Klaagster is dochter van patiënte van beklaagde (specialist ouderengeneeskunde). Zij verwijt beklaagde onjuiste behandeling van patiënte en gebrekkige communicatie. Beklaagde heeft patiënte vanwege pijn aan haar linkerhand fentanyldruppels voorgeschreven. Hij heeft klaagster hierover geïnformeerd. Klaagster was het hier niet mee eens omdat ze sufheid constateerde bij patiënte. Hierop is de dosering verlaagd.
Klager verwijt beklaagde (cardioloog) onder meer onzorgvuldigheid in de totstandkoming van het medisch advies. Klager heeft een dotterbehandeling ondergaan, maar hierna is geen antistolling voorgeschreven. Klager heeft vervolgens een myocardinfarct gekregen en vanwege persisterende angina pectoris een tweede dotterbehandeling gehad. Klager heeft het ziekenhuis aansprakelijk gesteld voor de geleden schade.
Klager heeft een klacht ingediend tegen beklaagde (bedrijfsarts). Hij verwijt beklaagde dat hij hem (te) lang heeft belemmerd om terug te keren in zijn eigen werk. Hierop heeft (het bedrijf van) beklaagde aan klager schriftelijk medegedeeld dat als de klacht ongegrond wordt verklaard alle gemaakte kosten op klager worden verhaald. Vanwege deze brief trekt klager zijn klacht in.
Klagers hebben namens hun overleden broer een klacht ingediend tegen verweerster (specialist ouderengeneeskunde). Zij verwijten haar onder meer een beslissing tot levensbeëindiging tegen de wil van patiënt te hebben genomen. Patiënt verbleef in een verpleeghuis toen bleek dat hij niercelcarcinoom had, waarvoor geen levensverlengende behandeling meer mogelijk was.
Klaagster is uitgevallen met werkgerelateerde overspanningsklachten en door een bedrijfsarts verwezen naar een re-integratiebedrijf voor een begeleidingstraject. Verweerster (revalidatiearts) is werkzaam bij deze instelling en heeft klaagster eenmalig gezien voor een medisch onderzoek als onderdeel van de intake. Klaagster verwijt verweerster gebrekkige dossiervoering.
Klaagster verwijt verweerster (huisarts) dat ze niet adequaat heeft gehandeld, nadat klaagster telefonisch contact heeft gehad met de assistente van de praktijk over haar dochtertje. De assistente heeft aantekeningen van het consult gemaakt, maar verweerster heeft deze niet gezien. Drie dagen later wordt het dochtertje in het ziekenhuis opgenomen. In eerste aanleg wordt de klacht ongegrond verklaard.
Klaagster (patiënte) is onder supervisie van beklaagde (kno-arts) aan haar rechteroor geopereerd. Voorafgaand aan de operatie heeft patiënte de kno-arts een aantal vragen gesteld over de operatie, die hij telefonisch beantwoord heeft.
Klager (patiënt) wendde zich met een hoge bloeddruk tot beklaagde (huisarts). Er werd een vervolgbeleid afgesproken. Hieraan werd geen uitvoering gegeven.
De echtgenote en zoon van een overleden patiënt (klagers) hebben een klacht ingediend tegen de supervisor (internist) van de arts-assistent die hun echtgenoot/vader op de Spoedeisende Hulp heeft gezien. Patiënt had uitgezaaide maagkanker en was opgenomen op de SEH wegens ernstige misselijkheid en pijn in de onderbuik.
Bij klager (patiënt) is door een collega van beklaagde (oogarts) de diagnose staar en maculadegeneratie gesteld. Patiënt is daarop door vier verschillende oogartsen (onder wie beklaagde) voor de maculadegeneratie behandeld. Beklaagde heeft de meeste behandelingen uitgevoerd.
Een moeder en zoon, beiden gediagnosticeerd met psychiatrische stoornissen, zijn door hun huisarts naar beklaagde (psychiater) verwezen voor een second opinion en een mogelijke overname van het behandeltraject. De psychiater heeft beiden afzonderlijk onderzocht. Zowel ten aanzien van de moeder als de zoon kwam de psychiater tot andere inzichten dan de vorige behandelaren.
Klager is door de beklaagde (huisarts) op de huisartsenpost gezien, onder meer vanwege een pijnlijke kaak. De huisarts heeft patiënt onderzocht en constateerde geen fracturen aan de kaak. Patiënt zou niet buiten bewustzijn zijn geweest. De huisarts heeft patiënt laten gaan met onder meer een wekadvies.
