Meer over kindergeneeskunde

Het is vrijdagnacht. Een 3-jarige jongen braakt en heeft hoge koorts (40,7 ˚C). Bij beoordeling op de huisartsenpost worden ouders gerustgesteld en krijgen ORS mee.

Met evidencebased medicine (EBM) kunnen artsen wetenschappelijk bewijs en actuele medische kennis integreren met klinische expertise en de voorkeuren van de patiënt. Dat leidt tot zinnige én zuinige zorg.

Van de vijfhonderd tieners met diabetes type 2 heeft twee derde als twintiger al één diabetescomplicatie en een derde heeft ten minste twee diabetescomplicaties. Dat schrijven Petter Bjornstad en collega’s onlangs in NEJM.

Kinderen met buikgriep braken minder als ze ondansetron bij de standaardbehandeling krijgen, maar het aantal ziekenhuisverwijzingen bleef onverminderd hoog. Dat blijkt uit een gerandomiseerde studie die onlangs in The British Journal of General Practice verscheen.

Moeten we in Nederland gezonde tieners van 12 tot en met 17 jaar wel of niet vaccineren tegen covid-19? Wat vinden jeugdartsen en kinderartsen?

Na wat omzwervingen ben ik terug in het ziekenhuis waar ik ooit als junior coassistent mocht rondsnuffelen op verschillende afdelingen. Ik kwam op de kinder­intensivecare terecht en de rest is geschiedenis.

Van alle niet-eetbare voorwerpen slikken kleine kinderen het vaakst een muntje in, maar vooral het stijgende aantal incidenten met magneetjes baart Hemanshoo Thakkar en collega’s zorgen, schrijven ze in Archives of Disease in Childhood.

We stonden lijnrecht tegenover elkaar, ik en de vader die met man en macht wilde voorkomen dat zijn kind ging overlijden. Hetgeen helaas niet te voorkomen was, de schade door het ongeval was niet met het leven verenigbaar.

Een 11-jarige jongen heeft toenemende globusklachten en kan steeds minder eten. Wat ziet u op de bariumslikfoto?

Op een donderdagmiddag, 16.00 uur, bellen haar ouders in paniek op: hun dochter (12) voelt sinds een kwartier plots haar benen niet meer en kan inmiddels niet meer lopen.

Hoe vergaat het (aanstaande) artsen op de werkvloer in tijden van covid-19? Vandaag de belevenissen van geneeskundestudent Matthew Mulder, die veel kinderen ziet in de XL Teststraat in Utrecht. ‘Snuit je neus nu eens als een olifant?’

Ondanks de inzet van antibioticaprofylaxe rondom de bevalling bij vrouwen met risicofactoren voor groep-B-streptokokkeninfectie neemt de incidentie van sepsis door deze bacterie toe. Vaccinatie van zwangeren zou een oplossing kunnen zijn, zegt promovenda Merel van Kassel.

De overdracht was in de ochtend altijd aan bed. Ik, toen nog dienstdoende arts-assistent, een handje cardiologen en thoraxchirurgen, en het hoofd van de ic. Bij de derde patiënt besloot ik met: ‘En verder moet er nog met ouders gesproken worden over een beleidsbeperking.’

Een aterme neonaat, met een ­normaal geboortegewicht, heeft een zachte zwelling rondom de anus en opmerkelijke afwezigheid van de billen. Tijdens persen neemt de zwelling bij de anus toe. Ook valt op dat de anus meer naar anterieur is geplaatst. Het aspect van de huid in de anosacrale regio ziet er normaal uit. ­Moeder is bekend met diabetes mellitus, waarvoor ze insuline gebruikt.

Een meisje leeft na haar geboorte in 2014 slechts tien dagen. De ouders dagen tien artsen van het ziekenhuis voor de tuchtrechter. De kinderarts krijgt van het ­regionaal tuchtcollege een voorwaardelijke schorsing.

Bij een aterme neonaat met normaal geboortegewicht blijft de meconiumlozing uit. Zijn moeder heeft diabetes mellitus. Wat ziet u?

Kinderchirurg Sanne Botden kreeg een jaar geleden een stoma. Nu maakt ze met haar moeder speciale stomapoppen voor kinderen die ze behandelt in het Radboudumc Amalia kinderziekenhuis.

Een vier dagen oude neonaat van consanguïne ouders was à terme geboren na een ongecompliceerde graviditeit en partus. Ze werd opgenomen vanwege een ongeconjugeerde hyperbilirubinemie (totaal bilirubine 448 micromol/l) en 14 procent gewichtsverlies.

Al de hele winter is er vrijwel geen kind vanwege het RS-virus in het ziekenhuis beland. Goed nieuws? Dat is afwachten, zegt kinderarts Louis Bont, die tot zijn verbazing zag dat het gevreesde virus in Australië in het voorjaar de kop opstak.

Een vier dagen oude dochter van consanguine ouders is icterisch en hypotoon. Wat valt u op aan haar groenbruine bloedplasma en wat is uw diagnose?

Tijdens de overdracht weet ik het al. Dit klinkt niet goed. Na de overdracht lopen we eerst naar deze patiënt. Ik ga op zoek naar iets geruststellends, om de situatie waarvan ik weet dat die slecht is, toch iets te kunnen bagatelliseren.

Halverwege het fotoboek Kinderszenen van Lionel Jusseret, genoemd naar de bekende dertien ­lyrische pianostukjes van Robert Schumann (1810-1856), staan verdeeld over twee ongenummerde pagina’s achttien portretfoto’s van een niet bij naam genoemde jongen: maar op geen hiervan kijkt hij je aan.

Ik leerde hem kennen op 3-jarige leeftijd met morbide obesitas. Vooral de inname van 1 liter roomijs per dag is me bijgebleven. Zijn beide ouders waren ook veel te zwaar, en vader, weinig mobiel, had een herseninfarct doorgemaakt.

Wat een rotweek, wat een rotnacht. Elke dienst deze week moest ik er minstens één keer per nacht uit en afgelopen nacht was het echt mis: een kind met koorts, niet verwezen natuurlijk. ‘De huisarts kun je toch niet storen en in het ziekenhuis zijn ze er toch’, maar de SEH-arts ziet geen kinderen.

Een 16-jarig meisje met een ­blanco voorgeschiedenis kwam vanwege progressieve vermoeidheid naar de afdeling Kindergeneeskunde.