Ignace Schretlen

‘Er is een mannetje in komen te wonen. / Hij is wie ik ben. / Morst met mijn soep. / Steekt een boterham in mijn neus.’ ‘Mannetje’ is het eerste van de negen gedichten die de cyclus ‘Mr. Parkinson, I presume???’ vormen.

‘Ik volg een tijdpad dat anderen zouden kunnen volgen. Ik woon in dezelfde stad als waar ik ben opgegroeid. Ik ben academicus, kind van twee academici. Ik leef eenzelfde leven als het jouwe.’ Het laatste zinnetje vormt de titel van het autobiografische relaas van de Noorse hoogleraar Jan Grue (1981), bij wie op 3-jarige leeftijd spinale spieratrofie werd gediagnosticeerd.

‘Dit boek is een boek over noch voor vrouwen’ staat in de inleiding van De waarheid over Eva van primatoloog Carel van Schaik en de historicus Kai Michel.

Leven met euthanasie / Geliefden ­vertellen over hun ervaringen omvat ruim veertig authentieke, vaak aangrijpende verhalen (inclusief enkele interviews), waarin euthanasie vanuit het perspectief van ‘geliefden’ wordt belicht.

Circa 1 à 2 procent van de Nederlanders kampt met een bipolaire stoornis. Psychiater Annemiek Dols en sociaal-psychiatrisch verpleegkundige Moniek van Dijk wilden het stigma rond deze mensen door­breken door een beeld van hen te schetsen dat recht doet aan de werkelijkheid. Daarvoor deden ze een beroep op Carla Kogelman, gerenommeerd om haar zwart-witportretfoto’s, en tekstschrijver Joke Sitsen, die de geportretteerden (onder wie vier behandelaars) enkele vragen stelde.