Samen met haar echtgenoot, heeft patiënte een klacht ingediend tegen haar voormalig neuroloog. In de eerste plaats klaagt zij over het feit dat de diagnose MS pas in 2016 is gesteld en in de tweede plaats over de beëindiging van de behandelrelatie door de neuroloog.
Klaagster lijdt aan endometriose en werd daarvoor sinds 2005 door beklaagde (gynaecoloog) behandeld. In 2018 is patiënte geopereerd waarbij (onder meer) haar baarmoeder is verwijderd. Ruim een maand daarna is ze vanwege ernstige dehydratie in het ziekenhuis opgenomen. Na twee weken werd vastgesteld dat sprake was van een rectovaginale fistel.
Klaagster verwijt neuroloog dat zij zonder haar toestemming aantekeningen in het medisch dossier heeft gemaakt die betrekking hebben op niet-medische zaken zoals het werk van klaagster en haar beroepshouding en dat zij die informatie met andere artsen heeft gedeeld. In eerste aanleg is de klacht niet-ontvankelijk verklaard, omdat de klacht onvoldoende onderbouwd was.
Klaagster is door de huisarts gezien vanwege maagklachten. Zij is dan 25 weken zwanger. De huisarts heeft berichtgeving over de zwangerschap niet opgemerkt en relateert de klachten daardoor niet aan een zwangerschap. Uiteindelijk verwijst de verloskundige klaagster naar het ziekenhuis op verdenking van pre-eclampsie en hier wordt een intra-uteriene vruchtdood geconstateerd.
Klager verwijt keurend psychiater dat hij zonder zijn medeweten en toestemming op drugsgebruik heeft getest tijdens een CBR-onderzoek naar alcoholgebruik. Klager is aangehouden wegens rijden onder invloed van alcohol. Tijdens het gesprek met de psychiater heeft hij aangegeven cannabis te gebruiken. De psychiater heeft toen aanvullend urineonderzoek laten verrichten en geconcludeerd dat sprake was van drugsmisbruik. Het CBR verklaarde klager rijongeschikt.
Patiënte verwijt gynaecoloog onzorgvuldig handelen. Zij is in het ziekenhuis opgenomen vanwege langdurig gebroken vliezen zonder weeën en ervaart forse pijnklachten. De dienstdoende anios heeft ’s avonds telefonisch overlegd met de gynaecoloog, die dienst had maar niet aanwezig was. Patiënte heeft pijnstilling gekregen, waarbij een verkeerde dosering is geregistreerd door een verpleegkundige.
Patiënt (klager) verwijt arts (verweerder) onzorgvuldig handelen waardoor hij onnodig lang heeft moeten wachten op de juiste behandeling. Patiënt komt op de SEH wegens een verstopping in de dikke darm. Hij is hiervoor eerder behandeld met een hoogopgaand klysma.
Patiënte (klaagster) verwijt plastisch chirurg (verweerder) onder meer dat de borstverkleiningsoperatie zonder informed consent is uitgevoerd. In eerste aanleg wordt dit klachtonderdeel gegrond verklaard en krijgt de chirurg een berisping.
Klaagster verwijt orthopedisch chirurg (destijds in opleiding) dat hij haar geen goede zorg heeft verleend tijdens de operatie, de voorbereiding daarvan en de nazorg. Het regionaal tuchtcollege verklaart de klacht in al haar onderdelen ongegrond.
Klager verwijt de arts dat hij onzorgvuldig heeft gehandeld bij de totstandkoming van zijn advies in het kader van een aanvraag voor een Wmo-voorziening. Het regionaal tuchtcollege acht de klacht in al zijn onderdelen gegrond.
Klager en echtgenote zijn met hun dochtertje op consult geweest bij een collega van de huisarts (verweerder). De dag erna is zij voor controle bij verweerder geweest. Een maand later is het dochtertje gezien door een collega-huisarts, die het dochtertje in overleg met de kinderarts direct heeft doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar werd een complexe hartafwijking ontdekt.
Patiënte verwijt verweerder (neurochirurg) dat hij haar operatie op basis van een verkeerde diagnose heeft laten plaatsvinden. Patiënte is meermaals besproken in de werkgroep Epilepsiechirurgie, waar de neurochirurg deel van uitmaakt. Het regionaal tuchtcollege overweegt dat de diagnosestelling een gezamenlijk besluit van de werkgroep is geweest.
Klager (zoon van een overleden patiënte) verwijt verweerder (vaatchirurg) de behandeling van patiënte te hebben gestaakt zonder haar instemming en dus passieve euthanasie te hebben gepleegd.
