Neurochirurg opereert op verkeerd wervelniveau
1 reactieVerweerder is neurochirurg. Klager is door verweerder op het verkeerde wervelniveau geopereerd.
Klager verwijt verweerder deze fout, alsook dat verweerder voorafgaand aan de operatie klager niet heeft voorgelicht over het risico dat dit zou gebeuren.
De arts stelt dat er een kans bestaat op deze complicatie, maar dat deze kleiner dan 1 procent is en dat er dus sprake is van een ongelukkige samenloop van omstandigheden.
Het regionaal tuchtcollege (RTG) oordeelde eerder dat verweerder zich heeft gehouden aan de daarvoor geldende regels en dat het prikken op een onjuist niveau geen onzorgvuldigheid van de arts is.
Ten aanzien van de informatieplicht stelde het RTG dat welke risico’s genoemd dienen te worden, verschilt per situatie en dat de aard van en de kans op het risico daarbij van groot belang zijn. Bij een kanspercentage van 1 procent hoefde de arts deze mogelijke complicatie niet te vermelden. Het RTG wees beide klachten af. Het CTG sluit zich aan bij dit oordeel en verwerpt het beroep.
Elke week selecteren KNMG-juristen opvallende uitspraken in het gezondheidsrecht. Een volledig overzicht kunt u vinden op medischcontact.nl/recht Tegen uitspraken van regionale tuchtcolleges kan tot zes weken na de uitspraak nog hoger beroep worden aangetekend.
Cornelis Bruijninckx
niet praktiserend chirurg, Den Haag
Wat is precies het verschil tussen het verkeerde been opereren en een laminectomie op de verkeerde plaats? Natuurlijk spreekt ‘het verkeerde been’ meer tot de verbeelding, maar is in medische feitelijkheid het verschil zo groot dat het ene wel en het... andere niet tuchtrechtelijk verwijtbaar is?
Ik kan mij als algemeen chirurg voorstellen dat niveaubepaling voor een laminectomie lastig kan zijn, maar ben toch ook enigszins verbaasd dat bij zorgvuldige doorlichting de verkeerde plaats gekozen kan worden. De gemiddelde leek zal dit volslagen onbegrijpelijk voorkomen.
De huidige regels ten aanzien van het informeren van patiënten over risico’s en complicaties van een ingreep houden te weinig rekening met het verwachtingspatroon van de patiënt. Dat is vaak (veel te) hoog en dat dient door goede preoperatieve voorlichting te worden bijgesteld (lees: getemperd).
Daarbij hoort dat je als chirurg de te opereren patiënt erop wijst dat opereren “mensenwerk verricht aan een mens” is. De operateur is een mens en dus niet onfeilbaar en de geopereerde is een mens en geen machine en kan als zodanig onvoorspelbaar reageren.
Dat begrijpen mensen, ook wanneer zo’n menselijke fout tot een voor hen vervelende complicatie heeft geleid. Dat laatste vereist uiteraard wel empathische uitleg hoe die fout kon ontstaan. Menige patiënt heeft mij in het verleden getroost wanneer ik hem/haar wilde troosten door te vertellen dat een bepaalde complicatie niet aan hem/haar lag maar aan een fout van mij.