De officier van justitie heeft ten behoeve van een cliënt met een verstandelijke beperking en schizofrenie bij de Rechtbank Midden-Nederland een zorgmachtiging op grond van de Wet verplichte ggz (Wvggz) verzocht.
Patiënte heeft in 2003 en 2004 injecties met Bio-Alcamid (een permanente vuller) gekregen. Hierna zijn bij haar infecties ontstaan die tot misvormingen aan haar gezicht hebben geleid. Patiënte stelt haar arts aansprakelijk voor de schade die zij heeft geleden en nog zal lijden.
Het is maar goed dat de Artseninfolijn van de KNMG bestaat. Die je kan bellen bij een juridisch ingewikkelde kwestie. En dat is het wel, als je een puberzoon wilt doorsturen naar gespecialiseerde jeugdhulp, waar moeder en stiefvader het mee eens zijn, maar vader (en ex-man van moeder) niet.
Een verpleegkundige onderhield langdurig, intensief contact met een patiënte wier persoonlijk begeleider hij was geweest, tijdens een opname in de ggz-instelling waar hij werkte. Hij ziet aanvankelijk niet in dat hij niet goed handelde. In zijn optiek bood hij juist zorg op het moment dat de reguliere hulpverlening het liet afweten.
Klacht tegen bedrijfsarts, werkzaam voor de Defensie Gezondheidszorg Organisatie. Klager heeft verzocht zijn medisch dossier over de periode van 16 november 2009 tot en met 5 januari 2010 volledig te schonen en elke referentie naar deze periode eveneens uit het medisch dossier te verwijderen. Verweerster heeft dit verwijderingsverzoek in behandeling genomen.
In een aantal uitspraken oordeelde de Centrale Raad van Beroep dat een ZW- of WIA-uitkering ten onrechte is beëindigd. In alle gevallen concludeerde een door de raad geraadpleegde deskundige afwijkend van het oordeel van de verzekeringsarts bezwaar en beroep.
Klaagster verwijt haar huisarts dat hij zijn medisch beroepsgeheim heeft geschonden en verwijtbaar onzorgvuldig heeft gehandeld door veel meer medische informatie aan de medisch adviseur van haar arbeidsongeschiktheidsverzekeraar te verstrekken dan waar door die medisch adviseur om was verzocht en dan waar de huisarts door patiënte toe was gemachtigd.
Klaagster had een intakegesprek met beklaagde (gynaecoloog) voor overname van de verloskundige zorg. Dit gesprek verliep moeizaam waarop klaagster aangaf niet door de gynaecoloog begeleid te willen worden en terugkoppeling naar de huisarts weigerde.
‘Ik wou alleen maar helpen’, kan de psychiater in deze zaak hebben gedacht. Een collega uit zijn instelling had een tuchtklacht gekregen en vroeg de psychiater, werkzaam in dezelfde instelling, om feedback. De laatste bekeek onderdelen van het dossier en besprak met de collega diens beleid.
Verzekeringsarts Koert van Rijn blijkt een tuchtklacht te hebben ingediend tegen RIVM-hoofd infectieziektebestrijding Jaap van Dissel. Volgens Van Rijn schaadt Van Dissel met zijn lockdownadviezen het niet-schadenprincipe waar artsen aan zijn gebonden.
In twee zaken over medische hulpmiddelen die later mankementen vertoonden, heeft de Hoge Raad deze zomer uitspraak gedaan. In het Federatienieuws in Medisch Contact 30-31 kwam het PIP-implantaat aan de orde, nu een plombe. Deze patiënt werd in 1992 geopereerd aan een netvliesloslating. Bij de operatie werd bij de netvliesscheur een ‘Miragel-plombe’ op de oogrok gehecht.
Nadat de Hoge Raad dit voorjaar uitspraak deed over euthanasie bij gevorderde dementie, heeft gisteren opnieuw een arts hiervoor een tuchtrechtelijke waarschuwing gekregen. De inspectie voor de gezondheidszorg en jeugd bestudeert de uitspraak en ook de arts overweegt nog of ze de zaak aan het Centraal Tuchtcollege wil voorleggen.
Een rechtbank benoemt een voormalig orthopedisch chirurg als deskundige in een bestuursrechtelijke zaak. Maar die deskundige is op dat moment net een maand uit het BIG-register uitgeschreven. Zijn registratie als orthopeed was al twee jaar eerder verlopen, maar nu is hij ook geen BIG-geregistreerde basisarts meer. Hij levert na enkele maanden een rapport in, dat hij ondertekent met ‘orthopedisch chirurg, niet-praktiserend’. Daar is geen woord van gelogen.
