Meer van Kees-Peter de Roos

Patiëntuitkomsten, of PROM’s, kunnen een belangrijke schakel zijn tussen patiënt en zorgprofessional. Maar dat geldt niet voor alle vakgebieden, en zeker niet voor chronische zorg.

Eind jaren tachtig van de vorige eeuw was er de medicijnknaak, waarbij de patiënt 2,50 gulden moest bijleggen voor iedere uitgifte van een geneesmiddel. Ook was er het zogenaamde specialistengeeltje; dit zouden we tegenwoordig ‘framing’ noemen, aangezien het lijkt alsof de specialist er beter van werd.

ZiN concludeerde onlangs dat de effectiviteit van zalven waaraan ureum is toegevoegd niet evidencebased is. Daarom zal ZiN de minister adviseren deze preparaten vanaf 1 januari 2017 niet meer te vergoeden. Dat is vreemd want op haar website schrijft ZiN dat de kennis en ervaring van belanghebbenden van grote waarde is voor de adviezen die zij geeft. Voor patiënten met huidziekten die gepaard gaan met een droge huid, levert dit veel problemen op.

Voor minister Schippers is 2015 het ‘jaar van de transparantie’, en zij ziet daarbij een belangrijke rol weggelegd voor ZorgkaartNederland. Maar dit is een uiterst onbetrouwbaar instrument, vindt dermatoloog Kees-Peter de Roos.

Om te bezuinigen op de kosten van de gezondheidszorg moet de dermatoloog op het blote oog beoordelen in welke mate iemand leidt aan varices. Een besparing die uiteindelijk juist meer geld kost.

De infrastructuur van een ziekenhuis is kostbaar. Dat heeft z’n weerslag op de operationele kosten van poliklinische specialismen zoals dermatologie, kno, oogheelkunde en reumatologie.