Meer van Arko Oderwald

  • De dokterstas

    Erfenissen zijn een mooi onderwerp voor een roman, zeker als het de oude dokters­tas betreft van je vader.

  • Ga je erover schrijven?

    Prominent in de Volkskrant van 6 januari: Herman Koch heeft ongeneeslijke prostaatkanker. Zijn boek Ga je erover schrijven? lag dezelfde dag in de winkel. Maar na lezing blijkt: het gaat eigenlijk nauwelijks over zijn ziekte. Die is voor Koch eerder aanleiding om verhalen uit zijn verleden te vertellen, doorspekt met levenswijsheden.

  • Stella Maris

    Pulitzerprijswinnaar Cormac McCarthy, door sommigen beschouwd als een van de grootste Amerikaanse schrijvers van de laatste tijd en bekend door een aantal verfilmde boeken (zoals The Road en No Country for Old Men), overleed vorige maand.

  • Is daar iemand

    Misschien is het wel zo dat de – vanaf buiten gezien – incoherentie van een psychose het best kan worden weergegeven in poëzie of zeer brokkelig proza. De bundel Is daar iemand van Micha Hamel is geheel gewijd aan zijn psychose en opname in een psychiatrische kliniek in 2009.

  • Het laatste voorjaar

    Georges Simenon schreef regelmatig romans over een radicale verandering in het leven van gewone, een beetje saaie mensen. De nieuwste roman van psychiater Minke Douwesz, Het laatste voorjaar, heeft een soortgelijke inhoud.

  • Hamsters in je hersenen

    Joachim Meyerhoff is 51 als hij wordt getroffen door een hersenbloeding. Hij is gelukkig jong, zo wordt hem door de dokters verzekerd, terwijl hij zich juist oud voelt. Kwestie van perspectief. In Hamsters in je hersenen doet hij verslag van deze ingrijpende ervaring. Als acteur met gevoel voor drama kiest hij trefzeker allerlei details om deze ervaring over te dragen.

  • De man die blauw werd

    Erik Jan Harmens publiceerde in 2015 een autobiografische roman Hallo muur. Daarin is hij open over zijn alcoholverslaving en depressies en vertelt hij over zijn autistische zoon. De roman maakt tevens duidelijk dat hij iemand met een gebruiksaanwijzing is.

  • De gezichten 

    De gezichten van de Deense auteur Tove Ditlevsen beschrijft op zeer treffende wijze hoe de hoofdpersoon, duidelijk autobiografisch gevoed, langzaam in een psychose met hallucinaties en wanen glijdt.

  • De Zwemmers

    Literatuur is vaak een interessante omweg om iets duidelijk te maken. Neem nu de novelle De Zwemmers van Julie Otsuka. De eerste 65 bladzijden gaan over een bonte verzameling mensen die wekelijks op hetzelfde moment gaat zwemmen in een zwembad. Het zwembad is eigenlijk het enige wat deze groep gemeenschappelijk heeft.

  • Paviljoen 3

    Het was in 2015 dat een redacteur van een literair tijdschrift voor 1 dollar het boek W-3 van Bette Howland vond, waarop een aanprijzing stond van Saul Bellow. In 1974 gepubliceerd, maar eigenlijk nooit tot iemand doorgedrongen, en zo terechtgekomen in de ramsjbak. De redacteur las de roman en ging op zoek naar de auteur. Zo kwam er nieuwe aandacht voor Bette Howland en werd haar roman opnieuw uitgebracht.

  • Elena weet

    Elena, een vrouw met de ziekte van Parkinson, heeft zich voorgenomen naar Buenos Aires te gaan en dat vereist een zorgvuldige planning met betrekking tot het innemen van haar pillen. Zonder de pillen kan ze niet opstaan en nauwelijks lopen. Haar blik is als ze staat permanent naar de grond gericht. Haar tijd is parkinsontijd.

  • Kilometer 101

    Maxim Osipov vertrok in maart van dit jaar uit Rusland, onmiddellijk na het begin van de oorlog. Dat het goed mis is in Rusland is ook duidelijk te lezen in zijn tweede bundel verhalen, die onlangs in Nederland is uitgebracht onder de titel Kilometer 101.

  • Niemand zoals ik

    Het is niet makkelijk om over zelfmoord een luchtige roman te schrijven, maar Miriam Toews is het met Niemand zoals ik gelukt. Het gezin van de hoofdpersoon is tamelijk vrijgevochten in een verstikkende geloofsomgeving, een menno­nitisch milieu in Canada. Er is een suggestie dat dat ook te maken heeft met het feit dat de vader zelfmoord heeft gepleegd.

