Politiek is niets anders dan geneeskunde op grote schaal. Dat stelde de grondlegger van het vakgebied van public health, Rudolf Virchow. Wil je je dus als arts van de toekomst echt wijden aan de gezondheid van de Nederlander, begin je bij de politiek.
Het nieuwe Raamplan Artsopleiding 2020 voor de geneeskundeopleidingen geeft richting aan wat artsen in de nabije toekomst moeten kunnen. Commissieleden Roland Laan en Marjolein van de Pol lichten toe.
De vereniging van Nederlandse vrouwelijke artsen (VNVA) mag een ‘bejaarde dame’ van 87 jaar zijn, ze is nog altijd nodig, zegt voorzitter Lydia Ketting-Stroet. ‘Een gezin, wel of geen kinderen, promoveren – waarom moet dat allemaal tegelijk? Je ziet mensen vastlopen.’
Het Diakonessenhuis Utrecht biedt alle aniossen die enige tijd in het ziekenhuis werken, een coachingstraject aan. Een eerste pilot met twaalf aniossen liet zien dat zij door dit traject vooral meer inzicht in hun persoonlijke kwaliteiten en valkuilen kregen.
Het reservoir aan basisartsen is fors gestegen, zo blijkt uit een recente meting. De jonge artsen wachten steeds langer voordat ze beginnen met hun opleiding tot specialist. Ondertussen profileert de huisarts zich – opnieuw – als trendsetter.
Daar is-ie weer: de vraag die me elke keer weer dwingt om mijn toekomst al van voren en van achteren in beeld te brengen. Ditmaal in de koffiekamer op het ok-complex. ‘Wat wil jij eigenlijk worden, co?’ Ik denk zichtbaar na. Snap best dat mijn antwoord niet is wat ze van me vragen, maar ik zeg het toch, want het is zo.
Wat kun je doen om met plezier te blijven dokteren, je hele artsenloopbaan lang? Laat je niet lamslaan door bureaucratie, ontwijk de valkuil van gewoonte, laveer langs de burn-out.
Wat begon als een sympathiek studenteninitiatief in Maastricht, is uitgegroeid tot een serieuze onderwijsmodule over empathie in de praktijk. Studenten én patiënten hebben er baat bij.
Beroepsvereniging De Jonge Specialist denkt dat coaching kan voorkomen dat aiossen ten onder gaan aan de hoge werkdruk. Dat is maar de vraag, zeggen aios Frank Gerritse en collega’s. Waarom niet inzetten op bewezen methoden als intervisie en mentoraat?
Volg trainingen en workshops van KNMG Arts & Carrière.
Er kwamen het afgelopen jaar meer vacatures voor artsen bij. De sterk gestegen vraag naar huisartsen is opvallend.
De gloednieuwe huisartsenpraktijk van Digna Gooiker opende een halfjaar geleden. ‘Als je aan een avontuur als dit begint, moet je weten dat je van ondernemen houdt.’
De Wet BIG II had vanaf volgend jaar het onderscheid moeten regelen tussen hbo- en mbo-verpleegkundigen. Deze zomer ontstond er onrust over. De beroepsvereniging schort steun aan de wet op en minister Bruins ziet ‘die wet op deze manier niet vliegen.’ Opvallend; als de poging tot differentiatie nu strandt, is dat niet voor het eerst.
Het aantal vrouwen in topfuncties in de zorg is in tien jaar met meer dan 10 procentpunten gestegen en is hoger dan in andere sectoren. Toch zijn vrouwen ook in de zorgsector nog altijd in de minderheid in raden van bestuur en raden van commissarissen.
Het in mijn ogen voor veel studenten essentiële gelanterfant tijdens de studietijd om jezelf en de wereld eens echt te leren doorgronden, lijkt voorgoed verleden tijd. De performancelat lijkt steeds hoger te liggen en ik bespeur dat menig student de polsstok niet meer kan vinden die hiertoe toereikend is.
Om vluchtelingen die in het land van herkomst arts waren, in Nederland zo snel mogelijk hun vak weer te laten oppakken, is het nodig dat de zorgsector en de ministeries van VWS, OCW en SZW beter samenwerken, vindt Stichting Vluchteling-Studenten UAF. Ook moet de zorgsector meer gaan investeren in de opleiding van statushouders.
Epke Zonderland won met zijn turnprestaties talloze medailles en is nu werkzaam binnen de sportgeneeskunde. Zijn sport staat nog steeds voorop. Maar: ‘Mensen moeten beseffen dat ik een volwaardig arts ben.’
De vele randzaken wegen niet meer op tegen de schoonheid van ons vak. Daarnaast verzeker je me van het feit dat ‘je kinderen maar een keer jong zijn’. Je buigt voorover, je steunt je handen op je knieën en zucht: ‘Laf hè?’
De opmars van kunstmatige intelligentie in de zorg heeft consequenties voor de manier waarop dokters werken. En ook voor de opleiding van artsen.
In openbare gelegenheden hoopte ik met smart op een rondschallend: ‘is er een dokter in de zaal?’, zodat ik als heldhaftige coassistent het strijdtoneel kon betreden. Maar toen kwam de dag waarop ik met het schaamrood op mijn kaken op de stoep van de huisarts stond.
Als dochter van een huisarts was het voor mij al vroeg duidelijk: ik zou ook huisarts worden. En dus antwoordde ik iedere keer braaf dat ik nog niet wist wat ik zou worden, maar dat de huisartsgeneeskunde me wel erg aansprak. Ieder coschap opnieuw. Tot ik bij de huisartsgeneeskunde kwam.
Er zijn straks meer medisch specialisten nodig, stelt het Capaciteitsorgaan in haar advies, en dus moeten er aiossen worden opgeleid. Om precies te zijn: 1182 per jaar. Achter dit getal gaan diverse ontwikkelingen schuil. Kortere werktijden is er één van.
Ten opzichte van het vorig kwartaal staan er iets meer vacatures open voor artsen. Nummer één in de nieuwe Arbeidsmarktmonitor is een consolidatie van het kwartaal ervoor: er staan nog altijd veel vacatures open voor verslavingsartsen. Ook de nummers twee tot en met vijf zijn oude bekenden.
Arts zijn én gelukkig worden gaan niet samen. Dat meent filosoof en docent medische ethiek Menno de Bree. Het doktersvak is volgens hem gebaat bij meer ruimte voor het individu en een minder veeleisend arbeidsethos.
Onderzoeken naar burn-out bij a(n)iossen en coassistenten luiden nogal eens de noodklok. Maar er valt veel op af te dingen. Stellingen als ‘ik twijfel aan het nut van mijn werk’ zeggen te weinig, vindt gz-psycholoog Sanne Vink.
