Marktdenken hoort niet thuis in de publieke dienstverlening. Dus ook niet in de zorg, vindt oud-vicepresident van de Raad van State Herman Tjeenk Willink. Hij roept professionals op om in verzet te komen en hun stem te laten horen. ‘Dat is een teken van zelfrespect en zelfbewustzijn: zonder hun medewerking gebeurt er niets.’
Chris Oomen wil – samen met een groep medici – van Bronovo een ‘wijkziekenhuis’ maken. De voormalig voorzitter van zorgverzekeraar DSW heeft een bod van 30 miljoen euro uitgebracht op het Haagse ziekenhuis dat de deuren uiterlijk eind 2024 sluit.
Op Radio 1 gaat het over minder marktwerking in de zorg. Ik onderdruk een geeuw, dat is nu allemaal wel duidelijk toch? Je moet kiezen tussen marktwerking of samenwerking.
De rijksoverheid moet de regie over de zorg weer terugpakken of hier een goede organisatie voor aanwijzen en deze minder bij de lagere overheden, de markt en het veld laten liggen.
Sneltesten naar de aanwezigheid van antilichamen tegen SARS-CoV-2 voldoen niet aan de eisen voor individuele patiëntendiagnostiek. Dat blijkt uit een validatieonderzoek door de Taskforce Serologie van de Landelijke Coördinatie Testcapaciteit, dat is gepubliceerd door het RIVM.
In alle stilte heeft de politieke partij NLBeter twee weken geleden het langverwachte eerste deel van haar verkiezingsprogramma – over de zorg – gepubliceerd. Speerpunten van de partij zijn onder meer het gedeeltelijk terugdraaien van marktwerking in de zorg, minder bureaucratie, meer handen aan het bed en vertrouwen in plaats van wantrouwen.
Het aantal mensen dat de petitie voor afschaffing van de marktwerking en voor preventie als basis voor het gezondheidszorgstelsel heeft ondertekend, is in twee weken tijd vertienvoudigd. Dat meldt initiatiefnemer en oud-huisarts Paul Jonas.
Het geloof van sommige patiënten in ons kunnen als dokters kent nauwelijks grenzen. Op de radio hoor ik een dame blijmoedig verklaren dat ketamine een geweldige partydrug is omdat het net lijkt of je doodgaat.
De Amsterdamse Sarah van der Lely zat midden in het faillissement van het Slotervaartziekenhuis. Ze bedacht zich geen moment, begon te filmen en maakte een tv-documentaire over die hectische periode.
Het huidige systeem waarbij zorgverzekeraars budgetafspraken maken met ziekenhuizen veroorzaakt wachtlijsten zonder dat iemand zich daarvoor verantwoordelijk voelt. Door afspraken te maken op specialismeniveau worden de wachtlijsten effectief aangepakt.
De marktwerking in de gezondheidszorg is ‘doorgeslagen’ en moet worden ingeperkt. Anders wordt goede zorg steeds moeilijker te organiseren en te betalen, zegt minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid in een interview in het AD.
Deskundigen en politici buitelen over elkaar heen bij het faillissement van twee ziekenhuizen. Opvallend is dat de emoties soms hoog oplopen. Begrijpelijk bij patiënten die er veel hebben meegemaakt en bij medewerkers die hun hart en ziel aan hun werk hebben verpand. Maar merkwaardig genoeg ook bij politici vanuit verschillende politieke kleuren.
Het failliet van de MC Groep en daarmee van zowel MC Slotervaart als de IJsselmeerziekenhuizen is een feit. De afgelopen week heb ik zoveel desinformatie zien langskomen dat ik in deze blog de vijf meestvoorkomende op een rijtje heb gezet.
De gesloten jeugdzorginstelling Transferium in Heerhugowaard heeft een kort geding aangespannen tegen achttien gemeenten in Noord-Holland. Transferium maakt bezwaar tegen een openbare aanbesteding, waardoor de instelling vreest dat ongeveer honderd kwetsbare jongeren buiten de eigen regio moeten worden geplaatst.
Het Nederlandse zorgstelsel werkt niet zoals was beoogd: de rol van zorgverzekeraars blijkt eerder faciliterend dan regisserend. De overheid daarentegen is belangrijk om de betaalbaarheid te garanderen en zorgkwaliteit te bewaken. ‘Desondanks functioneert het systeem vrij goed’, concludeert Suzanne Ruwaard in haar proefschrift.
Ik was op vakantie in Nederland en het was zo fijn dat ik na terugkomst op Aruba een paar dagen heimwee heb gehad. Dat had ik niet verwacht. Bijna vijf maanden geleden vertrok ik uit ons landje aan de Zuiderzee omdat ik vond dat ik te weinig bevredigend kon werken en omdat ik terug wilde naar de tijd van gefaciliteerd hulpverlenerschap voor patiënten en saamhorig collegiaal overleg.
Jeroen Timmerman (58) is forensisch arts bij de GGD in Amsterdam en sinds kort columnist en blogger bij Medisch Contact. ‘Ik uit mijn boosheid het best op papier.’ Waar windt hij zich over op?
Toen ik in 1995 mijn huidige huisartspraktijk overnam, werkte ik samen met één thuiszorginstelling, en het leveren van deugdelijke zorg was vanzelfsprekend. Inmiddels is er in ons stadsdeel een ware wildgroei van thuiszorginstellingen, zoals de politiek het graag wilde: goedkope zorg door marktwerking. Met alle gevolgen van dien.
De mogelijkheid om te switchen van zorgverzekering is weer voorbij en er waren minder mensen die van verzekeraar veranderden dan ooit. De zorgverzekeraars is het niet gelukt het onderscheid te maken, ondanks beloftes over second opinions, wachtlijstbemiddeling of contact met de beste zorgverleners.
Het premieseizoen is dit jaar nog eerder begonnen dan het seizoen van zwartepiet. DSW-directeur Chris Oomen ziet een onverwachte tegenvaller van 400 miljoen euro voor zorgverzekeraars, met als gevolg een premiestijging in 2018 van zo’n 30 euro per jaar per premiebetaler.
Een discussie als deze kent geen winnaars, maar wel verliezers: de patiënten die geen toegang krijgen, de belastingbetaler die te veel betaalt en vertegenwoordigers van de industrie die op feestjes een zwart balkje voor hun ogen moeten monteren.
Het eigen risico is een groot thema in het zorgdiscours. In vrijwel elk verkiezingsdebat kwam het afschaffen ervan als stelling op tafel.
De vorming van een Nationaal ZorgFonds vormt voor de SP geen breekpunt bij de vorming van een coalitie. Dat kwam zondagavond naar voren tijdens het lijsttrekkersdebat van RTL, waarbij SP-voorman Emile Roemer benadrukte dat ‘het slopen van de marktwerking in de zorg’ voor hem het belangrijkste is.
Niet alleen de PVV, SP of 50Plus spuien wonderlijke teksten over de zorg in verkiezingstijd. Het nieuwe politieke frame is dat concurreren eng en vies is en samenwerken fijn en lief.
Tijdens een recente weekenddienst kwam er in de kleine uurtjes een diep comateuze patiënt binnen met een dodelijke hersenbloeding. Een mij niet onbekende situatie. De commotie in de eerste fase, het familiegesprek erna, de formele en administratieve afhandeling, bezorgen me bij dit soort gebeurtenissen een verstoring van mijn circadiane ritme waar een vliegreis naar de andere kant van de wereld bij verbleekt.
