
Robots van vlees en bloed
Soms komt wat in een boek is beschreven precies overeen met de werkelijkheid. Ik las De Mitsukoshi Troostbaby Company van Auke Hulst, een roman waarin de hoofdpersoon rouwt om het verlies van zijn ongeboren kind, nadat zijn vriendin een abortus heeft laten plegen. Via de Mitsukoshi Troostbaby Company bestelt hij een robotkind, een meisje van 7 jaar, gemaakt van het DNA van het embryo en met een zo geavanceerde software dat ze kan praten, lopen, fietsen en zelfs aan de hand van ervaringen ander gedrag kan ontwikkelen. Dat de hoofdpersoon zich aan haar hecht, is niet verwonderlijk.