Het OLVG in Amsterdam discrimineerde een transgenderman door hem te verwijzen naar een psycholoog in plaats van gynaecologisch onderzoek te doen toen hij verzocht om verwijdering van zijn eierstokken en baarmoeder. Dat oordeelt het College voor de Rechten van de Mens in een vandaag gepubliceerde uitspraak.
Vooroordelen en discriminatie, ook in de geneeskundeopleiding komt het voor. Acht coassistenten en pas afgestudeerde artsen vertellen openhartig over momenten waarop zij zich gediscrimineerd of benadeeld voelden.
Racisme is een veelkoppig monster en komt helaas wijdverspreid voor in Nederland; bij de belastingdienst, op de huizenmarkt, op de arbeidsmarkt: zomaar een aantal voorbeelden van de afgelopen jaren. In de zorg is het al niet veel beter.
Dat een patiënt vanwege psychosegevoeligheid werd afgewezen voor een groepsbehandeling tegen verslaving is geen discriminatie op grond van handicap of chronische ziekte. Dat is het oordeel het College voor de Rechten van de Mens in een zaak die door de patiënt werd aangespannen tegen Stichting GGZ Momentum.
Weerbaarheidstrainingen die voorbereiden op grensoverschrijdende situaties moeten niet alleen verplicht worden voor geneeskundestudenten en coassistenten, maar ook voor opleiders, afdelingshoofden en ander zorgpersoneel. Daarvoor pleit belangenbehartiger De Geneeskundestudent die constateert dat met name medisch specialisten verantwoordelijk zijn voor ongewenst gedrag jegens coassistenten.
Discriminatie in de zorg bestaat nog steeds. Direct of indirect blijkt de norm nog altijd wit, cis, man, heteroseksueel, valide, slank.
Ik heb een hecht groepje vrienden met wie ik meerdere keren per maand afspreek. We gaan uit eten, drinken cocktails en maken het nachtleven onveilig. Vaak gieren we van het lachen de hele tent bij elkaar. Van het groepje – we noemen onszelf ‘TMW’ – is iedereen arts én allochtoon.
Hoe vergaat het artsen op de werkvloer in tijden van covid-19? Vandaag de belevenissen van straatdokter Ronald Smit in Utrecht, waar de vaccinatiecampagne voor dak- en thuislozen op volle toeren draait. ‘Ook zonder BSN kun je worden gevaccineerd.’
Sikkelcelziekte en cystische fibrose zijn beide zeer ernstige aandoeningen, die we in Nederland allebei zeldzaam noemen. Wereldwijd echter komt sikkelcelziekte vele malen vaker voor bij mensen met een niet-westerse achtergrond. Schrijnend genoeg gaat juist daar het minste geld naartoe.
Patiënten zonder vaccinatiebewijs mogen niet worden uitgesloten van noodzakelijke acute zorg. Maar zorgmedewerkers zou in bijzondere gevallen het werken in de eigen functie wel kunnen worden ontzegd als zij geen vaccinatiebewijs kunnen of willen tonen.
Meteen met de deur in huis: Sociale Zaken heeft boter op het hoofd. In de discussie over het capaciteitsprobleem bij verzekeringsartsen de hand ook in eigen boezem steken? Daar is bar weinig van te merken. Neem een wetstaketsel waar de uitvoering stevig van baalt: de Eerstejaars Ziektewet-beoordeling, de zogenaamde ‘EZWb’.
Het is hilarisch. Als ik iemand ga nakijken, vooral als dat begint met een fundoscopie, zet ik een smoeltje op en doe uitgebreid de rituele wassingen totdat de weeë alcoholwalm zijn hypnotische werking in alle hoeken van de spreekkamer kan doen. En mijn patiënten vinden dat prachtig.
Door de Black Lives Matter-demonstraties krijgt racisme op dit moment veel aandacht. Hoe ervaren artsen met een migratieachtergrond racisme en discriminatie?