Ook die tuchtzaak gelezen over de niet-praktiserende orthopeed? Hij had zijn registratie niet meer op orde. Daar sta je als patiënt toch zuur te kijken bij de uitkomst: niet BIG-geregistreerd, dus klacht niet-ontvankelijk. Kiekeboe!
Bij een man wordt de indicatie gesteld voor een icd. Deze man heeft in het verleden problemen gehad met drie cardiologen, waaronder twee elektrofysiologen, die nog steeds in het ziekenhuis werken waar de indicatie is gesteld. Die problemen leidden eerder tot tuchtklachten.
Een patiënt is onder behandeling bij een multidisciplinair expertisecentrum. De verpleegkundig specialist intensieve zorg bij somatische aandoeningen over wie het in deze tuchtzaak gaat, is er de coördinator. Bij dergelijke expertisecentra is coördinatie van de zorg ontzettend belangrijk. Voor je het weet werken de verschillende betrokken behandelaars langs elkaar heen of gaan ze er te makkelijk van uit dat de ander iets wel zal hebben gedaan. Zoals het meedelen van een uitslag van een onderzoek.
Een deel van de klagers over huisartsen die zich tot de tuchtklachtfunctionaris wenden, wil niet zozeer een klacht indienen, maar vooral bewerkstelligen dat hun huisarts hun wens inwilligt. Dat valt te lezen in het Jaarverslag Tuchtklachtfunctionarissen 2019 dat gisteren is verschenen.
Deze zaak draait erom of een basisarts die in een verpleeghuis werkte, wel 2,5 milligram morfine subcutaan had mogen laten toedienen aan een stervende, wilsonbekwame vrouw. Nee, zeggen de twee nichten die de mentoren van deze patiënt waren. Onze tante wilde dat er niet zou worden ingegrepen in haar stervensproces, tenzij er sprake zou zijn van ondraaglijk lijden.
Een verzekeringsarts concludeert dat er geen medische redenen zijn om de arbeidsongeschiktheid van een werknemer te continueren. Hij dringt aan op een gesprek tussen zijn patiënt en diens werkgever en hoopt zo een tijdens de ziekteperiode ontstaan conflict op te lossen. Die ontmoeting komt er, bij de arts thuis en onder zijn begeleiding.
De ambitie van het tuchtrecht is dat de gezondheidszorg erop vooruitgaat. Nu wordt er naar de zin van tuchtrechter Jeroen Recourt nog te weinig van geleerd.
Twee vrienden, een psycholoog en een psychiater, werken in dezelfde praktijk. De psycholoog vraagt de psychiater om zijn vriendin te behandelen. Aldus geschiedde. Die behandeling wordt later – op verzoek van de vrouw – in het geheim voortgezet. De relatie tussen de patiënte en de psycholoog komt daarin ook aan bod. Op een gegeven moment verwijst een derde medewerker de patiënte door naar een andere praktijk, vanwege de relatie tussen patiënt en de psycholoog.
De huisarts in de tuchtzaak hieronder werkt in een penitentiaire inrichting. Hij schreef tramadol voor aan een gevangene, en ging ervan uit dat de justitieel verpleegkundige de nodige informatie zou verstrekken, over werking, bijwerkingen en de mogelijke interactie met de benzodiazepine die de man al gebruikte.
In opdracht van een gemeente beoordeelt een arts de mate waarin een vrouw inzetbaar is voor de arbeidsmarkt. Daarvoor neemt hij de anamnese af en onderzoekt hij haar. Hij vraagt haar ook nog of hij een rapport daarover naar de gemeente mag sturen, waarop zij zegt: ‘Ik weet het niet uh.’
De waarschuwing die het Centraal Tuchtcollege oplegde aan de specialist ouderengeneeskunde die een diepdemente patiënt euthanasie verleende, is niet komen te vervallen met de uitspraak van de Hoge Raad deze week. Dit laat het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg (CTG) vandaag weten.
Een nieuwe patiënt meldde zich bij de huisarts, in verband met een hoge bloeddruk. Nu geeft een verhoogde bloeddruk meestal geen klachten, dus het is even de vraag waarom hij nu eigenlijk kwam: was er eerder hypertensie bij hem vastgesteld? Of maakte hij zich zorgen over zijn bloeddruk? Hoe dan ook: die tensie was 200/100.