  • Het broze licht

    David, een oude, bijna blinde schilder heeft zijn passie voor het schilderen moeten opgeven en schrijft nu over wat zijn leven heeft bepaald. Hij werd wereldberoemd, maar leed werd hem niet bespaard.

  • In liefde

    Dankzij de vroegdiagnostiek van de ziekte van Alzheimer heeft kennis van een min of meer vaststaande toekomst ook zijn schaduwzijden. Mijn vader zei altijd dat dementie zo gek nog niet was, want dan beleef je je eigen einde niet, maar daar wordt ook anders over gedacht.

  • De huzaar op het dak

    Er zijn al aardig wat romans verschenen waarin cholera een belangrijke rol speelt. Bijvoorbeeld De dood in Venetië uit 1911 van Thomas Mann, De bonte sluier van Somerset Maugham uit 1925 en Liefde in tijden van cholera van García Márquez uit 1985. In al deze romans speelt cholera een rol in een moreel verhaal.

  • Onder buren

    De coronatijd is aangebroken. Dora woont in Berlijn, samen met haar vriend die journalist is. Zij werkt zelf bij een (woke) reclamebureau. De vriend radicaliseert steeds verder. Niet als wappie, maar precies het tegenovergestelde: de Apocalyps nadert met klimaatverandering, virussen, isolatie.

  • De adem, een besluit

    De autobiografische novellen De adem, een besluit en De kou, een isolement van Thomas Bernhard (1931-1989) gaan over zijn verblijf in het ziekenhuis en sanatorium op verdenking van tuberculose. De Adem, een besluit, gepubliceerd in 1978, kent geen hoofdstukindeling en heeft geen alinea’s. Het kost de lezer daarom enige tijd om het ritme van de schrijver te pakken te krijgen. Zit je eenmaal in het ritme, dan leest het boek als een trein – zij het een trein die op weg lijkt naar het einde.

  • On being ill

    In 2020 verscheen een vertaling van On being ill van Virginia Woolf, aangevuld met drie essays. Nu is er een Engelse vertaling van essays uitgekomen, aangevuld met vijf nieuwe essays en de inleiding tot de Cancer Journals van Audre Lorde uit 1980.

  • De goede dood

    In Duitsland ligt euthanasie gevoelig. Het verleden bepaalt de senti­menten. Klaas ten Holt beschrijft in zijn roman De goede dood waar men bang voor is: iedereen boven de 70 is nutteloos en kan maar beter ‘geholpen’ worden.

  • De verlossing van Jacob Smallegange

    Rinus Spruit zorgde er, na drie romans, in 2019 voor dat we nader kennis konden maken met Albert Willem van Renterghem, een Zeeuwse plattelandsarts die samen met Frederik van Eeden een hypnosepraktijk in Amsterdam begon. Nu is er De verlossing van Jacob Smallegange, een Zeeuwse roman over twee personen. Als eerste is daar Gerard Strobrand, een alleenstaande en maatschappelijk weinig succesvolle zestiger. Hij is een klein beetje wereldvreemd, voelt zich aangetrokken tot een vrouw die zich ontpopt als psychiatrisch patiënte, en moddert weer verder.

  • Wat alleen wij weten

    Woorden voor kinderleed, makkelijk zijn ze meestal niet. Frans Thomése vond ze in Schaduwkind, Elvis Peeters in Wat alleen wij weten. Deze novelle wordt door een jongen van 12 verteld.

  • Het bal der gekken

    Jean Martin Charcot, de Franse neuroloog uit de tweede helft van de 19de eeuw, heeft enkele belangrijke inzichten op zijn naam staan, met name wat betreft MS.

  • Levenseindepillen in de koelkast

    Ik denk dat iedereen op een gegeven moment in zijn of haar leven zich de vraag stelt hoe je oude dag eruit zal gaan zien. In Tot de dood ons scheidt van Lionel Shriver stellen de hoofdpersonen, een echtpaar van net 50, zich die vraag na het overlijden van de vader van de vrouw.

  • Vaal paard, vale Ruiter

    Flannery O’Connor, Harper Lee, Alice Walker, Tennessee Williams, Carson McCullers, William Faulkner – het zijn slechts enkele namen uit de rijke literaire traditie van het zuiden van de Verenigde Staten.

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.