Artsenportretten
De balans

‘Rugbyers zijn doorzetters en teamspelers’

4 reacties
Johannes Abeling
Johannes Abeling

Rugby is een gentleman’s sport, zegt arts en promovendus Koen Willemsen. Helaas wel met een hoge kans op blessures. Hij twijfelt of hij de sport moet opgeven, vanwege zijn wens om orthopeed te worden.

Koen Willemsen

Leeftijd: 25 jaar

Soort werk: promotie-onderzoek naar heupdysplasie

Aantal uren betaald werk: 36

Persoonlijk: relatie, niet samenwonend, geen kinderen

Rugbyfanaat

‘Ik rugby al een jaar of elf, vanaf de tweede klas middelbare school. Ik kwam uit voor Jong Oranje, maar was niet goed genoeg voor het ‘echte oranje’. Daarvoor had ik nog meer tijd moeten investeren in de sport, maar mijn focus kwam steeds meer op geneeskunde te liggen. Ik speel nu op het een na hoogste niveau, en ben nog steeds fanatiek. Ik wil dat mijn team kampioen wordt. Rugby kost me zeker tien, twaalf uur per week, afgezien van de reistijd.’

Lijf op het spel zetten

Het is een gentleman’s sport, fair, er is veel respect voor je team, je tegenstander en de scheidsrechter. Schwalbes bestaan niet in het rugby. Je zet je lijf op het spel voor je teamgenoten: daardoor krijg je een speciale band. Maar je loopt ook nogal eens blessures op. Zelf heb ik bijvoorbeeld een hersenschudding gehad, mijn enkelbanden en een bicepspees gescheurd, en ook mijn teen, middenhandsbeentjes en kaak gebroken.

Timmermansoog

Toen ik als coassistent voor het eerst zag hoe een orthopeed een knieprothese plaatste, met een timmermansoog te werk ging, en hoe technisch dat vak was, wist ik dat het iets voor mij was. Het is een wereld waarin ik me thuis voel. Sindsdien ben ik doelgericht bezig om orthopeed te worden. Ik heb een wetenschappelijke stage op dit vlak gedaan en nog voor ik die had afgerond, was ik al gestart met mijn promotieonderzoek in het UMCU. Het gaat om een nieuwe behandeling van heupdysplasie bij volwassenen, bij wie als kind de diagnose niet is gesteld. Het is een gezamenlijk project van de afdeling Orthopedie en de faculteit Diergeneeskunde. Wij ontwikkelen een kapje, een scaffold, dat aan de heupkom wordt bevestigd, waardoor de natuurlijke anatomie wordt hersteld. Hopelijk kunnen patiënten vervolgens met minder pijn lopen, zonder dat er een drastische ingreep nodig is. We testen de behandeling eerst bij honden met dysplasie. Met de 3D-printer maken we het heupgewricht van een hond na, en ik klei daar een kapje bij. Thuis, op de bank, net zo lang tot het perfect is. Mijn vriendin studeert biomedische technologie, die vindt het allemaal erg interessant. Van die mal wordt vervolgens weer met een 3D-printer een titaniumversie gemaakt, bedoeld voor implantatie.

Balans?

Met veel mensen heb ik het gehad over of ik moet stoppen met rugby. Ondanks alle blessures heb ik nog geen dag van mijn studie of werk gemist, dus wat dat betreft zie ik de noodzaak niet. Anderzijds bestaat het risico dat ik iets breek waardoor ik tijdelijk uitval, of waardoor ik zelfs permanent niet meer kan opereren. Sommige artsen vinden het alleen maar mooi dat ik deze sport doe, en zien de voordelen ervan in: rugbyers zijn doorzetters en teamspelers. Anderen vinden dat ik moet stoppen, zeker als ik in opleiding zou zijn. Maar de concurrentie om een opleidingsplaats is erg groot, misschien is het beter om voor die tijd al te stoppen. Op dit moment ga ik nog door, maar ik ben de balans wel aan het opmaken. Ik wil wel van andere artsen horen hoe zij erover denken. Ik ga graag de discussie aan over dit onderwerp en deze mooie sport.’

