In het Medisch Spectrum Twente zijn alle 378 niet preoperatief geteste, asymptomatische, geopereerde patiënten in april 2020 postoperatief gecontroleerd op symptomen passend bij covid-19. Acht patiënten werden postoperatief getest op covid-19 met een PCR-test van een diepe keeluitstrijk en geen van hen was positief.
Doorgaans wordt het fenomeen vergrijzing aangemerkt als verklaring voor de toename van de kosten van de gezondheidszorg. Menig oudere trekt dit zich persoonlijk aan. De vraag is of dit terecht is. Ligt de angel niet veeleer bij de maatschappen van medisch specialisten?
Politiek is niets anders dan geneeskunde op grote schaal. Dat stelde de grondlegger van het vakgebied van public health, Rudolf Virchow. Wil je je dus als arts van de toekomst echt wijden aan de gezondheid van de Nederlander, begin je bij de politiek.
De Wet verplichte ggz, Wvggz, roept veel weerstand op vanwege de hoeveelheid administratie die erbij gekomen is. En dat ondanks de landelijke roep – Ontregel de zorg! – om mindering van administratie.
Het is bekend: de coassistent die achter de supervisor aanloopt als die naar het toilet gaat. Tijdens de coschappen ben je veel aan het meelopen. Door de coronacrisis werd deze marginale rol ineens heel duidelijk. Toen alle coassistenten naar huis werden gestuurd, bleek dat we daadwerkelijk niks toevoegen aan de zorg en we zorgverleners misschien wel net zo tot last zijn als we ons soms voelen.
"Recent is het Raamplan Artsopleiding 2020 gepubliceerd. De competenties en kennisdomeinen van de toekomstige arts worden in belangrijke mate bepaald door dit Raamplan. Gelukkig is er veel aandacht voor preventie, extramurale zorg en ouderen. Echter wordt een belangrijk onderwerp over het hoofd gezien: klimaatverandering.
Het consequent weglaten van een geslachtsaanduiding bij mannelijke artsen insinueert dat hun titel voor zich spreekt – of zoals de Engelsen het verwoorden: ‘it goes without saying’. Door vrouwen expliciet als vrouw te benoemen en dit bij mannen ongenoemd te laten, wordt het idee versterkt dat een mannelijke arts de norm is.
Door de coronacrisis moesten we naar een nieuwe werkwijze. Bij het bespreken van onze ervaringen hiermee tijdens een vakgroepbrede sessie kwamen twee punten naar voren.
Ik word op 21 juni 81 jaar. Ik wil graag op bijvoorbeeld 23 juni mijn covid-19-infectie ophalen.
In de media is afgelopen tijd veel gepubliceerd over de helden van nu: de artsen en verpleegkundigen. Ik ben zelf vijfdejaars geneeskundestudent en heb tijdens mijn studie goed meegekregen hoe zwaar de werkdruk voor verpleegkundigen en artsen is. Zeker in het begin van de coronapandemie leverde dat veel stress op.
Er is een parallel met de aanpak van andere epidemieën: hart- en vaatziekten, suikerziekte, obesitas en roken. Zij eisen jaarlijks veel meer mensenlevens dan corona. Zorgverleners zijn hier veel drukker mee bezig dan met corona. We willen van de overheden een steuntje in de rug om deze te voorkómen.
“Degenen die denken dat de wereld van voor corona terugkeert, leven in een illusie”, zei Rutte in een kamerdebat over de coronacrisis. Ook voor medici zal de wereld er waarschijnlijk straks anders uitzien. Vele congressen zijn in de afgelopen periode afgelast om verspreiding van COVID-19 tegen te gaan.
Sinds het uitbreken van de coronapandemie worden er geen handen meer geschud, ook niet in zorg. Een preventieve maatregel die ons goed bevalt.
Het druist in tegen mijn gevoel van rechtvaardigheid dat huisartsen nog steeds goodwill vragen bij de overdracht van praktijken, ondanks het standpunt van de LHV. Een pensioenstelsel voor huisartsen heeft de functie van de goodwill overgenomen.
X, veertiger, heeft een doodswens. Hij is al dertig jaar in behandeling bij de ggz en zit nu tegenover me. Is dit huisartsenwerk, vraag ik me even af? Ik ben wel de huisarts en hulpverlener. Een hulpverlener van de ggz aan de telefoon krijgen was vaker niet heel makkelijk. Toch geprobeerd. Niet gelukt, althans niet snel genoeg.
Onze regering moet tot het einde van de covid-19-pandemie mondkapjes verplichten op plaatsten waar voldoende afstand houden onmogelijk is.
Adviezen om extra aandacht te besteden aan advance care planning (ACP) of proactieve zorgplanning zijn bedoeld om patiënten goed geïnformeerde keuzes te laten maken bij een SARS-CoV-2-infectie. Dit draagt bij aan de kwaliteit van zorg, kwaliteit van leven en de preventie van overbehandeling. ACP is echter geen triage-instrument voor ic-opname.
Recent heeft het RIVM het advies1 gewijzigd over het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen door zorgverleners bij patiënten met COVID-19. Daarin wordt gesteld dat chirurgische mondmaskers voldoende bescherming bieden.
Vreemde tijden vragen om bijzondere informatievoorzieningen. In menig ziekenhuis gaat er dagelijks een updatende nieuwsbrief de deur uit om de status quo te delen. Voor de MICU-transporten is een centraal coördinatiepunt opgezet. De Nederlandse Vereniging voor Anesthesiologie deelt op haar website protocollen van verschillende centra. Zelfs het ombouwen van een snorkelmasker tot beademingsmateriaal wordt belicht. Hulde!
Cardiologen luiden de noodklok: hartpatiënten blijven thuis uit angst voor een coronabesmetting. Dat nieuws werd breed uitgelicht door de media. Al ruim een maand worden patiënten met klachten en koorts geweerd uit ziekenhuizen, huisartspraktijken en andere zorgvoorzieningen.
De Huisartsenopleiding Nederland berichtte op 19 maart de sollicitanten van voorjaar 2020 dat door de coronamaatregelen de Landelijke Kennistoets en de STARR-interviews zijn geannuleerd. Normaal gesproken valt door de toets en de interviews ongeveer 25 procent van de kandidaten af: zij zijn niet geschikt bevonden. De geschikte kandidaten worden geplaatst door middel van een lotingssysteem, op basis van het aantal opleidingsplekken. In dit voorjaar worden de kandidaten enkel geselecteerd op hun brief en door loting.
Vroeger had handen schudden een functie. Er waren tijden dat elkaar de hand geven ‘ik ben niet gewapend betekende’. Dat is gelukkig niet meer aan de orde. Respect tonen en contact maken? In tijden van infectiepreventie én in onze multiculturele samenleving lijken we klaar te zijn voor de introductie van een nieuwe gewoonte bij het contact maken met een medemens.
Wat is een goede arts? Volgens de VU kan een goede arts meer dan alleen medische kennis toepassen. Er zijn acht competenties opgesteld waarvan kennis er één is. Waarom komt kennis dan toch zo vaak naar voren bij beoordelingen?
Nederlandse artsen blijven opvallend stil over het 5G-netwerk. In België, Duitsland en Zwitserland staan artsen op. In de steden waar 5G is uitgerold, melden steeds meer mensen zich met vage klachten.
