Hoewel uit studies niet blijkt dat uitgeputte artsen meer grote fouten maken, is vermoeidheid wel degelijk een risicofactor. Artsen moeten zich daarvan bewust zijn. Voor hun patiënten, maar ook voor zichzelf.
Artsen zijn helemaal niet zo goed in multitasking. Als ze hun aandacht over meer taken moeten verdelen, maken ze meer fouten. Bovendien hebben ze minder tijd voor een taak nodig als ze die zonder onderbrekingen kunnen verrichten.
Het stelt ons gerust dat de IGZ deze norm niet hanteert (zie bovenstaande brief). Maar zowel zorgverzekeraars als ziekenhuizen, waaronder mijn eigen ziekenhuis – hanteren uit uw naam deze norm wel. Blijkbaar worden er onterecht normen aan de IGZ toegeschreven.
Uitkomsten van de kwaliteitsindicator ‘pijn na operatie’ zijn nog steeds discutabel. De manier van meten, maar ook de patiëntenpopulatie, verschilt per ziekenhuis. Veel hangt bovendien af van de moeilijk vast te leggen bedrijfscultuur.
Het klinkt prachtig: goed geïnformeerde patiënten en artsen gaan in de toekomst sámen bouwen aan betere gezondheid. Dit zorg 2.0-ideaal staat echter verder af van de werkelijkheid dan de voorvechters zich realiseren.
