Kortgeleden kwam The Cave in roulatie, nu is er met For Sama een tweede documentaire te zien, die zich voor een belangrijk deel afspeelt in een Syrisch ziekenhuis. De film van Waad al-Kateab en Edward Watts volgt de levens van een jong stel terwijl hun stad Aleppo onder vuur ligt.
Er is – lang geleden, in 1948 – iets gebeurd wat anno 1999 nog altijd het levensgevoel van de 67-jarige Trond bepaalt, die zich sinds het recente overlijden van zijn vrouw heeft teruggetrokken in de bossen van Noorwegen. Dat is ruwweg de inzet van Out Stealing Horses van Hans Petter Moland, de geslaagde verfilming van een veelgelezen roman van Per Petterson.
Wat gebeurt er in het hoofd van een jonge man met autisme terwijl hij zich staande probeert te houden in het alledaagse leven? Zelden zal dat zo knap, inzichtelijk en met humor verbeeld zijn als in de korte (duurt slechts een halfuur) handgetekende animatiefilm Mind My Mind van Floor Adams.
Op het programma van de 49ste editie van het Internationaal Film Festival Rotterdam (IFFR) dat op 22 januari van start gaat en duurt tot en met 1 februari staan ook nu weer allerlei titels over ziekten, zorg en zorgverleners. Zes tips.
Iedereen kent de Franse filmmakers Olivier Nakache en Éric Toledano van hun gigantische filmhit Intouchables uit 2011. Sindsdien maakten ze nog drie films, waarvan de laatste Hors Normes (internationale titel: The Specials), sinds december in de bioscoop, de beste want het meest ‘uit het leven gegrepen’ is. Het gaat daarin over een opvanghuis voor zwaar autistische kinderen, geleid door de idealistische, joodse Bruno.
Zangeres Trijntje Oosterhuis, cabaretier Vincent Bijlo, psychiater/hoogleraar Iris Sommer en neurowetenschapper Artur Jaschke laten in de theatershow Miracles of Music zien en horen wat de invloed kan zijn van muziek op stress, angst, hallucinaties en cognitie. De documentaire Mind & Music loopt als een rode draad door deze show.
In 56 op zichzelf staande, deels fictieve, deels documentaire scènes schetst Rúnar Rúnarsson met Echo een mozaïek van de IJslandse samenleving tussen Kerstmis en nieuwjaarsdag. In bijna al deze kaleidoscopische, soms grappige, soms dramatische slices of life gaat het over de (familie)banden tussen mensen, al dan niet in stand gehouden dankzij moderne technologische middelen.
Wat doe je als je weet dat oma nog maar een paar maanden te leven heeft? Vertel je het haar of niet? Dat is – onder meer – zeer afhankelijk van de cultuur waarvan je deel uitmaakt.
De onvergetelijke roman Motherless Brooklyn van Jonathan Lethem, in Nederland bekend als De Minna-mannen, is verfilmd door Edward Norton, die zelf de hoofdrol speelt. Hij is Lionel Essrog, een eenzame privédetective met het syndroom van Gilles de la Tourette, die de moord op zijn mentor en enige vriend Frank Minna wil oplossen.
Filmproducent Kees Rijninks en filmmaker Carmen Cobos ‘werken, leven en slapen samen’. Als blijkt dat Kees de ziekte van Parkinson heeft, zorgt dat voor veel vragen, zorgen en onzekerheden: ‘Als partners krijg je een ziekte niet alleen, je krijgt het samen.’
Op zijn sterfbed vraagt opa aan kleinzoon Chris om oma Hildegard gelukkige laatste jaren te geven en samen het avontuur te blijven zoeken. In ruil daarvoor krijgt Chris de rode auto van opa.
De documentaire Midnight Family van de getalenteerde Amerikaan Luke Lorentzen behandelt vele thema’s. Van ‘ouderschap en opvoeden’ tot ‘de falende staat’. Maar ‘overleven’ springt er uit.
Als de Duitse ouders van Jonas horen dat hij pontocerebellaire hypoplasie type 2 heeft – in Nederland bekend als de Volendamse ziekte – hebben ze geen idee wat dat is.
Wie een paar jaar geleden de indrukwekkende speelfilm The death of Mr. Lazarescu zag, zal geen hoge pet op hebben van de Roemeense gezondheidszorg.
Over dappere hulpverleners in tijden van oorlog, in het bijzonder in Syrië, zijn meer documentaires verschenen.
Vier jonge, Scandinavische vrouwen weigeren om hun dikke lijf nog langer te haten en tonen het in vol ornaat op sociale media.
Vanuit Nederlands perspectief is het aantal tienerzwangerschappen in Argentinië onvoorstelbaar hoog. In 2016 kregen bijna 97 duizend tieners in het Zuid-Amerikaanse land met 44 miljoen inwoners een kind.
Emoties blijven tot hun eigen verbazing na al die jaren onverwacht opwellen, als de vrouwen in That Which Does Not Kill van Alexe Poukine vertellen over hun verkrachting.
Een mantelzorgroadmovie, met die typering wordt Oma en Chris & de rode auto aangekondigd. En dat is raak gezegd, want in deze leuke en ontroerende film volgt Ingrid Kamerling haar 94-jarige oma Hildegard en haar 30-jarige neef Chris, ‘twee avonturiers in het zorgsysteem’.
Als in de nabije toekomst een dodelijke pandemie de wereld drastisch heeft veranderd, bijna alle vrouwen hebben namelijk het loodje gelegd, besluit een vader zich met zijn 11-jarige dochter terug te trekken in de bossen.
Van 6 t/m 10 november vindt de vijfde editie plaats van InScience, International Science Film Festival Nijmegen.
De onderlinge relaties van de vier volwassen kinderen van de familie Liefhebber komen op scherp te staan als blijkt dat hun vader, een bekende architect, zijn ziekte – hij heeft alzheimer – heeft verzwegen.
In de spannende psychologische thriller Celle que vous croyez (‘Die je denkt dat ik ben’) maakt de 48-jarige universitair docent Franse taal- en letterkunde Claire, een ijzersterke rol van Juliette Binoche, een nepprofiel aan op Facebook waarin ze, na een scheiding en een mislukte verhouding met de 24-jarige Ludo, zich voordoet als de veel jongere vrouw Klara.
Scenariste Tamara Bos en regisseur Mischa Kamp hebben hun sporen verdiend als makers van geslaagde kinder- en jeugdfilms en Kapsalon Romy hoort daar zeker bij.
Het leven is ‘steeds behendiger leren struikelen’, zei Kees van Kooten ooit. Of je dat nu wilt of niet, in de steeplechase die het leven is, fungeren je vader en moeder altijd als voorbeeld – van hoe je die hindernissen wilt nemen én hoe je ze niet wilt nemen.
