Het is hoog tijd om het welzijn van artsen tot prioriteit te maken. Psychiater en coach Hans Rode geeft in zijn boek Het is maar werk wenken en tips voor raden van bestuur en dokters zelf. ‘Zéker in deze pandemische tijd moeten we zuinig zijn op onszelf en elkaar.’
Tijdens het KNMG-webinar op 10 november aanstaande reikt de jury voor het eerst de KNMG Studentenprijs uit. Drie finalisten strijden om de titel Geneeskundestudent van het Jaar. Wie zijn deze kanshebbers?
Huisarts Arjen Göbel ziet bij zichzelf en zijn collega’s het werkplezier teloorgaan, omdat verzekeraars, managers en overheid hen overladen met nutteloze projecten en vergaderingen. Hij hoopt op een tegenbeweging, want op deze manier wordt het vak uitgekleed en is de lol eraf.
Soms ben je als dokter je eigen perikel. Zeker als je zelf ziek wordt. En al helemaal als die ziekte zich bevindt op het grensvlak van lichaam en geest – aangenomen dat er überhaupt een tweedeling te maken is tussen lichaam en geest, maar dat is een andere discussie.
Alle door de coronacrisis uitgestelde medisch-specialistische zorg moet het liefst nog dit jaar worden ingehaald. Patiënten moeten passende zorg krijgen op de plek waar dat het snelst geleverd kan worden.
‘De arts van nu heeft het helemaal niet zwaar. Wíj werkten vroeger 140 uur per week, dat was pas hard werken. En jullie maken het jezelf zo moeilijk. De arts van nu wil na zijn werkdag ook nog eens naar het theater.’ Met andere woorden: de jonge arts klaagt veel, heeft niets om over te zeuren en werkt zichzelf via de theaterstoelen een burn-out in.
Individuele coaching versterkt de veerkracht van artsen, en andere persoonlijke hulpbronnen. Dat blijkt uit onderzoek van Anne de Pagter (Erasmus MC en LUMC) en collega’s dat deze week in The BMJ Open verscheen. Die hulpbronnen vormen een buffer tegen een hoge werkdruk.
Tijdens de coschappen kom je regelmatig voor lastige uitdagingen te staan, constateren vijfdejaars Gerjanne van Alphen en vierdejaars Renée Boereboom. Aan de hand van resultaten uit het onderzoeksrapport ‘Burn-out’ van De Geneeskundestudent beschrijven ze de dagelijkse praktijk en geven ze tips.
De hoge werkdruk bij zowel aiossen als aniossen is al geruime tijd een punt van zorg. Om schot in de zaak te krijgen, maakte belangenvereniging De Jonge Specialist (DJS) een soort ‘roadshow’ en trok daarmee langs dertig ziekenhuizen.
De podcast van deze week is een special over ‘bevlogenheid’. Wat is bevlogenheid eigenlijk en hoe zorg je dat je het kan opwekken of behouden in je werk of je studie? De KoffieCo’s spreken met Bert Arets, een toegewijde kinderlongarts die als associate hoogleraar medisch onderwijs onderzoekt of bevlogenheid beschermend kan werken en zo burn-outs kan voorkomen.
Bijna één op de drie psychiaters voelt zich emotioneel uitgeput. Driekwart vindt dat zij een hoge dienstbelasting hebben met te veel administratieve taken. Daar staat tegenover dat veel psychiaters trots zijn op hun vak, en veel energie krijgen van patiëntenzorg. Dat blijkt uit een onderzoek waarin psychiaters is gevraagd naar hun mentaal welbevinden en hun visie op het vak.
Wat te denken van de casusbrainstorms met mijn huisgenoot, de wetenschappelijke artikelen die ik op de wc lees en de stiekeme zelfstudie in bed om tijdens de grote visite niet voor gek te staan. Of de nachtelijke reanimatiedromen… Daar zou ik slapend rijk van worden.
Ik geef aan dat ik de spreekuren mis en hoop dat we snel weer wat reguliere zorg kunnen oppakken waarop mijn docent mij vraagt of dit wellicht tekenen zijn van een ‘bore-out’?
In de tv-reeks Brainwash Talks komt een veelheid aan grote persoonlijke en maatschappelijke kwesties aan de orde. Aan het woord komen onder anderen de psychiaters Glenn Helberg (over emoties) en Jim van Os (DSM-5), en ervaringsdeskundige Nowelle Barnhoorn over depressie en burn-out.
Nederlandse bedrijfsartsen krijgen veel klachten over het werken in een kantoortuin, een kantoorruimte zonder scheidingswanden. Dat blijkt uit een rondgang onder ruim negentig leden van de NVAB, de Nederlandse Vereniging voor Arbeids- en Bedrijfsgeneeskunde, gedaan door het KRO-NCRV-programma De Monitor.
De Jonge Specialist, de Landelijke vereniging van Artsen in Dienstverband (LAD), de Landelijke Organisatie Van Aspirant Huisartsen (LOVAH) en VvAA lanceren woensdagavond een nieuwe beweging van jonge dokters. Centraal binnen die beweging staan onder meer oplossingen op het gebied van werkplezier en mentaal fit zijn.
Het aantal zorgverleners tot 35 jaar dat te kampen heeft met burn-outklachten, is gestegen van 13 naar 20 procent. Dat blijkt uit de ‘Quickscan Bezieling’ van zorgverlenersorganisatie VvAA, die elke twee jaar wordt gehouden.
Wat kun je doen om met plezier te blijven dokteren, je hele artsenloopbaan lang? Laat je niet lamslaan door bureaucratie, ontwijk de valkuil van gewoonte, laveer langs de burn-out.
Het aantal longartsen groeit niet en taakherschikking komt maar mondjesmaat van de grond. Ondertussen groeit de zorgvraag exponentieel. Herbezinning is dringend nodig.
Beroepsvereniging De Jonge Specialist denkt dat coaching kan voorkomen dat aiossen ten onder gaan aan de hoge werkdruk. Dat is maar de vraag, zeggen aios Frank Gerritse en collega’s. Waarom niet inzetten op bewezen methoden als intervisie en mentoraat?
‘Niet flitsen!’ roept Raymond als ik een paar jonge zeeschildpadjes wil fotograferen. Ze zijn net uit het ei gekropen. Flitslicht kan ze lelijk van de wijs brengen. We staan aan de noordkust van Aruba. Het is bijna donker. Op het strand spartelen de schildpadjes naar de branding toe.
Twee derde van de bedrijfsartsen en psychologen is bezorgd over de ‘wildgroei’ aan coaches op het gebied van stress en burn-out. Ze maken zich niet alleen zorgen over de kundigheid van veel coaches, maar ook over de kwaliteit van geboden hulp.
Zorgmedewerkers jonger dan 35 jaar ondervinden meer stress, burn-outachtige klachten en echte burn-outs dan oudere. Dat zegt CNV Jongeren, die navraag deed onder een totaal van achthonderd mensen.
Veel artsen gaan ten onder in de huidige prestatiecultuur, waarin het tonen van onzekerheid een zwakte is en foutloos handelen een must. Oplossingen als weerbaarheidstraining zijn puur gericht op de persoon, en pakken het ziekmakende systeem niet aan. Terwijl dát juist moet veranderen, stellen Liesbeth van der Jagt en collega’s.
