Er moet beter worden samengewerkt tussen regionale samenwerkingsverbanden van huisartsen en zorgverzekeraars om de huisartsenzorg toegankelijk te houden. Dat blijkt uit de Monitor contractering huisartsenzorg en multidisciplinaire zorg die donderdag is gepubliceerd door de NZa.
Om mensen met elkaar te laten praten, heb je taal nodig. Liefst een taal die iedereen begrijpt om verwarring en onbegrip te voorkomen. Maar zelfs in het kleine Nederland begrijpen mensen elkaar soms moeilijk vanwege hun dialect.
Samenwerkingsproblemen staan een tijdige herkenning en goede behandeling van eetstoornissen nogal eens in de weg. De bouwstenen van K-EET, landelijke ketenaanpak voor eetstoornissen, kunnen helpen om samen doelgericht aan oplossingen te werken.
Enkele jaren geleden bezocht ik voor een EU-onderzoeksproject laboratoria en ziekenhuizen in verschillende Oost-Europese landen, om na te gaan welke daarvan geïnteresseerd en geschikt zouden zijn om te participeren in studies. De kwaliteit van de laboratoria liep nogal uiteen: van een complex waar ze binnen een paar uur ebola konden diagnosticeren tot een lab dat letterlijk bestond uit een wastafel en een stoel met een rokende medewerker.
Samenwerking over de grens tussen verschillende zorgprofessionals en instellingen kan rekenen op brede instemming. De praktijk is evenwel lastiger. Investeren in communicatie, persoonlijke ontmoetingen en een gedeeld besef van de onderlinge verschillen, kan een deel van de oplossing zijn.
Het IJsselland Ziekenhuis in Capelle aan den IJssel wordt niet overgenomen door het Erasmus MC in Rotterdam. De plannen zijn ingetrokken, melden de ziekenhuizen en de Autoriteit Consument & Markt (ACM). De toezichthouder voor concurrentie was kritisch over de plannen.
De twijfeltelefoon, een prachtige naam, ging in november 2021 van start. Robin Peeters en enkele huisartsen begonnen ermee. Zij lanceerden een platform om met grote groepen mensen in gesprek te gaan over een kwetsbaar, emotioneel en soms politiek geladen onderwerp.
De nieuwe minister is voorstander van concentratie van zorg. Zo wil hij de kinderhartchirurgie beperken tot twee centra: Rotterdam en Utrecht. Maar de praktijk leert dat samenwerken in netwerken veel (kwaliteits)voordelen biedt .
Als nieuwe LHV-voorzitter moest Mirjam van ’t Veld de Haagse beleidsmakers wijzen op de drukte die corona bij huisartsen teweegbrengt. Voor de langere termijn wil ze de huisarts beschermen tegen te veel taken.
Ziekenhuis Bernhoven staat er financieel slecht voor. Het zal een samenwerking met een groot ziekenhuis moeten aangaan, en tevens zullen honderd tot honderdtwintig mensen ontslagen worden. Dat meldde interim-bestuurder Hans Feenstra dinsdagavond tijdens een onlinebijeenkomst met het personeel.
Het College Geneeskundige Specialismen (CGS) en het College Specialismen Verpleegkunde (CSV) trekken samen op om interprofessioneel opleiden en werken te stimuleren. ‘Het staat in onze plannen, maar dan moeten we het zelf ook doen.’
De vakgroepen van spoedeisendehulpartsen van het VieCuri Medisch Centrum (Venlo) en het Laurentius Ziekenhuis (Roermond) zullen, naar verwachting in maart 2022, worden samengevoegd. De ‘fusie’ tussen de twee vakgroepen moet capaciteitsproblemen in de nabije toekomst voorkomen, zo maken de twee Limburgse ziekenhuizen gezamenlijk bekend.
In de spreekkamer tref ik twee agenten aan en een man die slechts gekleed is in een warmtedeken. De modder op zijn benen en voeten bedekt hem nog enigszins. De agenten hebben uren met de man gepraat om hem uit de rivier te krijgen, waar hij naakt in stond.
