We leren niet vaak van wat al goed gaat. Toch had een project in Ede precies dat doel. Door video-opnames te maken van standaardwerkwijzen en deze samen te bespreken werd het zorgproces geoptimaliseerd.
Er moet een kwaliteitsstandaard komen waarin staat op welke manier taalbarrières in de zorg geslecht kunnen worden. Daarvoor pleiten 85 artsen, wetenschappers, deskundigen en patiëntvertegenwoordigers in een brief aan gynaecoloog Jan Kremer, de voorzitter van de kwaliteitsraad van het Zorginstituut.
De behandeluitkomsten van artsen die vaak meerdere dagen achter elkaar werken zijn iets beter dan die van artsen die dat veel minder vaak doen. Dit blijkt uit onderzoek van James Goodwin e.a. dat in JAMA Internal Medicine verscheen.
Chronische pijn heeft fysieke én mentale componenten. De zorgstandaard erkent dat, maar wordt helaas slecht nageleefd. Dat kost de patiënt kwaliteit van leven en de samenleving nodeloos veel geld. Andere financiële prikkels kunnen dit voorkomen.
Sommige patiënten met traumatisch hersenletsel, zoals een ernstige hersenschudding, lopen vast in de zorg en wijken uit naar een gespecialiseerde kliniek in de VS. Die pakt het probleem radicaal anders aan en meldt opvallend gunstige resultaten. Dat vraagt om een kritische beschouwing.
Weeg de kwaliteit van zorg in de mate waarin het bijdraagt aan een goed leven. Goede zorg moet hierop aansluiten door de gezondheid van patiënten te versterken voor eigen regie, sociale activiteiten en persoonlijke zingeving.
De groeiende groep overlevenden van kanker krijgt op termijn alsnog te maken met gezondheidsproblemen. Maar die worden vaak te laat herkend. Betrokken specialisten pleiten voor betere zorg, die de mens centraal zet.
Mensen met een ernstige psychische aandoening of verstandelijke beperking hebben een verhoogd risico op onder meer hart- en vaatziekten, maar juist deze doelgroep wordt over het hoofd gezien. De werkgroep GGZ van de Huisartsenkring Amsterdam-Almere wil hier wat aan doen.
Immunotherapie is steeds vaker geïndiceerd bij kankerpatiënten. Maar het beslag op personeel en voorzieningen wordt daarmee onhoudbaar groot. Toedienen in de thuissituatie blijkt een uitstekend alternatief, voor alle partijen, zeggen artsen van het Radboudumc.
Slaapproblemen komen veel voor en hebben zeer nadelige gezondheidseffecten. Er is een effectieve eerstelijnsbehandeling, maar de organisatie en de financiering daarvan staan nog in de kinderschoenen.
De centrale registraties van verslavingshulp en traumazorg worden al geruime tijd niet of niet volledig gevuld. Privacywetgeving is een sta-in-de-weg. Een wetswijziging moet hier verandering in brengen. Dat lost niets op voor andere kwaliteitsregistraties.
De landelijke multidisciplinaire kwaliteitsregistratie ParkinsonInzicht is voorlopig stopgezet. De deelname was beperkt, er waren geen relevante uitkomsten en de administratieve lasten waren hoog. Een harde leerschool.
Tot aan zijn plotselinge overlijden in januari 2018 koppelde Lany Slobbe gegevens uit verschillende administratieve zorgdatabases voor een beter inzicht in bijvoorbeeld kwaliteit van ziekenhuiszorg.
Veel artsen gaan ten onder in de huidige prestatiecultuur, waarin het tonen van onzekerheid een zwakte is en foutloos handelen een must. Oplossingen als weerbaarheidstraining zijn puur gericht op de persoon, en pakken het ziekmakende systeem niet aan. Terwijl dát juist moet veranderen, stellen Liesbeth van der Jagt en collega’s.
Tijdens een waarneming in Duitsland ziet neuroloog Jan Bonte hoe desastreus kwaliteitsindicatoren kunnen zijn voor de gezondheidszorg.
Na vier jaar werk is het ‘Kwaliteitskader Spoedzorgketen’ ingeleverd bij het Zorginstituut. Iedereen tevreden? De Federatie Medisch Specialisten en de Nederlandse Vereniging van Spoedeisende Hulp Artsen verschillen op twee belangrijke punten nog van mening.
Een stratenmaker kijkt geregeld op om te zien of hij de klinkers mooi heeft gelegd voordat hij verdergaat. En dat moeten artsen ook doen, zegt klinisch geriater Hanna Willems: nagaan of de behandeling die aan een patiënt is gegeven, voor die patiënt wel de beste behandeling was. Kno-arts Peter Paul van Benthem noemt zo’n check achteraf ‘onontbeerlijk’ om de kwaliteit van medisch-specialistische zorg te verbeteren. Willems en Van Benthem maken zich al een tijd hard voor zorgevaluatie: onderzoek doen naar het nut van bestaande zorg.
‘Ras’ duikt regelmatig op als relevante factor, onder meer in richtlijnen voor nierfunctie en COPD. Nadere beschouwing leert dat het een weinig nuttige en in sommige opzichten zelfs schadelijke factor is, zowel voor klinische besluitvorming als voor beeldvorming.
Kwaliteitsregistraties in de zorg zouden een publieke taak moeten zijn en horen niet thuis bij private ondernemingen. Ook moet het verzamelen van data voor kwaliteit een wettelijke basis hebben.
Het kwaliteitsdenken heeft veel goeds gebracht, maar slaat nu door. De kosten van veel maatregelen zijn aanzienlijk hoger dan de opbrengsten, en de evidence is vaak mager. Tijd voor een tegengeluid, vindt anesthesioloog Nigel Jack.
De Federatie Medisch Specialisten (FMS) heeft samen met V&VN en het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) in een brief aan de Tweede Kamer zorgen geuit over het wetsvoorstel ‘financiële toetsing voorgedragen kwaliteitsstandaarden’. Met dit wetsvoorstel bestaat er een groot risico dat voor het bepalen van goede zorg de betaalbaarheid het uitgangspunt wordt.
Longkanker heeft ze. Mijn moeder, 69 jaar oud, heeft een gemetastaseerd grootcellig slecht gedifferentieerd adenocarcinoom van de long. Er zijn een paar momenten uit haar ziekbed die ik zou willen delen met u, als collega’s.
Een breed samenwerkingsverband dat de functie van de in 2017 opgeheven Werkgroep Infectiepreventie (WIP) overneemt, is in oprichting. De opvolger zal het Samenwerkingsverband Richtlijnen Infectiepreventie (SRI) gaan heten. Arts-microbioloog Andreas Voss (Radboudumc en CWZ) brengt in kaart hoe de partijen binnen de SRI moeten gaan samenwerken.
Zestig jaar nadat dat voor het eerst gebeurde, hebben de huisartsen opnieuw de kerntaken en kernwaarden van hun vak vastgelegd. ‘Voor generalisten is nee zeggen niet vanzelfsprekend, maar wel noodzakelijk als we de huisartsenzorg overeind willen houden.’