De politiek moet artsenorganisaties KNMG en FMS de ruimte geven voor een dialoog met hun achterban en de maatschappij over het draaiboek rond ic-schaarste. Daar vragen de KNMG en de FMS om nadat minister voor Medische Zorg Martin van Rijn kritiek uitte op twee elementen in het draaiboek: het opnemen van een leeftijdscriterium en voorrang voor zorgmedewerkers.
Het is dubbel. Aan de ene kant houd ik ervan om mensen te categoriseren en geniet ik daarmee meer van persoonlijke contacten, aan de andere kant is er ook het niveau waarop ieder mens een uniek individu is, recht heeft op een benadering zonder enige kanttekening.
Een ontevreden patiënt beticht het ziekenhuis van discriminatie en richt zich tot het College voor de Rechten van de Mens. Ook daar kan over medisch handelen worden geoordeeld.
Hoewel in Pakistan meer vrouwen dan mannen afstuderen als arts, praktiseert uiteindelijk maar een minderheid van de vrouwelijke artsen. De maatschappelijke en familiedruk om te kiezen voor een gezin in plaats van de witte jas is te hoog en ook binnen de medische wereld worden zij niet met open armen verwelkomd.
De patiënt had zijn aanwezigheid geweigerd. Niet om zijn ervaringsniveau, maar om wie hij is. De coassistent in kwestie is geboren in het Midden-Oosten, zijn naam en uiterlijk tonen duidelijk zijn afkomst. Dat was voor de patiënt de reden geweest om hem te weigeren.
Ik ben in verwarring. Wat is nu rolbevestigend en wat niet? Hier thuis zijn het vooral mijn kleindochters die graag met het speelgoed-dokterskoffertje spelen. Vooral van het geven van injecties krijgen ze geen genoeg. Ze duwen de stethoscoop tegen je aan, op borst, buik of bil. Dit rolgedrag van de kleine meisjes stemt overeen met de gefeminiseerde artsenstand van tegenwoordig, maar het kan natuurlijk rolbevestigend worden in die zin dat dokters altijd vrouwen zouden zijn. Ik moet ingrijpen!
De atlete Caster Semenya heeft haar zaak tegen de internationale atletiekfederatie verloren: ze zal haar testosterongehalte moeten verlagen om bij de vrouwen te mogen meedoen aan wedstrijden. Hoe kijken sportartsen naar deze kwestie?
Het ‘boerkaverbod’ wordt van kracht op 1 augustus 2019, dat laat het ministerie van Binnenlandse Zaken weten. Vanaf dat moment mag er onder meer in zorginstellingen geen gezichtsbedekkende kleding meer worden gedragen.
Kunstmatige inseminatie voor lesbische en alleenstaande vrouwen wordt de rest van het jaar toch vergoed. De zorgverzekeraars zullen de rekening voor 2019 oppikken, meldt het ministerie van Volksgezondheid woensdag. Voor de jaren erna moet nog een oplossing worden gevonden.
In de interactie met patiënten spelen bij de arts onbewust allerlei gevoelens en ervaringen mee. Dat is van invloed op het zorgtraject. Zodanig zelfs dat bepaalde typen patiënten meer – of juist minder – kans maken op doorverwijzing dan andere. Psychiater Lucas Schalk pleit voor bewustwording van deze ‘tegenoverdracht’.
Met de wereldwijde sterke toename van het aandeel vrouwen onder artsen, is het volgens wereldartsenorganisatie WMA essentieel dat gendergelijkheid op de werkvloer is terug te zien.
Minister Bruno Bruins wil in de toekomst wellicht soepeler omgaan met bloed- en weefseldonatie door homoseksuelen. Hij wil wel eerst kijken naar ervaringen uit Denemarken, waar de regering vanaf volgend jaar het makkelijker wil maken voor homoseksuelen om bloed te doneren.
