De Tweede Kamer wil snelle en concrete acties van zorgminister Conny Helder om de problemen in de ggz aan te pakken. De wachtlijsten zijn al jaren veel te lang en ggz-instellingen sluiten afdelingen voor complexe hulp, of gaan zelfs helemaal dicht. Mensen die dringend hulp nodig hebben, komen daardoor zonder zorg op straat te staan.
Steeds vaker kiezen zorgaanbieders in de ggz ervoor om delen van hun zorgaanbod af te bouwen of te sluiten. De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd maakt zich zorgen over de gevolgen voor patiënten omdat het vaak gaat om specialistische zorg aan een kleine, maar complexe groep patiënten voor wie niet veel alternatieven bestaan.
Ruim de helft van de huisartsen zegt niet te weten of zij in de aankomende vijftien jaar door zullen gaan met hun werk. Slechts 20 procent van de deelnemers denkt in 2037 nog steeds huisarts te zijn.
Ze is verwezen naar de reumatoloog, maar staat nog op de wachtlijst. Ondertussen is ze aangemeld bij de ggz vanwege de grote impact van de klachten. Ik merk direct een zekere verwarring bij mezelf over wat er nu van mij verwacht wordt. Ik werk nu immers in de ggz, kan ik dan nog als reumatoloog kijken naar de klachten?
‘Huisartsen hebben soms te maken met ggz-wachttijden van meer dan een halfjaar en bij complexe problematiek is niet altijd duidelijk waar de patiënt als eerste naartoe moet.’
Het kabinet denkt twee- tot driehonderd bedden beschikbaar te hebben om Oekraïense vluchtelingen met medische of geestelijke zorg uit andere EU-lidstaten over te nemen.
Elnathan Prinsen, nog even voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP), over onze fixatie op fysieke gezondheid, het verdelen van schaarste als essentieel onderdeel van kwaliteit van zorg en ‘het mooiste vak dat er is’.
Nieuwe wetten dwingen artsen steeds vaker om informatie over hun patiënten te delen. Terwijl dit de veiligheid van de samenleving juist niet ten goede komt, stellen psychiaters Houkje Tamsma en Leontine ten Hoopen.
In een maatschappij waar zekerheden en ankerpunten zijn wegvallen, zijn er groepen mensen voor wie de ggz hopeloos tekortschiet. We mogen hun niet de rug toekeren, vindt oud-psychiater Armand Höppener en hij doet suggesties om dat te voorkomen.
Dat een patiënt vanwege psychosegevoeligheid werd afgewezen voor een groepsbehandeling tegen verslaving is geen discriminatie op grond van handicap of chronische ziekte. Dat is het oordeel het College voor de Rechten van de Mens in een zaak die door de patiënt werd aangespannen tegen Stichting GGZ Momentum.
Wat doet een man die niet geholpen wordt om zijn aanvallers te weren? Hij zou het recht in eigen hand hebben kunnen nemen, maar hij was geen vechter, ook nooit geweest. Hij zou hebben kunnen vluchten, maar de stralen verlamden hem en de angst verstarde hem. Hij zat bang en bewegingloos op zijn bed.
Smartphoneapps kunnen goede diensten bewijzen in de ggz, maar het valt niet mee om hun werkzaamheid daadwerkelijk aan te tonen. Dat blijkt uit een studie van Simon Goldberg e.a., gepubliceerd in het openaccessblad PLOS Digital Health, waarin ze de resultaten melden van een metareview van veertien meta-analyses naar de werkzaamheid van deze apps voor onder meer behandelingen van depressie en angst en voor stoppen met roken. In totaal omvat de review 145 trials waaraan bijna 50 duizend patiënten deelnamen.
Van ‘denk aan het balkon’ via ‘wees geen Ferrari zonder remmen’ naar ‘er is geen koe zonder vlek’. Paul de Beurs, gepensioneerd psychiater, en zijn zoon Derek de Beurs bespreken ‘tien uitspraken waarmee Paul vele honderden patiënten heeft weten te helpen’.
