In een coschap van zes weken blijven de contacten met collega’s en patiënten oppervlakkig. Terwijl juist via die contacten veel te leren valt voor de huidige artsen in spe. Net afgestudeerd geneeskundestudent Claudia Tielemans pleit voor een eigentijdser systeem met een beperkt aantal lange stages.
Ik wil niet langer alleen in mijn spreekkamer zitten. Ik voel mij niet thuis in een wereld waar minachting voor elkaars ontbrekende kennis hoogtij viert. Waar gemopperd wordt op huisartsen omdat ze onlogisch verwijzen. Waar ikzelf uitgekafferd word door een collega-specialist omdat mijn kennis op zijn vakgebied nou eenmaal niet kan tippen aan zijn kennis en hij mij blijkbaar ook dommig vindt.
Ik had het idee nog niet ter tafel gebracht of ik werd bedolven onder afkeurende opmerkingen. ‘Wat denk je wel niet?’ ‘Ik moet er niet aan denken!’ ‘Je denkt toch niet dat ik nog ga veranderen?’
Het zou ongepast zijn om bij een medische misser een ziekenhuisfeest te organiseren, maar het zou zeer wenselijk zijn dat er binnen medisch-specialistische teams een cultuur heerst waarbij medische missers en complicaties openlijk worden besproken.
Marktwerking wordt terzijde geschoven. In een driejarig experiment gaan Rotterdamse onderzoekers na hoe door samenwerking en taakherschikking de ouderenzorg kan worden verbeterd. De eerste lessen zijn al geleerd.
Zorgverzekeraars die met zorgaanbieders plannen willen maken voor het verplaatsen van zorg, mogen voor maximaal drie jaar afspraken maken die andere zorgaanbieders uitsluiten. Dat blijkt uit een conceptstuk van de Autoriteit Consument en Markt (ACM).
Zeeuwse zorginstellingen werken niet goed samen. Dat zei gedeputeerde Ben de Reu gisteren tegen Omroep Zeeland in reactie op een brandbrief waarin de grootste zorgorganisaties de provincie oproepen de zorg de komende periode hoog op de agenda te zetten.
Samenwerking van verschillende partijen om betere zorg op populatieniveau te leveren, levert maar mondjesmaat wat op. Dat is de conclusie die het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) trekt na negen experimenten met nieuwe samenwerkingsvormen.
Het aantal chronisch zieken en vroegtijdige overlijdens door hart- en vaatziekten moet in 2030 met een kwart zijn verlaagd. Dat stelt de Dutch CardioVascular Alliance (DCVA) die woensdag officieel is opgericht; een samenwerkingsverband van zo’n zeshonderd onderzoekers, zorgprofessionals en twaalf organisaties op het gebied van hart- en vaatonderzoek.
Primatenonderzoeker Frans de Waal verkaste van de dierentuin naar de operatiekamer om daar de samenwerking te onderzoeken. In de ok heerst een sterke hiërarchie want ‘anders wordt het een puinhoop’. En bij gemengde teams zijn er minder conflicten.
De samenwerking tussen het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie en de 21 shared-carecentra waar minder complexe zorg, dichtbij huis, wordt geleverd, gaat nog niet op alle fronten goed. Tusssen PMC en het VUmc ontbreekt bijvoorbeeld nog een door beide besturen ondertekende samenwerkingsovereenkomst.
‘Ik heb lastige schapen, daarom lukt het niet.’ Een opmerking die hij direct van tafel veegde. Het zijn wilde schapen, ze zijn niet aan mensen gewend en vertonen onaangepast natuurlijk gedrag. Of het gemakkelijk gaat of niet, heeft alles met de mensen die de schapen drijven te maken.
Ook kinderen kunnen door terminale aandoeningen worden getroffen. Steeds vaker is de laatste levensfase thuis. Nauwe samenwerking tussen huisarts en specialist is dan van onschatbare waarde.
Voormalig huisarts, adviseur en coach Paul Wormer legt uit hoe artsen effectief en met plezier kunnen samenwerken. Het boek is onderverdeeld in vier delen, gelijk aan de door Wormer vastgestelde vier domeinen: ondernemerschap, organisatie, teamvorming en de individuele loopbaan.
Diverse betrokkenen onderschrijven een recent pleidooi voor multidisciplinaire samenwerking bij SOLK. Maar zij zien die samenwerking wel graag uitgebreid met bedrijfs- en verzekeringsartsen.
Het blijkt verre van vanzelfsprekend dat verschillende disciplines met elkaar samenwerken. Elke arts heeft immers zijn eigen visie en persoonlijke opvattingen worden vaak niet uitgesproken. In het VUmc leren artsen hoe daarmee om te gaan.
De medisch specialisten van vier ziekenhuizen in Friesland gaan met elkaar samenwerken. Dat maken de ziekenhuizen, Medisch Centrum Leeuwarden, Nij Smellinghe, Antonius Zorggroep en Tjongerschans bekend. De samenwerking is nodig om de medisch-specialistische zorg in Friesland op peil te houden.
Competentiegericht opleiden in de zorg voldoet niet langer. Dat betoogde gynaecoloog prof. dr. Pim Teunissen, bijzonder hoogleraar ‘Werkplekleren in de Gezondheidszorg’ aan de Universiteit Maastricht, vrijdag in zijn oratie.
Roos Urologie bv eist ruim drie ton van het Antonius Ziekenhuis in Sneek. De partijen stonden gisteren in een kort geding tegenover elkaar in de rechtbank in Leeuwarden. De Leeuwarder Courant meldt dat de partijen komende twee weken proberen hun geschil alsnog buiten de rechtbank op te lossen.
Eerstelijnszorgaanbieders durven vaker samen te werken. Dat constateert toezichthouder ACM, die eerder probeerde de koudwatervrees voor samenwerkingsverbanden weg te nemen.
Na lange beraadslagingen zijn dit jaar 24 Europese referentienetwerken voor zeldzame ziekten opgestart. Vijf van deze netwerken worden gecoördineerd door Nederlandse medisch specialisten.
Openbare apotheken leverden vorig jaar voor 4335 miljoen euro aan geneesmiddelen en farmaceutische zorg binnen het basispakket. Dit is 69 miljoen euro meer dan in 2015 en betekent een stijging van 1,6 procent.
Ziekenhuizen en zorgverzekeraars hebben een akkoord bereikt om te gaan samenwerken in de strijd tegen dure geneesmiddelen. Zo willen zij de toegankelijkheid en betaalbaarheid van dure geneesmiddelen op langere termijn behouden en de kwaliteit van de zorg waarborgen.
Ik: ‘Goedemorgen, mijn naam is Roel Melchers, ik ben de bedrijfsarts van mevrouw Anne Verschoor (zo noem ik haar maar even) van 6-10-1967. Als het goed is, heeft u de verklaring van haar ontvangen waarin ze mij toestaat met u te overleggen. Bel ik u gelegen?’
Herbert Green, vanaf 1956 als gynaecoloog verbonden aan het National Women’s Hospital in Auckland Nieuw-Zeeland, raakt ervan overtuigd dat carcinoma in situ een reactieve afwijking is en geen voorstadium van cervixcarcinoom.
