‘Deze psychiater is een gewaarschuwd mens met deze berisping. Het Centraal Tuchtcollege (CTG) heeft hem er impliciet op gewezen dat als hij zijn werkwijze niet wijzigt, hij een volgende keer een zwaardere maatregel opgelegd kan krijgen’, aldus Veelke Derckx, adviseur gezondheidsrecht bij de KNMG.
Klager verwijt de bedrijfsarts dat zij voor het geven van haar adviezen onvoldoende informatie bij klagers behandelaren heeft ingewonnen, alleen op haar eigen indruk is afgegaan en het deskundigenoordeel van het UWV heeft genegeerd.
Klaagster was met een gebroken ruggenwervel opgenomen in het ziekenhuis waar beklaagde als chirurg werkt. Na een paar dagen opname en conservatief beleid bleek dat er toch een operatie nodig was vanwege een complicatie.
Er wordt heel wat gemopperd op het tuchtrecht. Ten onrechte want het doet waar het voor bedoeld is. De auteur, die aan beide zijden van het hekje heeft gestaan, kan daarover meepraten.
Klaagster dient een klacht in tegen de huisarts van haar inmiddels 6-jarige dochter. Op 4-jarige leeftijd heeft de dochter gedurende acht maanden hormooninjecties toegediend gekregen in verband met een zeldzame ziekte.
Klaagster heeft een tuchtklacht ingediend over de behandeling van haar overleden echtgenoot; de internist heeft een verkeerde diagnose gesteld bij de patiënt, namelijk de ziekte van Kahler, die hij ondanks aanhoudende klachten niet heeft willen herzien.
‘Ik kan me vinden in de visie van het Centraal Tuchtcollege, maar in deze tuchtzaak wordt mijns inziens de verantwoordelijkheid van de orthoptist onderbelicht. Ik weet dat orthoptisten buiten het tuchtrecht vallen, maar we leven niet in verschillende werelden’, zegt oogarts Koen Paarlberg.
‘Er worden meer en meer tuchtzaken tegen verzekeringsartsen aangespannen door mensen die het niet eens zijn met de uitkomst van een onderzoek. Ze zoeken het tuchtrecht dan op, omdat ze daarmee een andere beslissing hopen af te dwingen. Wat mij betreft is dat oneigenlijk gebruik van het tuchtrecht’, zegt verzekeringsarts en jurist Guusje de Vries. Ze reageert daarmee op een tuchtzaak tegen een verzekeringsarts van het UWV.
Tegen een bedrijfsarts is een tuchtklacht ingediend omdat zij zonder enig fysiek onderzoek een functionelemogelijkhedenlijst (FML) heeft opgesteld en niet heeft gereageerd op de e-mail van klaagster waarin zij uitgebreid ingaat op de onjuistheden die er volgens haar in de FML staan. Volgens het college heeft de bedrijfsarts niet onzorgvuldig gehandeld door een FML op te stellen zonder dat een fysiek onderzoek had plaatsgevonden.
Klager heeft in juli 2016 een CABG (bypassoperatie) ondergaan. Hij kwam bij de internist – voor het eerst in november 2016 – met zorgen over diabetes, bloeddruk en gewichtsafname. Verweerster heeft klager drie keer gezien en onderzocht. Januari 2017 kreeg klager een hartstilstand en moest hij worden gereanimeerd. Er was sprake van een tamponnade als complicatie van de CABG.
Een alcoholverslaafde patiënt krijgt van zijn huisarts het middel Refusal/Antabus (disulfiram) voorgeschreven en na tien dagen een herhaalrecept. Een paar dagen later belandt de patiënt bij de huisartsenpost vanwege onder meer ernstige verwardheid.
Klaagster verwijt de mdl-arts dat hij de gastroscopie zonder roesje, tegen haar wil en ruw heeft uitgevoerd. De lezingen over wat er precies is gebeurd, lopen uiteen. Volgens klaagster is het onderzoek zonder verdoving uitgevoerd en waren daarbij geen verpleegkundigen aanwezig.
