Vorige week ging in deze rubriek de voorwaardelijke schorsing van tafel van de kinderarts van een meisje dat maar tien dagen heeft geleefd. Deze week drukken we een zaak af van dezelfde ouders tegen een gynaecoloog die bij de verloskundige zorg betrokken was.
Klager is uitgevallen op zijn werk en heeft tweemaal een telefonisch consult gehad met een arboarts (verweerder). Deze was toen niet meer geregistreerd als bedrijfsarts. Na elk consult heeft de arboarts een ‘bijstelling probleemanalyse’ opgesteld en deze ondertekend als bedrijfsarts.
Klager is, evenals zijn (inmiddels ex-)echtgenote, patiënt bij aangeklaagde huisarts. Hij heeft samen met zijn toenmalige echtgenote met de huisarts gesproken over zijn psychische klachten en deze heeft beiden verwezen naar een psycholoog.
Een meisje leeft na haar geboorte in 2014 slechts tien dagen. De ouders dagen tien artsen van het ziekenhuis voor de tuchtrechter. De kinderarts krijgt van het regionaal tuchtcollege een voorwaardelijke schorsing.
Klager dient een klacht in tegen een specialist ouderengeneeskunde over de behandeling van zijn moeder in een verpleeghuisunit van een woonzorglocatie. Op de woonzorglocatie waar zij daarvoor verbleef, kreeg zij een tijdje antistollingsmedicatie vanwege atriumfibrilleren.
In een kort geding hebben de dochters van een bewoonster toegang tot het verzorgingshuis geëist. Vanwege een ernstige corona-uitbraak heeft het verzorgingshuis de deuren voor bezoekers gesloten, met uitzondering van naasten van bewoners die zich in de laatste levensfase bevinden.
Klagers hebben een klacht ingediend tegen drie gynaecologen vanwege onzorgvuldig handelen rondom de geboorte van hun dochter (baby Luna).
Een man meldt zich op een ochtend bij de huisartsenpost met een dikke, rode, zeer pijnlijke voet en algehele malaise. Hij krijgt antibiotica en ibuprofen voorgeschreven, maar hij houdt niets binnen.
De ex-partner van klaagster was patiënt van aangeklaagde huisarts. Hij is overleden. In zijn patiëntenkaart staat dat klaagster zonder toestemming en buiten medeweten van patiënt handelt en dat patiënt haar inmenging niet wil.
Een 14-jarige obese jongen komt bij de kinderarts voor vermoeidheidsklachten. Eerdere bezoeken aan Spoedeisende Hulp en kinderarts leverden geen verklaring op voor zijn duizeligheid, problemen met lopen, vallen en spierpijn.
Klager is door het CBR verwezen naar een neuroloog voor medisch onderzoek. De neuroloog concludeert dat er sprake is van forse cognitieve functiestoornissen.
Klager en zijn gezinsleden waren patiënt bij (aangeklaagde) huisarts. In 2012 kreeg klager huwelijksproblemen en in 2013 heeft hij zich ingeschreven bij een andere huisarts.
Een chirurg opereert een vrouw vanwege een dubbele onderbeenbreuk. Na afloop van de behandeling (inclusief periode gips) houdt zij veel klachten. De huisarts maakt een keer het litteken schoon, de fysiotherapie oefent met haar, maar functioneel herstel blijft uit en de vrouw blijft pijn houden.
Klaagster heeft een klacht ingediend tegen haar huisarts. Zij is in een paar jaar meerdere malen bij de huisarts geweest vanwege vermoeidheidsklachten en een zwelling in de keel. Op 27 juni 2014 heeft de huisarts wegens toename van de klachten laboratoriumonderzoek laten verrichten.
Klagers (de ouders van patiënt) dienen een klacht in tegen de (superviserend) kinderarts. Zij had dienst toen patiënt werd opgenomen wegens toenemende hoofdpijnklachten na een middenoorontsteking.
Twee weken lang komt deze nachtverpleegkundige bij haar patiënt met slokdarmkanker in de terminale fase. Terwijl ze in de verpleegkundige rapportage noteert dat meneer die nacht ‘heel erg verward’ was, blijkt later 5000 euro van zijn rekening te zijn overgeschreven naar de hare.
Klagers zijn nabestaanden van overleden patiente. Zij dienen een klacht in tegen de huisarts die verbonden was aan het verpleeghuis waar patiënte verbleef. Vanwege slaapproblemen heeft de huisarts midazolam voorgeschreven.
Klager is vanwege een schizoaffectieve stoornis onder behandeling bij beklaagde (psychiater). Deze heeft klager (dwang)medicatie (100 mg Haldol per drie weken) voorgeschreven.
De klager uit deze tuchtzaak is ontevreden over tal van behandelaren met wie hij tijdens zijn lange behandeling bij een ggz-instelling contact heeft gehad. Hier beschreven is een tuchtzaak tegen een verpleegkundige, die ongeveer drie maanden met deze man te maken heeft gehad.
Klager is ter beoordeling van de rijgeschiktheid gekeurd door beklaagde (psychiater). Hij heeft klager eerder gekeurd en destijds geadviseerd klager rijongeschikt te verklaren vanwege alcohol- en drugsmisbruik.
Klager belde meerdere keren met de huisartsenpost (hap) vanwege de gezondheidstoestand van zijn zoon (patiënt), die een hersentumor had. De triagist heeft steeds overlegd met beklaagde (huisarts), die de situatie beoordeelde.
Een internist is voorzitter van een kerkenraad van de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt. Dan breekt ruzie uit tussen de kerkenraad en een vrouw van de muziekcommissie. Volgens de arts is het gedrag van deze ‘zuster’ ernstig afwijkend.
Klager heeft bij een auto-ongeluk letsel opgelopen. Aangeklaagde (verzekeringsarts) is medisch adviseur van de schadeverzekeraar. Hij was betrokken bij het inschakelen van een psychiater.
Klager is plastisch chirurg. Hij dient een klacht in tegen aangeklaagde (kno-arts) die mede-eigenaar is van een kliniek voor ooglidcorrecties.
Een man met in de voorgeschiedenis onder meer angstklachten komt nu op de SEH met hoofdpijn, voorbijgaand, eenzijdig krachtsverlies en tintelingen. Bij onderzoek weinig afwijkingen afgezien van iets gestoorde vingertop-neusproef en wat trage diadochokinese beiderzijds.
