Er is momenteel veel ophef over de invloed die zogeheten influencers op social media hebben op gezondheidsgedrag. Dat zet ook de rol van de social media weer eens in het brandpunt van de belangstelling. Niet verwonderlijk, want er spelen zeer grote belangen.
Tijdens mijn stage kwam ik regelmatig patiënten tegen tussen 13 en 17 jaar oud die een grote kaakoperatie ondergingen. De vraag is: wat beweegt een 14-jarige puber om zo’n operatie te ondergaan?
De Wet publieke gezondheid, die de bestrijding van infectieziektecrises regelt, schiet tekort bij de massale uitbraak van covid-19. De huidige urgentie vraagt om een pragmatische aanpak. Ik stel voor dat we daarom gebruikmaken van de aanwezige kennis en vooral van de bestaande infrastructuur en vertrouwensrelaties.
In 2015 heb ik een aanvraag herregistratie huisarts ingediend voor 5 jaar. Ik was toen 69 jaar en had voldoende uren gewerkt in de afgelopen jaren en voldoende uren nascholing gevolgd. Maar ik had niet voldoende uren gewerkt op de huisartsenpost voor een verlenging van 5 jaar.
In mijn spreekkamer werd de reden van de agitatie snel duidelijk: meneer vond het onzin dat hij naar een geriater was verwezen: ‘Ik ben niet gek in mijn hoofd hoor!’
‘Er is geen bewijs’ voor mondkapjes, aerosolen, 1,5 meter, vitamine D, verspreiding door kinderen, etc. Dit is het ‘argument van onwetendheid’: iets is onwaar omdat niet bewezen is dat het waar is.
In het Medisch Spectrum Twente zijn alle 378 niet preoperatief geteste, asymptomatische, geopereerde patiënten in april 2020 postoperatief gecontroleerd op symptomen passend bij covid-19. Acht patiënten werden postoperatief getest op covid-19 met een PCR-test van een diepe keeluitstrijk en geen van hen was positief.
Doorgaans wordt het fenomeen vergrijzing aangemerkt als verklaring voor de toename van de kosten van de gezondheidszorg. Menig oudere trekt dit zich persoonlijk aan. De vraag is of dit terecht is. Ligt de angel niet veeleer bij de maatschappen van medisch specialisten?
Politiek is niets anders dan geneeskunde op grote schaal. Dat stelde de grondlegger van het vakgebied van public health, Rudolf Virchow. Wil je je dus als arts van de toekomst echt wijden aan de gezondheid van de Nederlander, begin je bij de politiek.
Het is bekend: de coassistent die achter de supervisor aanloopt als die naar het toilet gaat. Tijdens de coschappen ben je veel aan het meelopen. Door de coronacrisis werd deze marginale rol ineens heel duidelijk. Toen alle coassistenten naar huis werden gestuurd, bleek dat we daadwerkelijk niks toevoegen aan de zorg en we zorgverleners misschien wel net zo tot last zijn als we ons soms voelen.
"Recent is het Raamplan Artsopleiding 2020 gepubliceerd. De competenties en kennisdomeinen van de toekomstige arts worden in belangrijke mate bepaald door dit Raamplan. Gelukkig is er veel aandacht voor preventie, extramurale zorg en ouderen. Echter wordt een belangrijk onderwerp over het hoofd gezien: klimaatverandering.
Het consequent weglaten van een geslachtsaanduiding bij mannelijke artsen insinueert dat hun titel voor zich spreekt – of zoals de Engelsen het verwoorden: ‘it goes without saying’. Door vrouwen expliciet als vrouw te benoemen en dit bij mannen ongenoemd te laten, wordt het idee versterkt dat een mannelijke arts de norm is.
Door de coronacrisis moesten we naar een nieuwe werkwijze. Bij het bespreken van onze ervaringen hiermee tijdens een vakgroepbrede sessie kwamen twee punten naar voren.
Ik word op 21 juni 81 jaar. Ik wil graag op bijvoorbeeld 23 juni mijn covid-19-infectie ophalen.
In de media is afgelopen tijd veel gepubliceerd over de helden van nu: de artsen en verpleegkundigen. Ik ben zelf vijfdejaars geneeskundestudent en heb tijdens mijn studie goed meegekregen hoe zwaar de werkdruk voor verpleegkundigen en artsen is. Zeker in het begin van de coronapandemie leverde dat veel stress op.
Er is een parallel met de aanpak van andere epidemieën: hart- en vaatziekten, suikerziekte, obesitas en roken. Zij eisen jaarlijks veel meer mensenlevens dan corona. Zorgverleners zijn hier veel drukker mee bezig dan met corona. We willen van de overheden een steuntje in de rug om deze te voorkómen.
“Degenen die denken dat de wereld van voor corona terugkeert, leven in een illusie”, zei Rutte in een kamerdebat over de coronacrisis. Ook voor medici zal de wereld er waarschijnlijk straks anders uitzien. Vele congressen zijn in de afgelopen periode afgelast om verspreiding van COVID-19 tegen te gaan.
Sinds het uitbreken van de coronapandemie worden er geen handen meer geschud, ook niet in zorg. Een preventieve maatregel die ons goed bevalt.
Het druist in tegen mijn gevoel van rechtvaardigheid dat huisartsen nog steeds goodwill vragen bij de overdracht van praktijken, ondanks het standpunt van de LHV. Een pensioenstelsel voor huisartsen heeft de functie van de goodwill overgenomen.
X, veertiger, heeft een doodswens. Hij is al dertig jaar in behandeling bij de ggz en zit nu tegenover me. Is dit huisartsenwerk, vraag ik me even af? Ik ben wel de huisarts en hulpverlener. Een hulpverlener van de ggz aan de telefoon krijgen was vaker niet heel makkelijk. Toch geprobeerd. Niet gelukt, althans niet snel genoeg.
Onze regering moet tot het einde van de covid-19-pandemie mondkapjes verplichten op plaatsten waar voldoende afstand houden onmogelijk is.
Adviezen om extra aandacht te besteden aan advance care planning (ACP) of proactieve zorgplanning zijn bedoeld om patiënten goed geïnformeerde keuzes te laten maken bij een SARS-CoV-2-infectie. Dit draagt bij aan de kwaliteit van zorg, kwaliteit van leven en de preventie van overbehandeling. ACP is echter geen triage-instrument voor ic-opname.
Recent heeft het RIVM het advies1 gewijzigd over het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen door zorgverleners bij patiënten met COVID-19. Daarin wordt gesteld dat chirurgische mondmaskers voldoende bescherming bieden.
Vreemde tijden vragen om bijzondere informatievoorzieningen. In menig ziekenhuis gaat er dagelijks een updatende nieuwsbrief de deur uit om de status quo te delen. Voor de MICU-transporten is een centraal coördinatiepunt opgezet. De Nederlandse Vereniging voor Anesthesiologie deelt op haar website protocollen van verschillende centra. Zelfs het ombouwen van een snorkelmasker tot beademingsmateriaal wordt belicht. Hulde!