Klagers zijn de nabestaanden van hun (schoon)moeder, die enkele dagen na een niertransplantatie is overleden. Het college acht de keuze van de internist om bij een verhoogde kaliumwaarde niet meteen te behandelen verdedigbaar, gelet op de risicoafweging die de internist heeft gemaakt.
Klager is de vader van 17-jarige zoon. Klager heeft aangegeven dat de zoon niet op de hoogte was van de inhoud van de klacht, dat hij de inhoud van de klacht niet heeft gelezen en erg beïnvloedbaar is. Ook is de zoon niet ter zitting verschenen.
‘Zowel bij collega’s als bij patiënten en hun naasten bestaat vaak een verwrongen beeld van hoe getrapte verantwoordelijkheid werkt’, dat stelt psychiater Delano Gerling. Hij reageert op een uitspraak van het Centraal Tuchtcollege over een psychiater die in 2019 een tienermeisje eenmalig ziet in het kader van een intake.
Klager is de zoon van de patiënt. Patiënt is onverwachts overleden in het verpleeghuis waar verweerster als specialist ouderengeneeskunde werkzaam is. Twaalf dagen voor zijn overlijden is patiënt positief getest op covid-19.
Klager meldde zich op de huisartsenpost in verband met oogklachten en is daar gezien door de beklaagde huisarts.
Klager is door zijn tandarts verwezen naar een kaakchirurg. De tandarts was van plan een wortelkanaalbehandeling uit te voeren en hij wilde daarvoor advies. De kaakchirurg heeft klager onderzocht en beeldvormend onderzoek ingezet. Er bleek sprake van een cyste in de linkerbovenkaak.
‘Er bekruipt mij een gevoel van onbehagen over het gegeven dat een klacht je kennelijk meer dan zeven jaar kan achtervolgen’, zegt klinisch geriater Hanna Willems.
Klager vindt dat de huisarts (werkzaam als justitieel arts) ten tijde van detentie van klager in de penitentiaire inrichting (p.i.) op verkeerde gronden oordeelde dat hij lichte werkzaamheden kon verrichten.
Klager heeft zich ziek gemeld bij werkgever. De door de werkgever ingeschakelde arbodienstadviseur arbeid en gezondheid overlegde waar nodig met de bedrijfsarts.
Maar ik heb me toch weer laten verleiden tot illusies. Dom, dom, dom. Ik wéét toch dat de meeste opstanden mislukken. Ik wéét toch dat bestaande instituties taai zijn. Ik wéét toch dat je de schijn tegen hebt als je opkomt voor artsen en andere BIG-geregistreerden. Ik wéét toch dat het tuchtrecht voor veel mensen een ver-van-mijn-bedshow is.
Deze keer is het niet een patiënt, maar een zorgverzekeraar die een klacht heeft ingediend bij het Regionaal Tuchtcollege Amsterdam tegen een psychiater. Deze declareert in de periode van 15 maart tot 15 oktober 2013 een totaalbedrag van 432.724,28 euro aan geleverde zorg. Dat zit de zorgverzekeraar niet helemaal lekker.
Een dermatoloog heeft bij klaagster een huidbiopt genomen, vanwege vermoeden van een basaalcelcarcinoom. Hij heeft met klaagster besproken dat indien zijn vermoeden juist was, hij een mohsoperatie zou uitvoeren. Het sluiten van het defect zou worden verricht door de plastisch chirurg. Dat zouden twee afzonderlijke afspraken zijn. Er bleek inderdaad sprake van een basaalcelcarcinoom.
Klagers zijn de kinderen van een overleden patiënt van de cardioloog. Klagers verwijten de cardioloog dat hij ondanks duidelijke (thoracale) klachten de patiënt onvoldoende onderzocht heeft.
