Oef, de pijn op je borst wordt steeds beklemmender. Je kijkt op de klok die links naast je bed op het nachtkastje staat, 03:32. Met elke minuut wordt de olifant op je borst zwaarder, het zweet staat op je voorhoofd, je merkt dat je steeds sneller gaat ademen en de paniek begint toe te slaan. Dit houd je niet vol tot de afspraak die je morgenochtend bij de huisarts hebt en je besluit toch maar 112 te bellen.
Mijn vierde redactioneel commentaar alweer, en daarmee helaas ook mijn laatste. Na het volgen van mijn coschappen in het tropische Paramaribo, ben ik inmiddels weer letterlijk en figuurlijk geland in Nederland. Het kikkerlandje, dat je meteen weer in het gareel brengt. Punctueel, efficiënt, geroutineerd en gericht op de toekomst. Keerzijde? Hoge druk, zorgen en stress, wat wil ik? Hoe bereik ik? Zo snel mogelijk.
‘Bewust koers bepalen’… Stof tot nadenken voor mij al zittend in een vliegtuig dat koers houdt richting Paramaribo, waar ik coschappen ga lopen. Waarom heb ik deze keuze gemaakt?
Het worden van een ‘toekomstwaardige arts’ vergt veel van onze tijd. Zowel curriculaire als nevenactiviteiten beslaan grote delen van onze agenda’s. Voeg daar de nodige sociale soirees en bijbaantjes aan toe en je ziet door de tekst je planning niet meer. Door deze drukte verliezen wij soms het belangrijkste uit het oog: onszelf.
Als nieuwkomer bij de redactie van Arts in Spe mag ik het spits afbijten met een lastige vraag: wat is de arts van de toekomst? Volgens de Van Dale is een arts ‘iemand die bevoegd is de geneeskunde uit te oefenen’. Maar het artsenbestaan vereist veel meer.
