2019 was, schrijft jeugdarts Vasanthi Iyer in haar Ik heb borstkanker (gehad), voor haar een ‘rollercoasterjaar’. Ze werd in dat jaar behandeld voor borstkanker, en hield gedurende die periode van hoogtepunten en vooral ook diepe dalen een blog bij dat de basis werd voor dit boekje.
Er komen steeds meer oncologische geneesmiddelen beschikbaar die maar voor een klein deel van de patiënten geschikt zijn. Op dit moment vinden we die patiënten niet eens, zegt oncoloog Emile Voest.
Een goede respons op neoadjuvante therapie bij een uitgezaaid melanoom leidt tot een lager recidiefpercentage. Dat blijkt uit twee recente publicaties in Nature Medicine.
In 2020 was de grootste daling in het aantal kankerdiagnoses bij borst-, darm- en prostaatkanker zichtbaar. Dit blijkt uit cijfers van de Nederlandse Kankerregistratie. Tijdelijk stopzetten van bevolkingsonderzoek, uitstel van bezoek aan de dokter en afgeschaalde non-covidzorg liggen hieraan ten grondslag.
Twee omvangrijke case-controlstudies geven een scherper beeld van de genen die betrokken zijn bij het ontstaan van borstkanker. Beide publicaties verschenen in The New England Journal of Medicine.
Een extra dosis straling (een ‘focale boost’) verbetert de vooruitzichten van mannen met niet-uitgezaaide prostaatkanker zonder noemenswaardige bijwerkingen. Dat blijkt uit een multicenter, gerandomiseerde trial door Linda Kerkmeijer e.a. (UMC Utrecht, Antoni van Leeuwenhoek, UZ Leuven, Radboudumc), gepubliceerd in Journal of Clinical Oncology.
Hij wordt doorverwezen in verband met een recidief nierkanker in de lymfeklieren na een nierverwijdering elders. Op de CT-scan blijkt het te gaan om een klierpakket hoog in de buik, nabij het duodenum, de vena cava en het diafragma.
Vanuit Azië was de vrouwelijke ingenieur voor de liefde in Nederland neergestreken. Ik ontmoette haar toen ze voor het eerst behandeling onderging voor een agressieve vorm van baarmoederhalskanker. Zeer vriendelijk, maar zeer vasthoudend voelde ze mij aan de tand over alles wat met haar ziekte te maken had.
Vorig jaar waren de rollen omgedraaid. Van een gezonde arts werd ik borstkankerpatiënt. Het viel tegen. Aan iedere hulpverlener stelde ik kritische vragen. Een speciale viel op: de radiotherapeut!
Als dokters stonden we ineens aan de ‘verkeerde’ kant van het bed toen onze zoon ongeneeslijk ziek bleek. Een populair koffiegesprek, het wel of niet behandelen van naasten, komt dan ineens binnen. Onze dokters, onze mannen, ze waren bekend.
Net voor zijn prostaatoperatie in verband met prostaatkanker spreek ik Henk op de operatiekamer. Aan het eind van het gesprek, voordat we aan de operatie beginnen, zeg ik nog: ‘Henk, we gaan ons best voor je doen.’
Het was ’s avonds laat, na alle dagelijkse perikelen, toen ik voor de laatste keer zijn kamer binnenliep. Ik was nog maar sinds korte tijd werkzaam als uroloog in het Antoni van Leeuwenhoek. Hij had een testistumor, in de meeste gevallen goed te behandelen. Bij hem niet.
Als internist-hematoloog heb ik veel patiënten met maligniteiten behandeld. Het zal u niet verbazen dat een deel van deze patiënten uiteindelijk overleed. Ik heb dus veel slechtnieuwsgesprekken moeten voeren en vond het belangrijk dit zo goed mogelijk te doen.
Steeds meer patiënten overleven kanker. Maar de behandeling trekt wel diepe sporen. Cognitieve problemen zijn daar een voorbeeld van. Gespecialiseerde zorgverleners zijn echter in staat daar iets aan te doen.
Neoadjuvante immuuntherapie met een combinatie van twee medicijnen, nivolumab en ipilimumab, is – na melanoom en darmkanker – ook bij blaaskanker inzetbaar, staat een operatie niet in de weg en kan goede resultaten opleveren.
Als een patiënt met kanker geen tumorspecifieke T-cellen aanmaakt, kan in sommige gevallen gentherapie uitkomst bieden. Maar onnodige milieueisen vertragen dat proces.
Janie Brown is al meer dan dertig jaar oncologieverpleegkundige. Ik hou je hand vast is de neerslag van haar gesprekken met twintig verschillende patiënten die weten dat ze zullen sterven.
Ziekenhuiszorg en geestelijke gezondheidszorg komen weer in de buurt van het normale niveau en er is ook weer ruimte voor minder urgente zorg. Dat meldt de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa).
Het Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL) schat in dat er door de coronacrisis vijfduizend kankerdiagnoses nog niet zijn gesteld, die in normale omstandigheden wél zouden zijn gesteld. Sinds juni ligt het aantal diagnoses per maand weer rond de verwachte cijfers.
Zes wetenschappers ontvangen dit jaar de hoogste onderscheidingen in de Nederlandse wetenschap, de Spinozaprijs of de Stevinprijs. Vier van hen bewegen zich op biomedisch terrein. De laureaten krijgen ieder 2,5 miljoen euro.
Wat is de beste manier om te komen tot gepersonaliseerde kankerbehandelingen met combinaties van geneesmiddelen? Het antwoord is een ‘geneesmiddelenatlas’, die de bekende dosis-responsgegevens van oncologische medicijnen in kaart brengt en vervolgens voorspelt van welke combinaties van deze medicijnen een synergetisch effect (het geheel is meer dan de som der delen) kan worden verwacht in de behandeling van een bepaalde kankersoort.
De oncologische zorg voor maag-, darm- en leverpatiënten lijkt de overige mdl-zorg in de verdrukking te brengen. En de covid-19-pandemie heeft het er niet beter op gemaakt. ‘Oncologie krijgt altijd voorrang.’
Tot nu toe heeft de coronacrisis voor 65 duizend minder verwijzingen in de oncologische zorg gezorgd. Bij de laatste meting (week 21) lag het aantal verwijzingen door de huisarts op 71 procent van het verwachte aantal zónder coronacrisis. Dit blijkt uit een rapport van de NZa naar de gevolgen van de coronacrisis voor oncologische zorg.
Het aantal kankerdiagnoses dat wekelijks wordt gesteld, blijft ongeveer een kwart lager dan vóór de coronacrisis. Dit blijkt uit cijfers van de Nederlandse Kankerregistratie (NKR), waar het IKNL wekelijks over rapporteert. Eerder leek er sprake van een voorzichtige toename, maar die trend zet niet door.
De daling in het aantal wekelijkse kankerdiagnoses is mogelijk gekeerd. Dit blijkt uit de laatste cijfers die het IKNL heeft bekendgemaakt. Goed nieuws, maar ‘één zwaluw maakt nog geen zomer’, zegt IKNL-voorzitter Thijs Merkx.
