In Nederland wordt per jaar bij ongeveer 12 duizend personen de diagnose longkanker gesteld. De zorg rondom deze patiënten is in de laatste twintig jaar ingrijpend veranderd, vooral op het gebied van de (moleculaire) diagnostiek, stadiëring en de behandeling.
Met een predictieve gentest kan worden ingeschat of een nieuwe behandeling zinvol is voor longkankerpatiënten. Probleem is dat de financiering van de test nog niet is geregeld.
Zorgconcentratie krijgt nog niet alle handen op elkaar. Maar het nut ervan is zeer aannemelijk. Indirect bewijs hiervoor leverde onderzoek op de afdeling Longziekten van het VUmc. Daaruit blijkt dat een second opinion in een expertcentrum leidt tot een betere diagnose en behandeling.
