Meer van Saskia de Kroes

Psycholoog Mark Smit deed drie jaar etnografisch onderzoek in verpleeghuizen door te participeren in het leven van bewoners.

Het was Slikken of stikken bij Meindert Inderwisch, toen de (voormalig) psychotherapeut begon met het gebruik van benzodiazepines.

Een langzaam groeiende goedaardige hersentumor kan je zomaar overvallen. Zou Mascha Kamphuis, jeugdarts, vóór de operatie het boek zelf geschreven hebben, erná heeft ze daar hulp bij nodig van een oude bekende, schrijver Ronald Giphart, die zij van medische kennis voorzag voor eerdere boeken van hem.

Pokken heeft de mensheid duizenden jaren geteisterd en eiste honderden miljoenen doden. In 1967 koos de WHO na een mislukte poging om malaria uit te roeien voor pokken en dat bleek haalbaar. In 1979 werd de eradicatie van pokken bekendgemaakt.

Een langzaam groeiende, goedaardige hersentumor kan je zomaar overvallen. Zou Mascha Kamphuis, jeugdarts, vóór de operatie het boek zelf geschreven hebben, erná heeft ze daar hulp bij nodig van een oude bekende, schrijver Ronald Giphart, die zij van medische kennis voorzag voor eerdere boeken van hem.

In eerste instantie voelt het lezen van Dwang aan als een achtbaan; het blijkt dan ook de favoriete attractie van de Britse schrijfster Lauren Brown. Later wordt het meer een doodle, een ingewikkeld en met zorg opgebouwd lijnenspel.

Er zit vanaf pagina 1 muziek in dit dikke boek, Genezing van een zieke wereld, waarin elk van de 21 hoofdstukken is omlijst door een sprekende liedtekst.

Psychedelica in de psychiatrie, dat was toch iets uit de vorige eeuw? Klopt, daarna verdwenen ze grotendeel in het illegale circuit, in het uitgaansleven of als zelfmedicatie. Bieden ze in de toekomst toch weer oplossingen bij de behandeling van depressie of PTSS?

Twee boeken met allebei een wat cryptische titel nemen je mee naar een psychiatrische afdeling. In De dikke dame zingt vertellen afwisselend Gloria en Merle hun verhaal, in Het begin en zijn oneindigheid interviewt een jonge vrouw haar grootvader, opgenomen in het ziekenhuis waar ook zijzelf opgenomen is geweest.

In Aan de randen van de dag schrijft Femke van der Laan over de periode tussen de uitslag van een MRI tot het overlijden negen maanden later van haar man Eberhard van der Laan, burge­meester van Amsterdam.

In het verhaal van familie Markram, opgetekend door Lorenz Wagner, heeft Kai de hoofdrol, hij is De jongen die te veel voelde. Vader Henry, neurowetenschapper, wil wanneer blijkt dat zijn zoon autisme heeft, weten hoe dat werkt.

In opdracht van VWS en in samenwerking met negen instellingen deed de UvA onderzoek naar het effect van het coronabeleid op kwetsbare groepen.

Het nieuwe boek van Jacqui van Kemenade, Een shotje leefstijl, ziet er als gebonden versie, met foto’s en duidelijke tabellen, aantrekkelijker uit dan Leefstijl op recept van anderhalf jaar geleden.

Joris van Casteren steekt graag zijn neus in andermans zaken, wordt als hij eenmaal ‘goud in handen’ heeft, geobsedeerd door de werkelijkheid en pelt deze in laagjes af tot de kern. Hij schreef al een aantal boeken op deze manier.

Joris van Casteren is een voyeur. Ligt de oorsprong daarvan in de eerste zes weken van zijn leven, die hij (in 1976) doorbracht in die ‘moederliefdeloze bak’, de couveuse? Hij steekt graag zijn neus in andermans zaken, wordt als hij eenmaal ‘goud in handen’ heeft geobsedeerd door de werkelijkheid en pelt deze in laagjes af tot de kern.

Krijg je de diagnose uitgezaaide kanker, of een (andere) chronische ziekte die niet te genezen is en de dood tot gevolg zal hebben, dan kom je in Tussenland.

‘We kunnen in onze eigen gedachten gevangen zitten, zonder dat we in de gaten hebben dat de sleutel in onze zak zit’, schrijft Edith Eger (Hongarije, 1927) in haar eerste boek De keuze.

Stefan van Rooijen heeft voor zijn promotie in 2018 onderzoek gedaan ter onderbouwing van het programma Fit4Surgery, nu een erkende methode om patiënten in vier weken fit te krijgen voor hun operatie.

De 3e deur is verpakt in vloeipapier en een doosje: dat geeft je al meteen het gevoel iets bijzonders in handen te hebben. Dat gevoel wordt door tekst en illustraties bevestigd. Samuel Woerdeman (1996) vertelt zijn verhaal zó dat je voelt hoe hij steeds meer vastloopt in de ggz.

El cuaderno de Tomy is de verfilming van het dagboek van de Argentijnse architect María Vázquez die op 43-jarige leeftijd overleed aan eierstokkanker. We zien hoe ze dat tegelijk grappige en tedere dagboek voor haar 4-jarige zoontje schrijft tijdens de laatste maanden van haar leven.

In de Turkse serie Bir Baskadır komt Meryem, een jonge vrouw, in verband met onverklaarbare flauwtes in behandeling bij psychiater Peri. Peri bespreekt haar geval op haar beurt met haar collega en wordt daar geconfronteerd met haar eigen problemen.

Jetske van der Schaar begint haar boek ­Eeuwige Lente met de Zomer. Rustig vertelt ze over haar jeugd, het gezin waarin ze opgroeit, nog niet bedacht op de herfststormen en winterkou die haar te wachten staan. Of toch wel?

De Britse arts/psychiater en onderzoeker David Nutt schreef met zijn uitnodigende Drankje? een zeer informatief boek over alcohol, met persoonlijke noten, soms wat rommelig, maar dat heeft zijn charme.

Darrenslacht van chirurg Robert Pierik heb ik uit­gelezen, omdat ik me verbaasde over de sfeer in het ziekenhuis, zoals die beschreven wordt: herkenbaar van de coschappen in de jaren zeventig.

De ggz is onderhevig aan veranderingen en een manier om daar grip op te krijgen is te kijken vanuit een historisch perspectief. Historica Henke van der Heiden probeert ons in haar boek Elke tijd zijn eigen gekte dat perspectief te geven.