Het begon met ontkenning. Zijn die Chinezen weer bezig. Gordeldieren moet je niet eten. Weer zo’n ver-van-mijn-bed-SARS’je. Even later werd het menens. Corona werd het meestbesproken onderwerp.
Maandag had hij toch al vrij, vanwege carnaval, zegt huisarts Stefan de Greef, die een solopraktijk in het Limburgse Stein heeft. De hele zaterdag en maandag hing hij aan de telefoon. Alle 145 mensen die bij hem staan ingeschreven en in aanmerking komen voor de eerste ronde covid-vaccinaties in de huisartspraktijk, heeft hij persoonlijk uitgenodigd.
Jan de Haan (1946) zat in de vierde klas van de hbs toen zijn vader, van beroep glasblazer, opmerkte: ‘Misschien wil je wel dokter worden.’ Nog geen twee maanden na het behalen van zijn bul begon hij, op 1 maart 1971, als huisarts.
Een 11-jarige gezonde jongen bezoekt de Spoedeisende Hulp vanwege de verdenking op acute appendicitis. Hij is ’s ochtends wakker geworden met pijn in de rechteronderbuik en misselijkheid, zonder koorts of mictieklachten.
Een man meldt zich op een ochtend bij de huisartsenpost met een dikke, rode, zeer pijnlijke voet en algehele malaise. Hij krijgt antibiotica en ibuprofen voorgeschreven, maar hij houdt niets binnen.
Ouderen bij wie sprake is van prediabetes, hebben later vaker normale glucosewaarden dan dat ze diabetes ontwikkelen. Dit blijkt uit een cohortstudie van Mary Rooney e.a. die in JAMA Internal Medicine is gepubliceerd.
Een Zeeuwse vrouw solliciteert voor de huisartsopleiding. Met een koophuis in Goes en een partner met een baan in Zeeland wil ze zich daar graag gaan vestigen als huisarts. Goed nieuws, want Zeeland kent een nijpend tekort aan huisartsen.
Al de hele winter is er vrijwel geen kind vanwege het RS-virus in het ziekenhuis beland. Goed nieuws? Dat is afwachten, zegt kinderarts Louis Bont, die tot zijn verbazing zag dat het gevreesde virus in Australië in het voorjaar de kop opstak.
Onze praktijk werkt aan een accreditatietraject. Met onze deelname aan onderzoek, zorgprojecten en opleiding op verschillende niveaus zou ik kunnen zeggen dat we in de loop der jaren altijd al kritisch zijn geweest en ‘verbeteren’ hoog op het lijstje staat.
De dochter van een 77-jarige vrouw belt met de huisartsenpost: moeder is al twee weken ziek en het gaat niet goed, zij vertrouwt het niet. Ik ga op weg, met alle persoonlijke beschermingsmiddelen want het is coronatijd en buikklachten kunnen een teken zijn van covid-19.
Hun gezichten stonden al op onweer toen moeder en dochter tegenover me gingen zitten. Ik zag ze voor het eerst en poogde het gebeurde van de afgelopen dagen en de hulpvraag boven tafel krijgen. Dat bleek geen sinecure.
In het eindejaarsnummer van Medisch Contact staat een aantal prachtige lezersverhalen. De helft ervan gaat over de dood, die veelal als mooi beschreven wordt. Blijkbaar spreekt de dood aan en geeft stervensbegeleiding de dokter veel voldoening.
Zeven jaar. Aan moeders hand komt ze met een grote glimlach en lampjes in haar schoenen mijn spreekkamer binnengerend. We hebben het over haar huis-tuin-en-keukenkwaal. Ze springt op mijn onderzoeksbank. Bijna trots laat ze me het getroffen lichaamsdeel zien.
Op een dag, lang geleden, kom ik mevrouw Mauve tegen. Zij laat haar witte koningspoedel uit. Wij maken een praatje. Met een verlegen lachje zegt zij dat haar hond ‘Maxima’ heet.
Eens in de drie maanden bezoek ik een alleen wonende weduwe voor het meten van haar bloeddruk, omdat ze op haar 63ste een CVA heeft doorgemaakt, een soort cardiovasculair risicomanagement avant la lettre.
Beginnend huisarts, onderling dienstdoen, partners telefoonachterwacht. Spannend. Plezierig – op één ding na: de aanhoudende nachtelijke telefoontjes van juffrouw S. dreven ons tot wanhoop.
Het was op een dinsdagmiddag: we werden tijdens het telefonisch spreekuur gebeld met de vraag of wij een meisje van 10 jaar wilden begeleiden dat vanuit het kinderziekenhuis thuis ging komen. Ze was uitbehandeld in verband met een neuroblastoom stadium 4 en zou naar huis komen voor haar laatste levensfase.
In mijn ‘fin de carrière’ is het aangenaam terugkijken. Oudere collega’s zullen het beamen: het mooiste aan ons vak waren de contacten. De vorm van de contacten is de afgelopen decennia wel wat veranderd, maar mijn moeder zegt het nog steeds: met twee woorden spreken.
In het droogboeket op het bureau zit een microfoontje. Mijn eerste gesprek met Paul staat op cassette. Een 20-jarige knul met een guitig gezicht. Hij is gekleed als verpleegkundige. Dat zet mij op het verkeerde been. Paul is geen verpleegkundige, maar naar eigen zeggen ‘magiër’.
Mevrouw Graswijk is overleden. Zij is de oudste patiënte in mijn praktijk; 104 jaar werd ze. Tot op het laatst gezond. Gedurende de 24 jaar dat ik haar huisarts ben, heb ik haar zo’n veertig tot vijftig keer bezocht: twee- tot driemaal per jaar en gedurende de laatste week tweemaal. Nooit echt ziek geweest, eigenlijk onvoorstelbaar!
Verschillende primaire reacties gaan door me heen: ‘Hallo? Waarom laat je deze patiënte naar huis gaan als radioloog zijnde?’ en ‘Lekker makkelijk om het op mij af te schuiven’. Het duurt maar heel even; het gehuil van het zieke kindje brengt me terug in de realiteit en ik denk aan de vrouw die ik zo moet gaan bellen met dit slechte nieuws.
Gemiddeld is één op de vijf patiënten van een huisartsenpraktijk mantelzorger. De huisartsenpraktijk kan een zinvolle bijdrage leveren in de signalering en preventie van overbelaste mantelzorgers. In de vernieuwde toolkit Mantelzorg van de LHV vertellen we hoe.
Er kwam een jonge vrouw op mijn spreekuur met jeukende rode bultjes over haar hele lichaam. Zij was de dag ervoor op het strand geweest. Zij had daar rupsen zien lopen en vroeg zich af of de klachten met die rupsen te maken konden hebben. Zij had via Google gezocht op ‘jeuk’, ‘rups’ en ‘strand’ en daar kwam de bastaardsatijnrups uit naar voren.
In België hebben huisartsen een bijzondere rol in de aanpak van covid-19, ‘een groot verschil met Nederland’, vertelt Roy Remmen. Hij is hoogleraar huisartsgeneeskunde in Antwerpen, en tevens huisarts in het grensdorp Baarle-Hertog/Baarle-Nassau.
Het plan van PvdA en GroenLinks om de abortuspil via de huisarts te verstrekken zit slecht in elkaar. Het vormt zelfs een bedreiging voor het solide en kwalitatief hoogstaande netwerk aan abortusklinieken.
