Geen tijd voor een boterham
1 reactieVoor mijn opleiding tot specialist ouderengeneeskunde leg ik ook huisbezoeken af bij zelfstandig wonende ouderen. Mevrouw B is een eigenzinnige 92-jarige dame die in een appartement in een provinciestad woont.
Zij heeft zich altijd goed zelfstandig kunnen redden. Haar kinderen wonen ver weg. Op een dag neemt haar mobiliteit drastisch af.
Een behandelbare oorzaak wordt niet gevonden. Thuiszorg wordt ingeschakeld voor hulp bij aankleden en toedienen van insuline vanwege diabetes. Het lukt patiënte niet om zichzelf vanuit de stoel naar de keuken te verplaatsen om ontbijt te maken. Een hypoglykemie (met ambulancevervoer en spoedopname in het ziekenhuis) is het gevolg. Bij thuiskomst blijkt toedienen van insuline ’s ochtends wel, maar smeren van een boterham niet in het takenpakket van de thuiszorg te zitten. Korte tijd later herhaalt de geschiedenis zich. Wederom wordt patiënte per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd vanwege een hypoglykemisch coma.
Hoeveel minuten thuiszorg zouden betaald kunnen worden van een ambulancerit en de daaropvolgende ziekenhuisopname? Met maximaal zeventig minuten extra thuiszorg per week had deze patiënte niet blootgesteld hoeven worden aan alle risico’s van de hypoglykemieën en ziekenhuisopname.
A Curto
Jeugdarts, Rijssen
Dit is een schoolvoorbeeld van hoe versnipperd de zorg is. Triest!