Meer van Björn

Als nieuwsgierige student bezoek ik nog weleens congressen of lezingen die door studentencommissies worden georganiseerd. De lezingen zijn vaak interessant en gaan meestal over zaken die in het standaardcurriculum niet aan bod komen.

Op de gang vertel ik de zaalarts dat meneer graag wil weten wat er gaat gebeuren. ‘Nou, het heeft geen zin om hem dat te vertellen hoor. Over tien minuten is hij het toch weer vergeten.’ Verbijsterd kijk ik de zaalarts aan.

Na alle stukjes over leuke patiënten en leerzame situaties wil ik nu een keer schrijven over iets wat me stoort.

Voor ons zit een moeder met haar dochter van 6 en zoontje van 4. Het meisje heeft diabetes en ook vaak buikpijn. Op dit moment is daar niks van te zien want ze zit vrolijk op de stoel te wippen.

Er is één dokter de slechtste van Nederland. Het meest enge daaraan is dat er iemand zo dadelijk een afspraak met hem/haar heeft.

‘Wat voor looppatroon is dit?’ hoorde ik de docent zeggen terwijl ik de microfoon in mijn hand geduwd kreeg. Ietwat angstig keek ik opzij naar mijn medestudenten, in de hoop dat zij de literatuur van deze week wél gelezen hadden.