Er was geen direct gevaar, maar vrees voor psychische schade bij de oudste van drie kinderen. Hun ouders zaten in een vechtscheiding. De huisarts was nog slechts huisarts van de vader en de oudste zoon.
De patiënt in deze zaak van de Klachtencommissie SCEN had na de diagnose mammacarcinoom besloten zich niet te laten behandelen. Ze stelde een wilsverklaring op. In de laatste fase van haar ziekte werd ze verzorgd door haar dochter – klaagster in deze zaak – en hield thuiszorg buiten de deur. Ze vroeg haar huisarts om euthanasie.
Een 100-jarige vrouw breekt haar schaambeen, naar later blijkt door een onwelwording na al twee weken diarree, weinig eten en één keer forse hematurie. De oxycodon die zij ter pijnstilling krijgt, geeft veel bijwerkingen, waarna zij in het ziekenhuis belandt.
Twee weken lang komt deze nachtverpleegkundige bij haar patiënt met slokdarmkanker in de terminale fase. Terwijl ze in de verpleegkundige rapportage noteert dat meneer die nacht ‘heel erg verward’ was, blijkt later 5000 euro van zijn rekening te zijn overgeschreven naar de hare.
De Kinderombudsman oordeelt hard over de zaak van de minderjarige, dove Ewa zonder verblijfsstatus: zorgverleners hadden haar kinderrechten boven het vreemdelingenrecht moeten stellen en een cochleair implantaat moeten plaatsen. Een casus over de grens tussen wat kan, mag en moet.
