Meer van Marlies B. Reinders

Na zes jaar opleiding heb ik mijn einddoel bereikt: ik ben medisch specialist. Het is tijd om afscheid van u te nemen.

Het einde van de opleiding komt in zicht en dus is het tijd voor sollicitaties. De angst slaat me om het hart gezien het grote aantal voorspelde jonge klaren: zit ik straks werkloos thuis of wordt het worst verkopen bij de Hema?

Afgelopen week had ik nachtdienst. Om drie uur word ik gebeld door de jongste arts-assistent chirurgie die mij in consult wil vragen op de Spoedeisende Hulp bij een patiënte van 50 jaar, een zogenaamde zelfverwijzer.

Als arts-assistent moet je je verplaatsen in de belevingswereld van je patiënten. Sommige dingen kun je echter niet voorzien.

Eén van de onderdelen van de opleiding tot neuroloog is de stage klinische neurofysiologie (KNF).

Elke ochtend bespreek ik met de superviserende neuroloog de patiënten die op de klinische afdeling liggen.

Deze morgen lees ik in de krant over de wilde plannen van minister De Geus. Hij ziet graag een gemiddelde werkweek van 60 uur voor arts-assistenten ingevoerd.

Hoeveel moet, of moet ik zeggen mág je als arts-assistent eigenlijk incasseren? Er zijn dagen dat ik naar mijn gevoel te veel over me heen krijg.

Vanuit een ‘perifeer’ ziekenhuis ben ik nu voor een deel van mijn opleiding in de ‘academie’. Het kost enige tijd voordat je de weg vindt in het gebouw, maar dat lukt inmiddels al aardig.

De nachtdienst is nog jong als ik word gepiept; een huisarts wil een 50-jarige vrouw insturen met een gedaald bewustzijn.

Er zijn momenten in mijn assistentenbestaan dat ik me afvraag of mijn bazen zelf wel assistent zijn geweest. Ik zal u uitleggen waarom.

Nog drie maanden en onze afdeling wordt door de visitatiecommissie bezocht. Bij de staf merk je dat dit de nodige spanningen oplevert. Alles moet tiptop in orde zijn en acrobatische toeren en grote verdwijntrucs worden ingestudeerd.

Onze minister van Volksgezondheid heeft vlak voor de kerst het Kader-besluit onder-tekend. Dit heeft voor ons als arts-assis-tenten de nodige consequenties voor onze opleiding.

De positie van een arts-assistent blijft toch een bijzondere in de wereld die geneeskunde heet. Er zijn mensen binnen de beroeps-groep de mening toebedeeld dat arts-assistenten geen bijdrage leveren aan de productie in dit land.