Met woord en daad geknokt
De afgelopen jaren hebben wij als zorgverleners ons steeds weer moeten verenigen omdat essentiële pijlers van de zorg door de marktwerking onder druk zijn komen te staan.
De afgelopen jaren hebben wij als zorgverleners ons steeds weer moeten verenigen omdat essentiële pijlers van de zorg door de marktwerking onder druk zijn komen te staan.
Mijn politieke statement: het grootste probleem in de Nederlandse zorg is niet de kwaliteit, maar de kosten.
Heerlijke jaren zeventig, mijn wereldbeeld was duidelijk. In het Academiegebouw mocht ik de discussie leiden tussen Bas de Gaay Fortman (PPR) en Willem Aantjes (CDA), over geloof en politiek.
Ik stem D66. Pechtold is de enige die de oplossing in zorg correct ziet.
Tien jaar marktwerking in de zorg is een farce gebleken. De sector is bij uitstek ongeschikt voor (gereguleerde) marktwerking. Na de transitie van de ouderen- en jeugdzorg naar de gemeenten wordt het tijd om aan de voorkant twee belangrijke veranderingen door te voeren.
Ik ben een optimist. En ik geloof in de kracht van individuele mensen die met hulp hun problemen kunnen oplossen.
De keuze wat ik dit jaar zal stemmen is niet zo moeilijk. Ik vind marktwerking in de zorg zeer onwenselijk.
De kinderen die zijn opgenomen op de neonatale intensive care unit waar ik werk, hebben gelukkig geen last van de verkiezingen. De mensen die voor hen zorgen, stemmen op allerlei partijen. Maar in hun werk zijn ze partijloos en als er al debatten zijn, dan gaan ze over leven, kwaliteit van leven en helaas soms ook over dood.
Artsen leggen de eed of belofte af om naar beste vermogen in het belang van iedere patiënt te handelen, ongeacht leeftijd, geaardheid, inkomen, ras of geloof.
Zorgverzekeraars, bestuurders, managers en hordes van regelgevende en controlerende instanties dicteren in toenemende mate hoe artsen en verpleegkundigen moeten werken.
Een korte, maar duidelijke stemverklaring van deze huisarts.
Graag wil ik stemmen op een politieke partij die daadwerkelijk aan de slag gaat met de menselijke maat in de zorg.
Nog steeds weet ik niet op welke partij ik moet stemmen. Dat begint onderhand zorgelijke vormen aan te nemen. Voor de goede orde: ik ben geen zwevende kiezer, want mijn eigen politieke agenda is helder en duidelijk. Ik heb hem hier voor me liggen: het zijn allemaal geen overdreven wensen.
Om maar met de deur in huis te vallen: ik stem op de SP. Dat is niet verwonderlijk, want ik ben al sinds mijn studententijd actief in die partij. Bij mij geen verkiezingskoorts (van voorbijgaande aard) maar gewoon normaal op temperatuur.
Stemmen is emotioneel. Rationeel zoeken we de juiste argumenten bij onze keus, maar we stemmen op wie de woorden gebruikt en de beelden oproept die ons emotioneel raken.
De zorg wordt het belangrijkste punt in de komende verkiezingen, zo niet het breekpunt. Waar de meeste artsen traditiegetrouw hun stem uitbrengen op de VVD, zou dat nu wel eens anders kunnen zijn.
2006: weet u het nog? Heel de Haagse elite bedacht dat het een goed idee zou zijn om de ziektekostenverzekeraars de almacht te geven.
Ik durf niet meer. Vier jaar geleden heb ik in Medisch Contact de PvdA gesteund en sindsdien is diepe teleurstelling en ja, schaamte mijn deel geweest.
Volgens de stemwijzer moet ik Partij voor de Dieren stemmen. Wie weet? Rotter dan de afgelopen jaren kan Thieme niet zijn.