Meer van Harry Wegdam

In die tijd kwam een man van middelbare leeftijd de spreekkamer binnen met een ouderwetse motorhelm onder zijn arm. Maar met zijn helm was een probleem: hij paste maar net.

‘Als er iets op je pad komt, dan wil je dat meedelen’. Zo begint een van de columns die chirurg Harry Wegdam vijf jaar lang voor Medisch Contact schreef, en waarvan de beste nu gebundeld zijn onder de titel Opereren in Ghana. Wegdam heeft dertien jaar lang niet alleen het chirurgische mes gehanteerd en geprobeerd patiënten beter te maken, maar ook een open oog gehouden voor de ‘andere wereld’ waarvan hij al die tijd deel uitmaakte.

Vorig jaar is de laatste Elfstedentocht geweest met Evert van Bentum als winnaar.

Hij is gestuurd door zijn huisarts: ‘Deze 35-jarige man kreeg onlangs een rituele implantatie van een corpus alienum onder zijn penishuid. Helaas met infectie als resultaat. Graag je hulp.’

De polikliniek in Ede is wel erg druk vanmiddag. De patiëntenlijst is zichtbaar overboekt, met veel extra regels tussen de gewone tijden gekrabbeld. En de wachtkamer puilt uit.

Onbehagelijk voel ik me over de manier waarop Mara Simons schrijft over haar ervaringen als co-assistent in een tropisch ziekenhuis.

Onze coassistenten uit Nederland komen veelal uit Nijmegen en doen in Techiman een keuze­coschap van drie maanden. Ze komen altijd met z’n tweeën, omdat alleen komen een te smalle basis is voor een goed verblijf.

Traditionele medicijnen en geneeswijzen zijn in Ghana de gewoonste zaak van de wereld. Deze behandeling gaat in de regel vooraf aan behandeling in het ziekenhuis.

Als chirurg kun je geïnteresseerd raken in hoe een ongeval heeft kunnen gebeuren. Mensen doen soms al jaren een bepaalde klus met een ongevalrisico.

Dear Doctor, Thank you for the immeasurable effort shown towards my health. In fact I must thank you so much for the way you handled and treated my leg. God bless you.

Werken op een operatiekamer in een ontwikkelingsland is een bijzondere ervaring door de afwijkende gevallen die je krijgt voorgeschoteld. Alles is wat groter, krommer, later of beroerder dan wat er op een Hollands OK-menu staat.

Regelmatig verschijnen hier in de landelijke krant oproepen met een strekking zoals in het onderstaande bericht. Meestal gaan ze vergezeld van een foto: Help save Dennis’ life

Elke morgen zitten we om 7.45 uur in de artsenkamer met alle artsen, co-assistenten en medical assistants bij elkaar om de binnengekomen gevallen van de afgelopen nacht te bespreken.

Op zondagochtend stopt er voor ons huis op de compound van het ziekenhuis in Techiman een stoffige, wat overjarige Mercedes. Er stappen drie mannen uit. Ze hebben een pak röntgenfoto’s bij zich en vragen of ze kunnen binnenkomen.

Sinds acht jaar houd ik op donderdagmiddag chirurgisch spreekuur in Techiman. Techiman is mijn basis (naast veel dienstverlening in andere ziekenhuizen) en hier zijn ook de uitgebreide heelkundige faciliteiten geconcentreerd.