In The Eternal Memory volgen we het Chileense echtpaar Augusto Góngora en Paulina Urrutia. Waar Augusto eens als bekende journalist op de Chileense televisie vocht voor het behoud van collectieve herinnering onder militaire dictatuur, moet hij nu vechten tegen het verval ervan door zijn alzheimer.
In de documentaire Tegengif volgen we de Rotterdamse chirurg, hoogleraar en clubarts (bij Feyenoord) Casper van Eijck. Centraal staat zijn onvermoeibare inzet om met een multidisciplinair team, met private fondsenwerving – hij heeft veel contacten in de zaken- en voetbalwereld, zo blijkt – en met nauwverholen ongeduld een experimentele behandeling van alvleesklierkanker van de grond te krijgen. Duidelijk wordt intussen hoe begaan Van Eijck is met het lot van zijn patiënten.
Anders dan de naam van de documentaire The Clinic van Midi Z doet vermoeden, speelt deze zich af in een morsig krotachtig onderkomen in Yangon, de grootste stad van Myanmar. Daar runt een doktersechtpaar, met specialisatie in neurologie en psychiatrie, hun praktijk.
In de Seine, midden in Parijs, ligt een door een onmiskenbaar creatieve architect ontworpen ark: de Adamant, een huiskamerachtige daginstelling voor psychiatrische patiënten. Documentairemaker Nicolas Philibert (bekend van het grandioze Être et Avoir over een plattelandsschool in Frankrijk) tekent in Sur l’Adamant het portret van een handvol vaste bezoekers voor wie het schip een veilig toevluchtsoord is in een voor hen vijandige grote stad.
In The Eternal Memory volgen we het Chileense echtpaar Augusto Góngora en Paulina Urrutia. Waar Augusto eens als bekende journalist op de Chileense televisie vocht voor het behoud van collectieve herinnering onder militaire dictatuur, moet hij nu vechten tegen het verval ervan door zijn alzheimer.
Een vlieg kruipt over een wegrottende vensterbank. Een verwassen gordijn wappert door een hoge, openslaande balkondeur. Filmmaker Mariam Chachia gebruikt in Magic Mountain veel cliché – of klassieke, zo u wilt – documentairebeeldtaal om een verhaal neer te zetten over Abastumani, een tbc-sanatorium in de heuvels van Georgië.
Wanneer filmmaker Kit Vincent te horen krijgt dat hij een hersentumor heeft en genezing niet meer mogelijk is, besluit hij om deze nieuwe fase in zijn leven op film vast te leggen. Hij toont hoe leven verandert bezien door de ogen van zijn naasten: zijn vader, moeder en partner. Hoe gaan zij om met de wetenschap dat hij doodgaat?
Our Body (Notre Corps) is de zeer geduldige registratie van patiënt-artsontmoetingen in een Frans ziekenhuis, met het vrouwenlichaam als leidraad. De ervaren Franse regisseur Claire Simon is een vlieg op de muur, vanaf het eerste empathische consult van een arts met een jong meisje over een abortus, tot het ontroerende slechtnieuwsgesprek met een stervende oudere dame.
Kan gedrag meetbaar gemaakt worden? En zo ja, kan het helpen ons beter te voelen of zelfs preventief in te grijpen om mentale problemen te voorkomen? Dat zijn de centrale vragen in de documentaire Als de nacht maar niet valt van Marc Schmidt.
Ayşegül Karaca heeft nystagmus – aangeboren wiebelogen – en ziet daardoor slechts 20 procent. In de documentaire 'Dit is hoe ik het zie' zien we hoe zij jarenlang haar slechtziendheid ontkende en verborg, maar nu toch uiteindelijk hulp zoekt.
De vijfdelige documentaireserie In de TBS van Elena Lindemans wil laten zien hoe het toegaat binnen de muren van de tbs. Hans Faber volgt daarin als buitenstaander en als nabestaande – zijn nicht Anne Faber werd in 2017 om het leven gebracht door iemand die bij een eerdere veroordeling geen tbs kreeg maar wél had moeten krijgen – een jaar lang patiënten, begeleiders en behandelaars in de Van der Hoeven Kliniek in Utrecht.
In de documentaire AMBU 146 van Dumpert rijden we in vijf afleveringen mee met Tom en Jeffrey, respectievelijk ambulancechauffeur en -verpleegkundige van de Ambulance Rotterdam-Rijnmond. Door het cameraperspectief heb je het gevoel op de passagiersstoel van de ambulance te zitten en krijg je een persoonlijke kijk in het werk dat Tom en Jeffrey doen.
De Australische Sandra Pankhurst is oprichter van een schoonmaakbedrijf dat gespecialiseerd is in ‘traumareiniging’. Haar mensen poetsen en ruimen de plek op waar iets ergs plaatsvond: een suïcide of moord, het verwaarloosde huis van een hoarder of verslaafde, of andere mensen aan de zelfkant.
Met hun documentaire Zorg van Morgen roepen vier coassistenten op tot een ander perspectief op zorg: mensgerichte, zinnige zorg met meer tijd voor de patiënt én een gezond werkklimaat voor de dokter.
Dick Walstock besloot na drie decennia huisarts te zijn geweest, documentairemaker te worden. Zijn eerste film ging eind vorig jaar in première.
De marktwerking heeft toegeslagen in de ouderenzorg in Kaavi, een klein plaatsje in Oost-Finland. Monopolist Attenda heeft het enige verpleeghuis voor ouderen met dementie in handen.
In de tragische maar liefdevolle documentaire Wisdom Gone Wild volg je de 93-jarige Rose Tajiri, die lijdt aan dementie. Haar dagelijkse activiteiten, moeilijkheden en onverwachte humor zien we door de camera van haar dochter die ook wat foto’s en audiofragmenten van vroeger de revue laat passeren.
Documentairemaker Simon Chambers zet in Much Ado About Dying zijn leven in New Delhi op pauze en verhuist terug naar Londen om voor zijn oom David te zorgen. David, een excentrieke, eenzame, oude man die zijn leven lang acteur was, maar inmiddels al jaren zijn huis niet uit komt en nooit iets weggooit, heeft steeds meer hulp nodig.
‘Vroeger leefden moslims en boeddhisten hier als vrienden bij elkaar. Nu moeten wij gehoorzamen aan de ander en ons gedeisd houden.’ Tegen de achtergrond van de jarenlange onderdrukking van de Rohingya-moslims in Myanmar speelt Midwives.
Met De Humani Corporis Fabrica maakten Véréna Paravel en Lucien Castaing-Taylor een van de meest bijzondere documentaires over de praktijk van de geneeskunde die ooit het grote scherm hebben gehaald.
Huisarts én patiënt Mirjam Willemsen staat centraal in de documentaire ‘Dying to live’, die vanavond wordt vertoond op de Belgische tv-zender Canvas.
De Zeeuw Floor Haak (86) geniet ogenschijnlijk nog van het leven, maar zijn lichaam is broos en de stap naar het verpleeghuis kan hij zich niet voorstellen. Hij besluit te stoppen met eten en drinken, en zijn twee zoons trekken bij hem in om voor hem te zorgen.
Tijdens de eerste coronagolf mochten familieleden van coronapatiënten niet op de ic komen. Om hen toch op de hoogte te houden van de situatie van hun naaste, zette het Amsterdam UMC een belteam op. Documentairemakers Meral Uslu en Maria Mok maakten hierover de documentaire De Bellers, die vanavond om 22.35 uur te zien is op NPO 2.
