Hoe vergaat het artsen op de werkvloer in tijden van covid-19? Vandaag de belevenissen van gynaecoloog Anika Dam en specialist ouderengeneeskunde Barend Kooistra.
Ik ben blij dat de gynaecoloog me vraagt voor beide ouders wat water te halen. Onderweg kan ik niet voorkomen dat enkele tranen de impact van dit nieuws ook voor mij duidelijk maken. Zoals vele dingen nieuw zijn voor de co, is wat hier gebeurt dat ook. Dit raakt me écht. Twee tranen worden er drie, vier, acht. Wat een afschuwelijk vak hebben we soms toch.
Zowel de ouders als drie artsen tekenen beroep aan tegen uitspraken in de tuchtzaak over baby Luna. Dat laten het Jeroen Bosch Ziekenhuis (JBZ) en Yme Drost, gemachtigde van de ouders, weten.
Eén voorwaardelijke schorsing, drie waarschuwingen, en zes ongegronde zaken, is het oordeel van het tuchtcollege van Eindhoven in de tuchtzaak tegen tien artsen van het Jeroen Bosch Ziekenhuis te Den Bosch. De zaak was aangespannen door ouders wier dochter tien dagen post partum overleed.
Zweeds onderzoek laat zien dat wachten met inleiden tot 42 weken zwangerschap een verhoogd risico op overlijden van de baby met zich meebrengt.
Met real-life casuïstiek waarbij alles ‘volgens het boekje’ is, ben ik als coassistent doorgaans bijzonder blij – mijn medeco’s kunnen zich dat vast goed voorstellen. Van andere dingen exact volgens het boekje, word ik minder blij. En ‘mijn’ patiënten ook.
Aangezien het druk is op de verloskamer, sta ik op een afstandje en heb ik de telefoon van haar partner in mijn hand om foto’s te maken. Ze wil dat ik zoveel mogelijk foto’s maak. Eerst komt het hoofdje. Dan de rest van het lichaam. Een dochter.
Ik loop naar de afdeling, en daar komt de gynaecoloog aan. ‘Waar is de arts-assistent?’ vraagt hij aan me. ‘Ze moest naar ok, maar ze vertelde me dat ik met u kon overleggen over of ik de visite mocht doen’, zeg ik, terwijl ik hem hoopvol aankijk. ‘Ja, dat is dus helemaal niet de bedoeling.'
Routinematig echo’s maken in de derde trimester van laag-risicozwangerschappen levert geen vermindering van slechte perinatale uitkomsten op. Dit blijkt uit Nederlands onderzoek waarover Jens Henrichs e.a. in The BMJ schrijven.
Vrouwen die een hersteloperatie willen ondergaan na genitale verminking, krijgen dat in Nederland nog niet vergoed. Het wachten is op een richtlijn voor deze reconstructieve chirurgie. Maar volgens mensenrechtenjurist Annemarie Middelburg e.a. zijn er al voldoende gegevens bekend om hierover een positief besluit te nemen.
Het duurt vaak jaren voordat de diagnose endometriose wordt gesteld. Vertraging vindt op allerlei vlakken plaats, stelt gynaecoloog Moniek van der Zanden in haar promotieonderzoek.
Hoe jong of oud de patiënt ook is, meer vrijheid voelen om te spreken over gynaecologische problemen lucht op. Zo vraag ik aan het eind van mijn stage aan een patiënte van tachtig jaar of zij met een spiegeltje wil meekijken bij de inspectie van het gynaecologisch lichamelijk onderzoek.
Deze zomer publiceerde BMJ Quality and Safety een artikel waarin zo’n vijftig experts, onder wie chirurgen en gynaecologen van alle leeftijden, zijn ondervraagd over behoud van kwaliteit van snijders op leeftijd.
Na wat moeilijk gedraai en gesleutel lukte het om de eendenbek op de juiste manier open te krijgen. Dit moet overigens niet prettig zijn geweest voor die arme billen.
Vrouwen die vanwege overgangsklachten hormoontherapie krijgen, lopen daardoor een iets hogere kans om borstkanker te krijgen. De kans blijft echter klein en moet worden afgewogen tegen de voordelen van hormoontherapie (HT).
'In de kamer waren zoveel mensen aanwezig, ik begreep er niks van. Mijn gynaecoloog leek zich er niks van aan te trekken en deed alsof dit zijn dagelijkse routine was, maar voor mij was onduidelijk wat ze er allemaal deden. Sommige stonden gewoon met hun armen over elkaar toe te kijken en niemand had zich voorgesteld of verteld wat zijn functie was.'
Een nieuw chlamydiavaccin lijkt veilig en wekt bovendien een goede immuunrespons op. Dit toonden Sonya Abraham e.a. aan in de eerste gerandomiseerde, geblindeerde fase-I-trial onder 35 vrouwen, deze week gepubliceerd in The Lancet.
Macrofagen spelen een belangrijke rol bij endometriosegerelateerde pijnklachten en zouden een doelwit kunnen zijn voor behandeling. Dit laat onderzoek van Rachel Forster e.a., gepubliceerd op 12 juli in The Faseb Journal, zien.
Na HPV-vaccinatie daalt niet alleen het aantal infecties met het HPV-virus, maar ook het aantal CIN2+-laesies, een voorstadium van baarmoederhalskanker. Dit blijkt uit een grote meta-analyse door Mélanie Drolet e.a. Zij namen in hun analyse 65 artikelen mee over studies met in totaal 60 miljoen mensen. Zij publiceerden de resultaten in The Lancet.
Jullie kennen ze vast wel: die geneeskundestudenten die vanaf dag 1 weten wat ze willen. Met glinsterende ogen vertellen ze je vol overtuiging dat ze chirurg worden, of kinderarts, of neurochirurg.
Ik zag een behaard babyhoofdje tevoorschijn komen, hoorde tegelijkertijd de bijna-moeder schreeuwen dat zij het allemaal niet meer kon en ik besefte welk probleem ik aanschouwde. Een rampzalige ontwerpfout.
Stadium III of IVA endometriumcarcinoom heeft een grote recidiefkans. Het toevoegen van radiotherapie aan adjuvante chemotherapie heeft echter geen effect op de recidiefvrije overleving of op de kwaliteit van leven bij deze patiëntengroep.
Simone (29) is zwanger van haar tweede kind.* Ze wil, net als de eerste keer, thuis bevallen. Maar vanwege haar geloof als Jehova’s getuige wil ze geen bloed of bloedproducten ontvangen. Hetgeen bij massaal bloedverlies haar kans op overleving zou verkleinen. Hoe vindt u dat een ziekenhuis in zo’n casus moet (kunnen) optreden?
Een paar maanden geleden zag ik ze samen voor het eerst, in tranen. Want het meisje gaat volgend jaar trouwen. ‘Maar ja’, zei haar moeder, ‘ze is ongelofelijk dom geweest en is al met een jongen naar bed geweest.’ Ze wilden graag alles weten over een maagdenvliesreconstructie.
