Wat ziet u?
Gezien

Roze-urinesyndroom

Plaats een reactie
Beeld auteurs
Beeld auteurs

Een 27-jarige man rookt met vrienden een waterpijp als hij plots in elkaar zakt. Zodra de ambulance arriveert, wordt gestart met basic life support en het eerste ritme is ventrikelfibrilleren.

Na vier keer elektrocardioversie en een gift amiodaron 300 mg herstellen hartritme en bloeddruk. Hij wordt naar de Spoedeisende Hulp gebracht. Bij de eerste analyse ­worden geen reversibele oorzaken voor het ventrikelfibrilleren gevonden.

Omstanders ontkennen dat er verdovende middelen of alcohol in het spel zijn; een toxscreen blijkt negatief. De man had voorafgaand aan de ritmestoornis geen klachten. Voorgeschiedenis vermeldt een pneumothorax in 2016, die conservatief is behandeld. Hij gebruikt geen medicatie en de familieanamnese is negatief voor plotse hartdood.

Patiënt wordt opgenomen op de ic, beademd en gesedeerd met propofol gedurende het TTM-protocol (target temperature management). De volgende ochtend zien we een roze gipsachtige substantie in de urimeter. De urine zelf is ook licht roze verkleurd en troebel (zie foto).

Het roze-urinesyndroom is een zeldzame bevinding geassocieerd met propofol­sedatie. Het werkingsmechanisme is niet exact bekend. Een hypothese is dat de urinezuurexcretie in de urine toeneemt door propofol en door stimulatie van de vasopressinereceptor, mogelijk in combinatie met verminderde secretie van antidiuretisch hormoon. Verlaagde zuurgraad van de urine, waarbij insulineresistentie een predisponerende rol speelt, vermindert de oplosbaarheid van urinezuur, wat de vorming van amorfe urinezuurkristallen bevordert. Deze hebben een karakteristieke roze kleur. Als de zuurgraad verhoogt lossen de kristallen weer op, en normaliseert de kleur van de urine. Er zijn geen rest­verschijnselen, hoewel er een gering risico op nierstenen bestaat.

Na het staken van propofol verdwenen de roze kristallen. Gedurende opname herstelt patiënt goed, zonder neurologische restafwijkingen. We vinden geen oorzaak voor de kamerritmestoornis en derhalve stellen we de diagnose primair ventrikelfibrilleren. Patiënt krijgt een subcutane icd en kon in goede conditie naar huis.

auteurs

Frank Brouwers, cardioloog, HagaZiekenhuis

Tim Jansen, intensivist, HagaZiekenhuis

Melianthe Nicolai, aios urologie, HagaZiekenhuis

Marleen van Dijk, uroloog, HagaZiekenhuis

contact

fpjbrouwers@gmail.com

cc: redactie@medischcontact.nl

Gezien
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.