Het aantal jongeren tot 30 jaar dat zichzelf van het leven heeft beroofd, is in 2021 met ongeveer 15 procent toegenomen ten opzichte van voorgaande jaren. De grootste toename is te zien bij mannen tussen de 20 en 30 jaar oud. Het aantal zelfdodingen onder de gehele bevolking bleef wél stabiel. Dit heeft de Commissie Actuele Nederlandse Suïcideregistratie naar buiten gebracht.
Pak nu snel door met een fundamentele verbetering van de Wet verplichte ggz. Dat wil Elnathan Prinsen, voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP), naar aanleiding van een evaluatie van deze wet.
De Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP) gaat geen ledenraadpleging houden, waar door enkele honderden psychiaters om is gevraagd. Wel zegt de NVvP de zorgen te delen die psychiaters hebben over hun positie en de uitoefening van hun vak, en zich daar op andere manieren voor in te zetten.
De stofkam moet door twee wetten voor gedwongen zorg. Dat blijkt uit een eerste evaluatie van de Wet zorg en dwang (Wzd) en Wet verplichte ggz (Wvggz) die naar de Tweede Kamer is gestuurd. Onderzoekers zien ruimte voor 43 verbeteringen om de wetten werkbaarder te maken voor zorgaanbieders, en patiënten en cliënten er beter mee te dienen.
De psychiatrie kampt met lange wachttijden, vooral voor patiënten met complexe problemen. Onnodig, vinden Annemiek Dols en Manon Kleijweg, allebei werkzaam in de ouderenpsychiatrie, waar complexiteit de regel is, maar de wachttijden doorgaans minimaal zijn. Een pleidooi voor een andere aanpak.
Onder de noemer ‘Loondienst moet lonen’ vragen psychiaters de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP) om een ledenraadpleging te houden over onderwerpen als arbeidsomstandigheden en bestuurlijke invloed voor psychiaters in loondienst. Het verzoek is na een inzameling van handtekeningen voorgelegd aan de NVvP.
In de spreekkamer tref ik twee agenten aan en een man die slechts gekleed is in een warmtedeken. De modder op zijn benen en voeten bedekt hem nog enigszins. De agenten hebben uren met de man gepraat om hem uit de rivier te krijgen, waar hij naakt in stond.
Op haar 21ste kreeg Hanna Verboom de diagnose bipolaire stoornis. ‘Ik schaamde me ervoor en voelde me “minder waard”.’ Op de site Cinetree Original is haar indringende, korte documentaire Uit de schaduw te zien, waarin zij haar persoonlijke verhaal deelt, en waarbij ze onder anderen de psychiaters Dirk de Wachter en Evelien Brouwers aan het woord laat.
Onderzoeken en toezichtstrajecten na (seksueel) grensoverschrijdend gedrag door zorgverleners duren lang en soms té lang en dat is niet altijd in het belang van betrokkenen, erkent de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ).
Er zit een groot gat tussen vraag en aanbod in de geestelijke gezondheidszorg. Daardoor krijgen veel mensen met psychische problemen niet de hulp die ze zouden moeten krijgen. Hoe kon het zover komen? En vooral: wat is de oplossing?
De aanmelding was summier. “Schreeuwt. Mogelijk psychotisch.’ Vanwege zijn gedrag was hij in het gewone huis van bewaring niet te hanteren en werd hij overgeplaatst naar het Penitentiair Psychiatrisch Centrum. Of hij ooit eerder in de psychiatrie behandeld was geweest, wisten we niet.
De uitvoering van verplichte en onvrijwillige zorg liep in 2020 niet altijd goed. De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd ontving daarover 68 meldingen van zorgprofessionals, zorgaanbieders of gemeenten. 38 meldingen gingen over de Wzd. Van alle meldingen gingen er 23 over plaatsingsproblematiek, andere gingen onder meer over het behandelbeleid of over vrijheidsbeperking in het algemeen.
