Arts is geen romanschrijver
Natuurlijk wil je er alles aan doen om kindermishandeling te bestrijden. Maar dat doel heiligt niet alle middelen.
Natuurlijk wil je er alles aan doen om kindermishandeling te bestrijden. Maar dat doel heiligt niet alle middelen.
Een ingewikkelde zaak deze week, die we vanwege de lengte niet in zijn geheel kunnen afdrukken.
2040 Een jonge vrouw met een meningokokkensepsis die al twee weken wordt beademd, krijgt steeds meer last van de endotracheale tube. Hoewel haar vader bij herhaling nee zegt tegen een tracheotomie, zet de arts door.
Een fysiotherapeut die meegaat op een groepsreis kan wel zeggen dat hij deelneemt als ‘privépersoon’, maar als er ook patiënten meereizen, is het maar de vraag of die rol goed uit de verf komt.
Een psychiatrische patiënt pleegt zelfmoord. Zijn moeder klaagt de eindverantwoordelijke psychiater aan. Echt duidelijk was de taakverdeling in de ggz-instelling echter niet.
Een huisarts verwijst een 28-jarige vrouw voor een mammografie in verband met een knobbel in de borst.
In deze tuchtzaak komen twee bekende thema’s voorbij: de doktersverklaring en de ouders die strijden om een kind, over de rug van de arts.
Een arts die overlegt over een patiënt, verwijst of overdraagt, presenteert een casus doorgaans kort en bondig en spreekt ook vermoedens en subjectieve oordelen uit (‘ik denk aan...’).
Een internist wordt aangeklaagd voor de gebrekkige behandeling van een appendicitis, omdat hij als hoofdbehandelaar op patiëntes ponsplaatje staat. In werkelijkheid was hij niet bij haar behandeling betrokken. Deze administratieve verwarring legt een gebrek aan regie bloot.
Wie is verantwoordelijk voor de patiënt op de ic? De verwijzer, de ic-arts of allebei?
Als een gynaecoloog besluit zijn medewerkster te behandelen, neemt hij al een risico. Tel daarbij op dat zij gevoelens voor hem koestert en dat de klachten psychisch en seksueel van aard zijn, en het drama is compleet.
De nierfunctiestoornis van de patiënt in kwestie kan niet samenhangen met blootstelling aan gifstoffen op zijn werk. Deze boodschap stuurt een bedrijfsarts aan een huisarts. Maar hij kan zijn bewering nauwelijks hardmaken.
Hoewel de thoraxfoto van een patiënte verontrustend is, laat de huisarts het bellen van de longarts over aan zijn assistente. Die wordt afgescheept met een afspraak voor over drie weken.
Het blijft verbazingwekkend wat mensen zich laten aandoen in de naam der schoonheid.
Een uroloog wantrouwt de uitslag van pathologisch onderzoek bij een prostaatkankerpatiënt. Hij vraagt geen revisie aan, maar houdt vast aan zijn eigen diagnose. Waardoor de dood als een volslagen verrassing komt voor de patiënt en zijn vrouw.
In sommige gevallen mag een arts het beroepsgeheim doorbreken. Maar dan wel volgens de regels.
Een patiënte die de SEH bezocht wegens een pijnlijke bil, beweert dat ze de arts heeft verteld dat ze zwanger was. De dokter had juist begrepen – en genoteerd – dat ze de voorgaande dagen hevig had gemenstrueerd.
Een waarnemend huisarts bezoekt een zieke vrouw die aan een infuus met morfine en dormicum ligt.Ze is wakker geworden en haar dochters zijn in paniek. Een overdracht van de eigen huisarts ontbreekt en de waarnemer ziet geen reden om de dosis te verhogen.
Kun je een tuchtklacht indienen tegen een collega die naar anderen verklaart dat je je vak niet verstaat en fraudeert?
Een darmkankerpatiënt en zijn familie verlaten met een gelukkig gevoel de spreekkamer. De chirurg heeft immers ‘genezing’ in het vooruitzicht gesteld. Maar het blijkt valse hoop. Nog voor de behandeling begint, overlijdt de man.