De werkterreinen van orthopedisch chirurgen, sportartsen en revalidatieartsen hebben veel raakvlakken; er is zelfs sprake van overlap. Een nauwe samenwerking levert dan ook win-winsituaties voor patiënten en zorgverleners, bewijst Isala in Zwolle.
Er zijn tal van manieren waarop je meer rendement kunt halen uit bijvoorbeeld leer- en overdrachtsmomenten en samenwerking kunt bevorderen.
Zorgverleners moeten niet worden gedwongen om digitale zorg te verlenen, patiënten niet om er gebruik van te maken. Dat gaven kandidaten van politieke partijen aan bij het zorgdebat dat maandag werd gehouden op initiatief van een twintigtal zorgorganisaties.
De Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie (NVOG) betreurt dat de bekostiging van integrale geboortezorg voorlopig nog geen deel uit zal maken van de reguliere bekostiging. De Koninklijke Nederlandse Organisatie van Verloskundigen (KNOV) is juist heel tevreden met deze beslissing van de Tweede Kamer.
Er moet wat het demissionaire kabinet betreft meer samenwerking mogelijk zijn tussen gemeenten, zorgkantoren en zorgverzekeraars om te kunnen investeren in preventieve maatregelen. Daarom wordt aan een wetsvoorstel gewerkt, waarover het volgende kabinet uiteindelijk moet gaan beslissen.
Regiocentra, waar specifieke behandelingen op één locatie worden geclusterd. Dat kan de uitkomst zijn van een nauwere samenwerking die de ziekenhuisbesturen van Medisch Spectrum Twente (MST) en Ziekenhuisgroep Twente (ZGT) zijn overeengekomen. Medisch specialisten moeten die verdergaande samenwerking de komende jaren vormgeven.
De thuismeetmethode voor coronapatiënten met een ziekenhuisindicatie, die dit voorjaar in het St. Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein is ontwikkeld, wordt inmiddels ook elders gebruikt. Zo’n tien ziekenhuizen in Nederland en een Brits ziekenhuis maken nu met dit zorgpad opnamecapaciteit voor de covidunits vrij.
Stel als huisarts samen met zorgverzekeraars eerst een regiobeeld en daarna een regioplan op voor de benodigde zorg in een gebied. Dat is het begin van meer regionale samenwerking binnen de huisartsenzorg, opperen LHV, NHG en InEen, die daarvoor een leidraad hebben gemaakt.
Ilse Ganzeboom begeleidt al ruim twintig jaar medisch specialisten en huisartsen op het gebied van persoonlijk leiderschap en samenwerking. Vanuit de gedachte dat dokters anno nu niet meer genoeg hebben aan alleen medisch-inhoudelijke kennis en kunde, maar ook ‘aanvullende competenties’ schreef ze: Word een gelukkiger dokter.
In een coschap van zes weken blijven de contacten met collega’s en patiënten oppervlakkig. Terwijl juist via die contacten veel te leren valt voor de huidige artsen in spe. Net afgestudeerd geneeskundestudent Claudia Tielemans pleit voor een eigentijdser systeem met een beperkt aantal lange stages.
Ik wil niet langer alleen in mijn spreekkamer zitten. Ik voel mij niet thuis in een wereld waar minachting voor elkaars ontbrekende kennis hoogtij viert. Waar gemopperd wordt op huisartsen omdat ze onlogisch verwijzen. Waar ikzelf uitgekafferd word door een collega-specialist omdat mijn kennis op zijn vakgebied nou eenmaal niet kan tippen aan zijn kennis en hij mij blijkbaar ook dommig vindt.
Ik had het idee nog niet ter tafel gebracht of ik werd bedolven onder afkeurende opmerkingen. ‘Wat denk je wel niet?’ ‘Ik moet er niet aan denken!’ ‘Je denkt toch niet dat ik nog ga veranderen?’
