Commerciële exploitanten van huisartsenzorg renderen vooral door het incasseren van inschrijftarieven, zonder de diensten te leveren die daarbij horen. Dat moet stoppen, vindt huisarts Arjen Göbel, en pleit voor het behoud van de menselijke dokterspraktijk.
Tijdens een weekenddienst moest ik schouwen bij een vrouw van 56. Ik las in het dossier van de huisartsenpost: ‘na lang ziekbed overleden, mevrouw Vuursma-van Donk’. Haar naam deed me ergens aan denken.
Huisartsen willen vijftien minuten voor elk consult, voor elke patiënt. Het zorgakkoord lijkt daarin te voorzien. Maar, waarschuwt huisarts Arjen Göbel, pas op voor boekhoudkundige trucs waardoor het budget voor vijftienminutenconsulten voor andere doelen wordt ingezet.
De dood van zijn moeder zet huisarts Arjen Göbel aan het denken over wat echt belangrijk is in het leven. In ieder geval niet de bureaucratische rompslomp waar zijn mailbox elke dag mee volstroomt.
Huisarts Arjen Göbel ziet bij zichzelf en zijn collega’s het werkplezier teloorgaan, omdat verzekeraars, managers en overheid hen overladen met nutteloze projecten en vergaderingen. Hij hoopt op een tegenbeweging, want op deze manier wordt het vak uitgekleed en is de lol eraf.
Waarnemend huisartsen doen aan cherrypicking, terwijl praktijkeigenaren omkomen in werk en verantwoordelijkheden. Dat kan en moet eerlijker, vindt huisarts Arjen Göbel.
De HVRC controleert of wij wel voldoende nascholing en ANW-diensten doen. Whats next? Aantonen dat we overdag wel genoeg doen? Nascholing is een flinke belasting in een druk huisartsbestaan.
Ik las uw artikel over seksuele intimidatie in het ziekenhuis (MC 7/2007: 284). Het voorbeeld van een arts-assistent die een coassistent mee uit eten vraagt, is geen goed voorbeeld, ook niet na enkele keren herlezen van de casus.
