Tijdens de eerste covid-19-golf werkten in het Jeroen Bosch ­Ziekenhuis specialisten van allerlei disciplines nauw samen, waarbij de ziekenhuisarts een centrale rol speelde. Een waardevol model, dat ook na de pandemie voortzetting verdient.

De opleiding van veel aiossen verloopt door de coronacrisis anders dan gepland. Er gaan stemmen op om daarom de opleidingsduur te verlengen. Maar is dat logisch? Aiossen hebben even zo vaak extra veel opgestoken in de coronazorg. Het Jeroen Bosch Ziekenhuis zet in op maatwerk.

Een herkenbaar probleem voor velen die met opleiden bezig zijn. Je hebt de juiste trainingen op zak, maar toch loopt het gesprek met de aios niet lekker. Je vraagt je af of je als opleider wel doordringt tot degene met wie je in gesprek bent.

Door patiënten met dementie nauwkeurig te rangschikken op zorgzwaarte en door de inzet van een casemanager, is deze zorg beter te managen. Veel patiënten kunnen langdurig onder de hoede van de eerste lijn blijven.

Met een helder stappenplan en een zorgvuldige voorbereiding is ook bij complexe patiënten gezamenlijke besluitvorming over de behandeling mogelijk.

De klinische geriatrie komt nauwelijks in beeld bij de geneeskundestudenten. Op slechts twee faculteiten is het een verplicht coschap. Die onbekendheid maakt onbemind en dus kiezen weinig studenten voor dit specialisme.