De balans portretteert artsen en hun drukke leven. Hoe combineren zij werk en privé? Heeft u hierover zelf een verhaal dat het vertellen waard is? Mail dan naar redactie@medischcontact.nl.
meer portretten download (pdf)

De balans sport
  • Sophie Broersen

    Sophie Broersen was journalist bij Medisch Contact van 2008 tot 2021. Na haar studie geneeskunde en huisartsopleiding ging zij als journalist aan de slag. Bij Medisch Contact schreef zij over geneeskunde en zorg in de volle breedte: van wetenschap tot werkvloer, van arts-patiëntrelatie tot zorg over de grens. Samen met de juristen van de KNMG becommentarieerde zij tuchtzaken. Na haar journalistieke carrière is zij in 2021 weer als arts gaan werken.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Bernard Jas

    Chirurg-oncoloog, Zoetermeer

    Ik heb 30 jaar rugby gespeeld. Van mijn 18e tot mijn 48e. Net als Hubert en nog vele meer, hebben wij enorm veel baat gehad van deze sport. Natuurlijk onze blessures gehad en ook wel eens 6 weken maar half kunnen werken. Verder geen dag gemist. Mijn ...maten hebben nooit een probleem gemaakt van het rugbyen. Met m'n 48e ben ik toch gestopt, omdat de kleine blessuretjes niet snel genoeg meer genazen en daardoor ook de plezier af nam. Vervolgens ben ik gaan hard lopen. Mijn advies sport en zo'n specialisme gaan zeer goed samen en kunnen eigenlijk niet zonder elkaar.

  • Bernard Jas

    Chirurg-oncoloog, Zoetermeer

    Ik heb 30 jaar rugby gespeeld. Van mijn 18e tot mijn 48e. Net als Hubert en nog vele meer, hebben wij enorm veel baat gehad van deze sport. Natuurlijk onze blessures gehad en ook wel eens 6 weken maar half kunnen werken. Verder geen dag gemist. Mijn ...maten hebben nooit een probleem gemaakt van het rugbyen. Met m'n 48e ben ik toch gestopt, omdat de kleine blessuretjes niet snel genoeg meer genazen en daardoor ook de plezier af nam. Vervolgens ben ik gaan hard lopen. Mijn advies sport en zo'n specialisme gaan zeer goed samen en kunnen eigenlijk niet zonder elkaar.

  • Koen Willemsen,

    Arts & Promovendus, Utrecht

    Bedankt voor de reactie. Dat is inderdaad een leuk artikel.
    Ik ben ook op veel verschillende manieren al benaderd, bijv. facebook/ linked-in en op de werkvloer. Veel verschillende reacties gekomen. Wat ik merk is dat veelal orthopeden, waarvan sommig...e ook (voormalig) rugby spelen, de adviezen geven om vooral door te gaan - of om niet te snel te stoppen. Terwijl het de niet-orthopeden zijn die vaak zeggen dat stoppen verstandiger is (bias?). Leuk om te zien dat er überhaupt veel orthopeden zijn met een rugby achtergrond, al zal dat deels liggen aan het veelal fysieke werk op het rugbyveld en op de orthopedische OK's.

  • Hubert Oostenbroek

    orthopedisch chirurg, Wassenaar

    Ik ben orthopeed, 57 jaar en speel (nog steeds) competitie rugby. Dat gaat goed samen. Als je maar geen rare dingen doet. Ook ik heb mijn deel aan blessures gehad. Er is echter een geweldig onderzoek in Nederland gedaan om daar inzicht in te krijgen,... nu al weer een jaar of 25 geleden: het bleek dat voetballers frequenter blessures hadden dan rugbyers, dus dat valt wel mee. Nu ik minder uren rugby speel, nemen de blessures af, de laatste 20 jaar niks serieus meer gehad. Wat betreft de handen: je opereert met instrumenten...

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.